Edytory i procesory tekstu – krótkie opracowanie

1. Edytory i procesory tekstu - różnice, podział.

• Przykłady edytorów tekstowych:
  
  Edit, Edlin, vi, notatnik, edytory języków programowania: Basic, Pascal, C, , edytor Total Commandera
  
  
• Jakie rozszerzenie mają zwykłe pliki tekstowe?    TXT

 

• Różnica miedzy edytorem a procesorem tekstu

Edytor tekstu – program komputerowy ukierunkowany zasadniczo na samo wprowadzanie lub edycję tekstu, 
zapisujące pliki z czystymi znakami ASCII (np. Edit, edytory języków programowania),     bez dodatkowych znaków formatujących

Edytory tekstowe, które zapisują zwykle samą treść tekstową oraz najprostsze informacje dodatkowe (np. znak końca wiersza, lub końca strony).

 

Do  nadawania zaawansowanych cech formatowania  służy procesor tekstu, np. Word.

Procesor tekstu - zaawansowany edytor tekstowy umożliwiający oprócz edycji czystej zawartości tekstowej, także formatowanie tekstu, czyli nadanie mu odpowiedniej szaty typograficznej
(np. stosowanie krojów pisma, ustalanie łamów, regulacja świateł itd.), stosowanie różnych kolorów, łączenie tekstu z grafiką,
a jednocześnie określenie formatu papieru, na którym dany dokument ma być wydrukowany.

Aby to wszystko było możliwe do wykonania w praktyce, edycja odbywa się w trybie WYSIWYG
 (czyli na ekranie monitora prezentowane są efekty wprowadzanych zmian wyglądu, i jednocześnie jest to wygląd dokumentu taki sam, jak po wydrukowaniu).

 

• Klasyfikcja różnicy  miedzy prostym edytorem a procesorem tekstu

Edytor tekstu – program komputerowy ukierunkowany zasadniczo na samo wprowadzanie lub edycję tekstu, 
W zależności od zastosowań, edytory tekstu nie mają w ogóle możliwości zajmowania się wyglądem i formatowaniem tekstu, skupiając się tylko na wprowadzaniu samych znaków,
lub też mają te możliwości bardzo ograniczone.
Edytory tekstowe, które zapisują zwykle samą treść tekstową oraz najprostsze informacje dodatkowe (np. znak końca wiersza, lub końca strony).

Edytory tekstu, podobnie jak programy wielu innych kategorii, mogą być zarówno proste (posiadający funkcje podstawowe, wystarczające do napisania zwykłego tekstu),
jak i skomplikowane (umożliwiający operacje blokowe, podświetlanie składni, makra itp.).
Przykładem prostego edytora tekstu w środowisku Unix jest vi,
Przykładem edytora rozbudowanego jest napisany przez Richarda Stallmana emacs,
natomiast jednym z zaawansowanych edytorów pracujących w trybie znakowym dla DOS jest Aurora.

Edytory tekstu, które nie wyświetlają automatycznie aktualizowanego tekstu na ekranie i pozwalają tylko na edycję poszczególnych linii są nazywane edytorami wierszowymi. 
Przykładami takich programów są TECO, ed i wzorowany na nim edlin.
Obecnie ich użycie ogranicza się do skryptów oraz sytuacji w których inne edytory nie są dostępne.
Przeciwieństwem edytorów wierszowych są edytory ekranowe, które wyświetlają aktualizowany na bieżąco tekst.
Do pierwszych takich programów należą oryginalne implementacje Emacsa i vi.

 

Edytory - zapisujące pliki z czystymi znakami ASCII (np. Edit, Edlin, edytory języków programowania: QBasic, Turbo Basic, Turbo Pascal, Turbo C, Nortona),
    bez dodatkowych znaków formatujących

 

Do  nadawania zaawansowanych cech formatowania  służy procesor tekstu.

 

Procesory tekstu, z dodatkowymi znakami formatującymi (np. Word, ChiWriter, Ami Pro, OpenOffice...).

 

Procesor tekstu - zaawansowany edytor tekstowy umożliwiający oprócz edycji czystej zawartości tekstowej, także formatowanie tekstu, czyli nadanie mu odpowiedniej szaty typograficznej
(np. stosowanie krojów pisma, ustalanie łamów, regulacja świateł itd.), stosowanie różnych kolorów, łączenie tekstu z grafiką,
a jednocześnie określenie formatu papieru, na którym dany dokument ma być wydrukowany.

Aby to wszystko było możliwe do wykonania w praktyce, edycja odbywa się w trybie WYSIWYG
 (czyli na ekranie monitora prezentowane są efekty wprowadzanych zmian wyglądu, i jednocześnie jest to wygląd dokumentu taki sam, jak po wydrukowaniu).

 

W przeciwieństwie do edytorów tekstowych, które zapisują samą treść tekstową oraz najprostsze informacje dodatkowe (np. znak końca wiersza, lub końca strony),
pliki zapisane przez procesor tekstu muszą zawierać także informacje o sposobie jego wyświetlania i wyglądzie postaci wydrukowanej,
co powoduje, że są znacznie większe oraz zdecydowanie bardziej skomplikowane wewnętrznie.

 

Większość procesorów tekstu pozwala także na bardziej zaawansowane czynności, jak           

• wstawianie do dokumentu innych obiektów np. tabel dynamicznie edytowalnych w innych programach (np. w systemie operacyjnym Windows jest to technologia OLE),
• osadzanie elementów graficznych wewnątrz dokumentu lub łączenie z obiektami w innych plikach,
• tworzenie prostej grafiki wewnątrz dokumentu,
• statystyki dokumentu,
• podpisy,
• chronienie hasłem,
• historię zmian;
• w dokumentach mogą znajdować się także

§  odnośniki do stron internetowych,

§  elementy animowane itd.

 

Jednocześnie procesory tekstu posiadają moduły pomagające w poprawnym pisaniu, takie jak: sprawdzanie pisowni, gramatyki, stylu, proponowanie wyrazów bliskoznacznych itp.,
co możliwe jest także w edytorach, jednak spotykane znacznie rzadziej.

Bezpośrednio z procesorów tekstu można także wysyłać pocztę elektroniczną oraz przygotowywać dokumenty do publikowania w postaci stron www.

 

Ze względu na praktycznie całkowity zanik programów realizujących jedynie edycję tekstów bez możliwości ich formatowania, często pojęć "edytor tekstu" i "procesor tekstu"
używa się zamiennie (mając na myśli oczywiście to drugie).

 

2. Edytory w środowisku DOS

 

Edit, edytory języków programowania: QBasic, Tutbo Pascala, Turbo C, innych; edytor Norton Commandera

 

Procesory w DOS

• WordStar firmy MicroPro (opracowany jeszcze dla systemu operacyjnego CP/M)
• Word firmy Microsoft, np. Word 3.1

• WordPerfect firmy SSI
• ChiWriter (amerykański, z uwzględnionymi czcionkami polskimi) - w DOS
• TAG (polski edytor graficzny) - w DOS

3. Edytory w środowisku Windows

• Ami Pro firmy Lotus Development - w Windows 3.1x
• Microsoft Word - wersje dla Windows 3.1x: 2, 6 oraz wersje dla Windows 9x:, 95, 97, kolejne wersje: 2000, XP, 2007, 
• WordPad
• OpenOffice

4. Microsoft Word - wersje, zasadnicze cechy.

Wersje dla MS-DOS:

• Listopad 1983 Word 1
• 1985 Word 2
• 1986 Word 3
• 1987 Word 4 czyli  Microsoft Word 4.0 for the PC
• 1989 Word 5
• 1991 Word 5.5

Wersje dla Apple Macintosh:

• Styczeń 1985 Word 1 for the Macintosh
• 1987 Word 3
• 1989 Word 4
• 1991 Word 5
• 1993 Word 6
• 1998 Word 98
• 2000 Word 2001, ostatnia wersja kompatybilna z Mac OS 9
• 2001 Word v.X, pierwsza wersja przeznaczona wyłącznie dla Mac OS X
• 2004 Word 2004
• 2008 Word 2008

Wersje dla Microsoft Windows:

• Listopad 1989 Word for Windows
• 1991 Word 2 for Windows
• 1993 Word 6 for Windows (numer "6" został użyty, żeby utrzymać zgodność numeracji z wersjami dla DOS,
  Macintosh, ale przede wszystkim jako chwyt marketingowy – wydawana w tym samym czasie nowa wersja WordPerfecta, ówczesnego głównego konkurenta. miała właśnie numer 6.0).
• 1995 Word 95, znany również jako Word 7
• 1997 Word 97, znany również jako Word 8
• 1999 Word 2000, znany również jako Word 9
• 2001 Word XP, znany również jako Word 2002 lub Word 10
• 2003 Word 2003, znany również jako Word 11 ale oficjalnie nazwany Microsoft Office Word 2003
• 2006 Word 2007, nazwa kodowa "12", oficjalnie nazwany Microsoft Office Word 2007
• 2010 Microsoft Office 2010 Beta

Wersje dla SCO UNIX:

• Microsoft Word for UNIX Systems Release 5.

 

5 Krótki opis OpenOffice'a

 

Pakiet oprogramowania biurowego Open Source.

Pakiet biurowy – zbiór programów komputerowych służących do typowych zastosowań biurowych, takich jak edycja tekstu, wykonywanie obliczeń księgowych,
czy obsługa baz danych, które są sprzedawane jako jeden zintegrowany produkt.

 

OpenOffice.org (potocznie: OpenOffice, OOo, OO) – pakiet oprogramowania biurowego Open Source.

Oprogramowanie jest konkurencyjne dla pakietów: Sun StarOffice, IBM Lotus Symphony, Apple iWork, Corel WordPerfect Office i Microsoft Office.

Jego kod bazuje na starszym pakiecie StarOffice, napisanym przez niemiecką firmę Star Division

 

Otwarte oprogramowanie (ang. open source movement, czyli otwarte źródła) - odłam ruchu wolnego oprogramowania
(ang. free software), który proponuje nazwę open source software jako alternatywną dla free software, głównie z przyczyn praktycznych, a nie filozoficznych.

Najważniejszą nowością wersji 2.0 pakietu jest własny system obsługi relacyjnych baz danych (OpenOffice.org Base), unowocześniony został interfejs wywodzący się jeszcze z pakietu StarOffice.

Arkusz kalkulacyjny został rozszerzony do 65536 wierszy (tyle, ile miał Microsoft Excel do wersji 2003 włącznie), znacznie udoskonalono też program prezentacyjny Impress.

Administratorzy otrzymają narzędzia do sieciowej instalacji pakietu.

Nowością jest otwarty format plików OpenDocument - zgodny z normą (ISO/IEC 26300).

Składniki pakietu [edytuj]

• Procesor tekstu - Writer
• Arkusz kalkulacyjny - Calc
• Edytor grafiki - Draw
• Edytor prezentacji - Impress
• Program do tworzenia baz danych - Base

 

W skład pakietu wchodzą niezależne aplikacje: procesor tekstu Writer, arkusz kalkulacyjny Calc, moduł bazodanowy Base, edytor prezentacji Impress

 

Program OpenOffice Writer umożliwia projektowanie i tworzenie dokumentów tekstowych zawierających elementy graficzne, tabele i wykresy.

Dokumenty możesz zapisywać w wielu formatach, w tym w standardowym formacie OpenDocument (ODF), w formacie Microsoft Word .doc lub w HTML.
Możesz także łatwo eksportować dokument do formatu PDF (Portable Document Format).

Program OpenOffice.ux.pl Writer zawiera także wiele przydatnych funkcji, takich jak sprawdzanie pisowni, tezaurus, autokorekta i dzielenie wyrazów,
a także różne szablony do niemal wszystkich zastosowań. Można także tworzyć własne szablony korzystając z kreatorów

 

6  Życiorys lub inny dokument  na podstawie gotowego szablonu

 

Po uruchomieniu Worda:

Nowy, szablony – wybieramy szablon odpowiedniego życiorysu

 

 

 

7. Tabele

 

Przykład tabeli

 

Miesiące	Wpływy	Wydatki	Sumy
1	1000,00	-30,50	969,50 zł
2	300,20	-40,00	262,20 zł
3	450,20	-50,00	403,20 zł
4	550,60	-61,50	493,10 zł
Suma	2301,00	-182,00	2 128,00 zł

 

W Wordzie jest możliwe obliczenie sum, dlatego czasem trzeba przyjmować liczby ze znakiem minus, gdy występuje odejmowanie.

Obliczenie sumy: w dolnym wierszu jako: Tabela, Formuła, =SUM(ABOVE), uwzględniając odpowiednie formatowanie.
W ostatniej kolumnie na zasadzie: =SUM(left)  lub np.  =SUM(B2;C2), uwzględniając odpowiednie formatowanie.

8. Stosowanie szablonów, grafiki, wykresów:

W Wordzie można: sporządzić inny dokument na podstawie dowolnego szablonu, zastosować grafikę, schematy, wykresy, itp.