1. Podać do czego służy arkusz
kalkulacyjny:
Arkusz
kalkulacyjny jest
odpowiednikiem komputerowej księgi arkuszy papieru.
Składa się z siatki wykonanej z kolumn i wierszy.
Jest to
program komputerowy służący do wprowadzania danych w postaci tabel i
pozwalający
na wykonywanie różnego rodzaju obliczeń oraz prezentowania i
analizowania ich wyników.
Wyniki tych obliczeń mogą być przedstawione w postaci czytelnych wykresów.
Arkusze kalkulacyjne są wykorzystywane m.in. do kalkulacji finansowych,
sporządzania kosztorysów
oraz różnego rodzaju podsumowań i raportów
Arkusze składają się z
In each cell there may be the following types of data W każdej komórce może być następujących typów danych
Arkusze kalkulacyjne służą do przechowywania danych oraz wykonywania na nich
różnych operacji.
W najprostszym przypadku można je wykorzystywać jako kalkulator, przy czym wszystkie
obliczenia
mogą być zapamiętane, powtarzane,
modyfikowane i wykonywane dla różnych zestawów danych.
Nadają się do sporządzania zestawień, zawierających dane liczbowe podane
bezpośrednio lub stanowiące wyniki obliczeń.
Mogą służyć do kosztorysowania, ewidencji kosztów, analiz ekonomicznych,
zapisywania i analiz wyników pomiarów.
Dane można przedstawić w postaci wykresu.
Możliwe jest przechowywanie napisów oraz wyrażeń (wzorów obliczeń).
2. Wymienić programy arkusza
kalkulacyjnego
Jednym z
pierwszych programów był VISICALC, później Multiplan.
Do popularnych arkuszy należą: Lotus 1-2-3,
Quattro Pro i Excel.
Są pakiety
zintegrowane zawierające arkusz kalkulacyjny.
Do takich należał pakiet zintegrowany Framework oraz popularny również
obecnie Works.
3. Opisać przeznaczenie
arkuszy kalkulacyjnych i ich możliwości - podać przykłady zastosowań
Arkusz symuluje
formularz papierowy, na którym można zapisywać teksty i wyrażenia.
Arkusz podzielony jest na rubryki pionowe (kolumny) i poziome (wiersze).
Kolumny mają nazwy jedno lub 2-literowe: A, B,..,Z,
AA, AB, ..AZ, ...IV, a wiersze są ponumerowane od 1.
Na przecięciu wierszy i kolumn są komórki, do których wpisuje się dane.
Komórkę identyfikuje się przez podanie nazwy kolumny i numeru wiersza, np. A1,
b53, az2430.
Do komórki arkusza można wpisywać teksty
(napisy), liczby lub wyrażenia, dla których będą pokazywane obliczone
wyniki.
W najprostszym
przypadku arkusz można wykorzystywać jako kalkulator,
przy czym wszystkie obliczenia mogą być
zapamiętane, powtarzane, modyfikowane i wykonywane dla różnych zestawów danych.
Arkusze kalkulkacyjne nadają się do sporządzania
zestawień, zawierających dane liczbowe podane bezpośrednio
lub stanowiące wyniki obliczeń.
Mogą służyć do kosztorysowania, ewidencji kosztów, analiz ekonomicznych,
zapisywania i analiz wyników pomiarów.
Dane można przedstawić w postaci wykresu.
Możliwe jest przechowywanie napisów oraz wyrażeń (wzorów obliczeń).
Arkusz kalkulacyjny to program komputerowy
przedstawiający dane, głównie liczbowe,
w postaci zestawu dużych tabel dwuwymiarowych,
pozwalający na automatyczną obróbkę tych danych oraz na prezentację ich w różny
sposób.
Popularny program stosowany w księgowości oraz w biurze.
Najważniejszym
narzędziem arkusza kalkulacyjnego
są funkcje (matematyczne, statystyczne,
daty i czasu, finansowe, bazodanowe, logiczne),
za pomocą których wprowadzone do arkusza dane
są automatycznie przetwarzane.
Możliwe jest także tworzenie różnego rodzaju symulacji.
Za pomocą
arkusza kalkulacyjnego można także wizualizować dane, prezentując je w
postaci wykresów
(kolumnowych, słupkowych, kołowych, liniowych, warstwowych itd.),
które pozwalają łatwiej zorientować się we wzajemnych zależnościach i
tendencjach.
4. Sklasyfikować i wymienić programy
arkuszy kalkulacyjnych. (Pp)
Arkusz symuluje
formularz papierowy, na którym można zapisywać teksty i wyrażenia.
Arkusz podzielony jest na rubryki pionowe (kolumny) i poziome (wiersze).
Kolumny mają nazwy jedno lub 2-literowe: A, B,..,Z,
AA, AB, ..AZ, ...IV, a wiersze są ponumerowane od 1.
Na przecięciu wierszy i kolumn są komórki, do których wpisuje się dane.
Komórkę identyfikuje się przez podanie nazwy kolumny i numeru wiersza, np. A1,
b53, az2430.
Do komórki arkusza można wpisywać teksty
(napisy), liczby lub wyrażenia,
dla których będą pokazywane obliczone wyniki.
W wyrażeniach
można używać także funkcji matematycznych, np. sinus, logarytm,
wartość całkowita, suma elementów wierszy lub kolumn,
funkcji wyznaczających wartość maks. i min.,
średnią, wartość procentu składanego i innych funkcji statystycznych.
Rozbudowane programy umożliwiają definiowanie procedur wykonujących
skomplikowane obliczenia
np. obliczanie regresji liniowej (trendu).
W czasie wypełnienia arkusza można korzystać z
takich możliwości jak:
wstawianie pustych wierszy, kopiowanie, powielanie, porządkowanie komórek,
wyszukiwanie informacji
wg zadanego kryterium (np. alfabetyczne, rosnąco, malejąco).
Skomplikowane programy kalkulacyjne (np. Multiplan) zapewniają ochronę danych.
Na fragmentach
arkusza można dokonywać wielu operacji: drukowania, sortowania,
kasowania, automatycznego wypełniania itp.
Jednym
z pierwszych programów był VISICALC, później Multiplan.
Do popularnych arkuszy należą: Lotus 1-2-3, Quattro
Pro i Excel.
Są pakiety zintegrowane zawierające
arkusz kalkulacyjny
Do takich należał pakiet zintegrowany Framework oraz popularny również
obecnie Works.
Pierwsze programy oraz Lotus i Quattro Pro pracowały w systemie DOS, Excel pracuje w Windows.
W środowisku Windows najbardziej znanym
arkuszem kalkulacyjnym jest Microsoft Excel z pakietu Microsoft
Office.
Do najbardziej zaawansowanych produktów
tej kategorii można także zaliczyć arkusze w pakietach biurowych
WordPerfect Office (Quattro
Pro) i OpenOffice.org (OpenOffice.org Calc).
Inne:
Gnumeric - arkusz kalkulacyjny dla środowiska
GNOME,
KSpread
- nieco mniej zaawansowany program dla KDE
5. Poszukać w Internecie
informacji o arkuszach kalkulacyjnych i zamieścić krótkie informacje,
zwłaszcza wymienić programy darmowe arkuszy kalkulacyjnych w Windows i Linux.
Np. strona:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Arkusz_kalkulacyjny
6. Opisać elementarne
funkcje programów arkuszy kalkulacyjnych w języku angielskim,
np. Lotus, Quatro Pro czy innych
Lotus:
Program rozróżnia
2 typy zawartości komórek: napisy i wyrażenia.
Tryb ustala się na podstawie pierwszego znaku.
Cyfra lub jeden ze znaków: + - . ( @ # oznacza wyrażenie,
w przeciwnym razie napis.
Ze względu na typ wyniku, wyrażenia można podzielić na:
Do budowy wyrażeń arytmetycznych można
używać operatorów: + - * / ^
(odawanie, odejmowanie, mnożenie,
dzielenie, potęgowanie) oraz nawiasów.
Operatory wymieniono z rosnącym priorytetem.
Przykład wyrażenia:
+ A1+B1
W wyrażeniach mogą występować funkcje.
Nazwy funkcji rozpoczynają się od znaku @.
Funkcje:
Arytmetyczne: np. @ABS(x), LN(x), @ATAN(x), @ATAN2(x,y), @PI, @TAN(x)
Logiczne: @FALSE, @TRUE
Statystyczne: przykłady - ., @SUM(lista), - np. @SUM(A1,B1); @MAX(lista)
Daty i czasu: np. @DATE(yy,mm,dd), @DAY(n)
7. Podać przeznaczenie
programu Excel
Program Microsoft Excel należy do arkuszy kalkulacyjnych.
Arkusz
kalkulacyjny Excel jest doskonałym i najbardziej popularnym narzędziem
analitycznym
wykorzystywanym do gromadzenia, przetwarzania i prezentowania danych.
Programów tego typu używa się do dokonywania różnego rodzaju obliczeń, porównań,
estawień czy obliczeń statystycznych zestawionych w
formie tabelarycznej.
Program taki jak MS Excel może znacznie ułatwić pracę sekretarkom, księgowym,
ekonomistom, pracownikom naukowym czy studentom.
Po opanowaniu podstawowych czynności pozwoli zaoszczędzić wielu żmudnych godzin
pracy z kartką i kalkulatorem.
Oprócz otrzymywania liczbowych wyników użytkownik może
przedstawić je w formie graficznej w jednym z wielu typów wykresów.
Arkusze programu MS Excel mogą być
także używane w innych programach z rodziny Office np. w programie MS Word.
Excel nie jest tylko narzędziem
pozwalającym na dokonywanie podstawowych obliczeń, takich jak sumowanie czy
segregowanie danych.
Używając go mamy możliwość użycia wielu złożonych funkcji, badania wpływu
zmiany parametrów
na końcowe wyniki czy też prezentowania wyników liczbowych w rozmaitych
formatach.
Arkusz kalkulacyjny Excel jest doskonałym i najbardziej popularnym narzędziem
analitycznym
wykorzystywanym do gromadzenia, przetwarzania i prezentowania danych.
Odpowiednie połączenie formuł obliczeniowych z innymi dodatkami programu
sprawia,
że aplikacja Excel staje się niezastąpionym narzędziem obliczeń
statystycznych i analitycznych.
Wykorzystanie tych technik daje możliwość przygotowania precyzyjnych i
estetycznie wyglądających zestawień.
Za pomocą programu można importować wartości ze źródeł zewnętrznych, definiować
własne formularze
i okna dialogowe, sortować zgromadzone w arkuszach informacje,
konsolidować dane, rejestrować makra itp.
Microsoft
Excel (pełna nazwa Microsoft Office Excel) - arkusz kalkulacyjny produkowany
przez firmę Microsoft dla systemów Windows i MacOS.
Pierwsza wersja programu przeznaczona dla Windows trafiła na rynek w roku 1987.
Postępujący sukces rynkowy programu sprawił, że w roku 1993 programy pakietu
Microsoft Office
zostały przeprojektowane tak, by przypominać wyglądem arkusz Excel.
Od wersji 5 wydanej w 1995 program zawiera wbudowany język Visual Basic.
Od wersji 4.0 dostępny w wersji polskiej.
Aplikacja jest powszechnie używana w firmach i instytucjach, a także przez
użytkowników domowych.
Jej główne zastosowanie to dokonywanie obliczeń (np. wydatków) zestawionych
w formie tabelarycznej.
W tym użyciu mają
zastosowanie liczne funkcje
matematyczne, finansowe i bazodanowe dostępne w
programie.
Istotne znaczenie ma też półautomatyczne powielanie tworzonych formuł z
zastosowaniem różnych wariantów adresowania
(adresowanie względne, adresowanie
bezwzględne, adresowanie mieszane).
Microsoft Excel służy także do tworzenia wielu typów wykresów,
przydatnych między innymi w fizyce, matematyce i ekonomii.
Zawiera też system zestawiania raportów z użyciem tzw. tabel przestawnych,
wykorzystywany przy wykonywaniu analiz biznesowych.
Excel
jest arkuszem kalkulacyjnym.
Potrafi wykonywać obliczenia nawet na wielu liczbach.
Dokument stworzony w Excelu nazywa się arkuszem.
Składa się z wielu pól nazywanych komórkami.
Aby wykonać jakieś obliczenie, wypełniamy pola liczbami i następnie możemy
wykonać działania matematyczne
na tych liczbach i wynik umieścić w innym polu.
Program EXCEL jest profesjonalnym
narzędziem środowiska WINDOWS, który umożliwia:
- tworzenie arkuszy kalkulacyjnych
- porządkowanie danych umieszczonych w arkuszu
- graficzną prezentację wyników
- wykorzystanie bogatego zestawu funkcji standardowych
- rozwiązywanie problemów rachunkowych i decyzyjnych
8. Zdefiniować pojęcie
działań arytmetycznych
Podstawowe działania arytmetyczne: +, -, *, /, ^
Priorytet działań:
^, *, /
następnie
+ i -
Aby wykonywać podstawowe
działania matematyczne, takie jak dodawanie, odejmowanie lub mnożenie,
łączyć liczby, uzyskiwać wyniki numeryczne,
należy użyć następujących operatorów
arytmetycznych.
|
Operator arytmetyczny |
Znaczenie |
Przykład |
|
+
(znak plus) |
Dodawanie |
3+3 |
|
–
(znak minus) |
Odejmowanie |
3–1
|
|
*
(gwiazdka) |
Mnożenie
|
3*3 |
|
/
(kreska ułamkowa) |
Dzielenie
|
3/3 |
|
%
(znak procent) |
Procent
|
20% |
|
^
(daszek) |
Potęgowanie |
3^2 |
9. Podać wzór na
obliczenie potęgi w Excelu
^, np. =2^3
10. Opisać takie pojęcia
jak: arkusz kalkulacyjny, skoroszyt, arkusz, komórka
Kiedy uruchomimy Excel, automatycznie otwiera się pusty skoroszyt, w którym można rozpocząć pracę.
Skoroszyt składa sie z kilku
arkuszy, do których można wprowadzać dane do zredagowania
Arkusz kalkulacyjny (roboczy) składa się z kolumn i wierszy.
Kolumny mają nazwy jedno lub 2-literowe: A, B,..,Z, AA, AB, ..AZ, ...IV, a wiersze są ponumerowane od 1.
Kolumny
przebiegają pionowo w dół okna, a każda z nich ma literę, która ją określa.
Wiersze przebiegają poziomo przez okno, a każdy z nich ma liczbę, która
go określa.
Na przecięciu wierszy i kolumn są komórki, do których wpisuje się dane.
Każda komórka zawiera pojedynczą informację.
Komórkę identyfikuje się przez podanie nazwy kolumny i numeru wiersza,
np. A1, B53, AZ2430.
11. Opisać na czym
polega kopiowanie i wymienić choć 1 sposób kopiowania.
Kopiowanie
– robienie kopii danych, wzoru, formatu itd. z pozostawieniem danej źródłowej
Najprostsze kopiowanie – Kopiuj z menu
i wklej lub Ctrl C i Ctrl V
Kopia
danych
– Zaznaczamy dane – pojedynczą komórkę lub ciągły obszar przy pomocy Shift
a nieciągły obszar (odzielne komórki) z Ctrl
Kopiuj z menu lub prawy klawisz kopiuj lub CtrL C
Wklejenie: ustawiamy się na miejsce do wklejenia i Enter
lub Wklej z menu
lub lub prawy przycisk myszy i Wklej lub Ctrl V
Wklejanie specjalne: prawy
klawisz myszy, Wklej specjalnie: Wszystko, Formuły (wzór),
Wartości, Formaty, Komentarze,
lub z menu – Wklej, Wklej specjalnie
12. Na czym polega
wklejanie specjalne: formuły, wartości, formaty itp.
Wklejanie
specjalne – wklejanie jak normalne (wszystko) lub formuł (wzorów), wartości
(np. z komórek gdzie są obliczeniowe), formatów (np. czcionka, kolor, wielkość
liter)
13. Opisać różne
sposoby kopiowania i przesuwania danych
Kopiowanie
– Zaznaczamy dane – pojedynczą komórkę lub ciągły obszar przy pomocy Shift
a nieciągły z Ctrl
Kopiuj z menu lub prawy klawisz kopiuj lub CtrL C
Wklejenie: ustawiamy się na miejsce do wklejenia i Enter lub Wklej
z menu lub l
ub prawy przycisk myszy i Wklej lub Ctrl V
Wklejanie specjalne: prawy klawisz myszy, Wklej specjalnie: Wszystko, Formuły
(wzór), Wartości, Formaty, Komentarze,
lub z menu – Wklej, Wklej specjalnie
Przesuwanie
– przenoszenie w inne miejsce.
Zamiast Kopiuj – opcja Przesuń lub Ctrl X
a następnie wklej jak przy kopiowaniu
14. Jak wprowadza się
dane liczbowe w Excelu - czy znak kropki czy przecinka?
W polskim
systemie operacyjnym i Excelu, przy domyślnych ustawieniach,
znakiem rozdzielającym część całkowitą od ułamkowej jest przecinek.
15. Jak zaznaczyć ciągły
i nieciągły obszar danych.
Jak wypełnić serię danych, np. kolejne liczby 1, 2, 3 lub kolejne miesiace np. styczeń, luty
... – autowypełnianie.
Ciągły
obszar zaznaczamy w ten sposób, że
zaznaczamy pierwszą komórkę i przytrzymując naciśnięty
klawisz [Shift] klikamy ostatnią komórkę zbioru.
Można tez zaznaczyć pierwszą komórkę i ciągnąć wskaźnik myszy do ostatniej.
Nieciągły obszar danych:
Aby wybrać kilka nie sąsiadujących
komórek, można zaznaczyć pierwszą komórkę i
przytrzymując
klawisz [Ctrl] kliknąć następną lub następne
komórki.
Autowypełnianie do wprowadzania serii danych, np. liczb lub miesięcy
16. Jak rozpoczyna się
wpisywanie działań obliczeniowych w Excelu?
Wpisywanie działań obliczeniowych zaczyna się w Excelu od znaku = lub + (+ jak np. w Lotus).
Przykłady
= A1+B1
+ 2+3
=2/3
=2*3
=2^3
=suma(E21:E24)
=ILOCZYN(E21:E24)
17. Jakim znakiem
rozpocząć wprowadzanie danych, jeśli to nie jest formuła obliczeniowa,
a zaczyna się od =, +, -
Należy wpisać na początku znak apostrof czyli ‘
18. Na czym polega
formatowanie komórek.
Aby odpowiednio wyróżnić niektóre
komórki arkusza kalkulacyjnego, odpowiednio je formatujemy.
Na przykład pogrubiamy font, zmieniamy wielkość liter czy stosujemy
obramowania lub kolorowe wypełnienia.
Kiedy robimy tabelę, konieczne jest sformatowanie jej nagłówków, czyli np.
zmiana rodzaju czcionki,
jej wielkości, pogrubienie czy też
wyśrodkowanie.
Zmian tych możemy dokonać klikając na odpowiednich ikonach w pasku narzędzi
Excela.
Formatowanie można też wybrać naciskając prawy
przycisk myszy.
Formatowanie komórek obejmuje kategorie:
Liczby, Wyrównanie, Czcionka, Obramowanie,
Wypełnienie, Ochrona
19. Jak zmieniać nazwy
arkuszy i ich położenie w skoroszycie.
Prawy przycisk
myszy na nazwie arkusza, Zmień nazwę – zmiana nazwy arkusza
Położenie – prawy przycisk myszy, Kopiuj lub przesuń
20. Wymienić rodzaje
adresowania komórek (względne.... )
Adresowanie względne, bezwzględne i mieszane (pośrednie)
Można używać adresowania (odwołania)
Jest też możliwy
zapis mieszany adresowania, np. A$1.
Adresy względne ulegają zmianie, tak by była zachowana odległość między
argumentami a komórką z wynikiem.
Adresy bezwzględne nie są zmieniane.
Adresowanie
względne: Adresowanie to jest stosowane przez program
jako domyślne.
Adresowanie względne wykorzystuje relatywne
położenie komórek względem siebie a nie ich konkretne adresy.
Adres względny piszemy w postaci nazwy kolumny i numeru wiersza, np. A1
Adresowanie względne to właściwość
arkusza kalkulacyjnego, polegająca na zapamiętywaniu położenia komórek względem
siebie.
Ułatwia przeprowadzanie identycznych operacji na danych znajdujących się w
różnych miejscach arkusza.
Zamiast wielokrotnie przepisywać tę samą formułę, wystarczy skopiować ją do
odpowiednich komórek za pomocą schowka.
Po skopiowaniu adresy komórek wykorzystanych w formule zmieniają się
automatycznie,
natomiast działania zdefiniowane w formule pozostają takie same.
Adresowanie bezwzględne to adresowanie
komórek, które nie zależy od tego,
w którym miejscu arkusza znajduje się formuła.
Adres bezwzględny stosujemy wtedy, gdy adres
komórki nie powinien zmieniać się
podczas kopiowania zawierającej go formuły.
Adres bezwzględny przed nazwą kolumny i numerem wiersza zawiera znak
"$" np.: $D$21.
Adresowanie
pośrednie (mieszane): jest połączeniem wcześniej opisanych rodzajów
adresowania.
Stosuje się ją, gdy wartości mają się odnosić
do konkretnej kolumny lub wiersza.
Jeżeli chodzi nam o wskazanie konkretnej kolumny np. A, przykładowy adres
będzie miał np. postać $A1 ,
a w przypadku konkretnego wiersza, np. 1 przyjmie on np. postać A$1 .
21. Podać przykład
adresowania bezwzględnego i względnego oraz mieszanego.
=A1*B1 - adresowanie względne. Po skopiowaniu wiersz niżej wzór będzie miał postać: =A2*B2
=A1*$B$8 – adresowanie bezwzględne komórki B8
=$A1*B1 – adresowanie mieszane
– stała kolumna A
= B$1*A2 - adresowanie mieszane – stały wiersz 1
=A$1*$B1 – adresowanie mieszane – stały wiersz 1 i kolumna B
22. Opisać różnicę miedzy
adresowaniem względnym a bezwzględnym oraz mieszanym
W adresowaniu względnym wykorzystuje się relatywne (względne) położenie
komórek względem siebie a nie ich konkretne adresy.
Program modyfikuje adresy przy kopiowaniu.
Adresy względne ulegają zmianie, tak by była zachowana odległość między
argumentami a komórką z wynikiem.