PIERWSZE KROKI INTERNAUTY

Na podstawie strony Internetowej  Latarnicy.pl

 

Spis treści

Jaki komputer? Skąd Internet? Jędrzej Kołtunowicz

Wyszukiwarki, serwisy informacyjne i fora Jędrzej Kołtunowicz

Poczta, czaty, komunikatory Katarzyna Goch

Przychodnia i laboratorium w sieci Katarzyna Goch

Sklepy internetowe Anna Kuczyńska

Teatr, kino i muzeum Karolina Kępczyk

Hobby, pasje i marzenia Anna Kuczyńska

Internet dla niepełnosprawnych Wojciech Kulesza

Jak bezpiecznie korzystać z Internetu? Jędrzej Kołtunowicz

Słownik

Dawno już minęły czasy, kiedy komputery były bardzo drogie,
a korzystać z nich potrafi li tylko wtajemniczeni.

 

 

 

Jaki komputer? Skąd Internet?

 

Komputer musi zawierać kilka podstawowych elementów:
obudowę, w której kryje się elektronika, monitor, który wyświetla obraz z komputera, a także klawiaturę i mysz,
które pozwalają wydawać maszynie polecenia.
Musi też być wyposażony w system operacyjny – bez niego będzie tylko pudłem, które ci się do niczego nie przyda.
Najbardziej popularny dla komputerów typu PC (ang. Personal computer – komputer osobisty) jest nadal Windows,
często nowe komputery są już w system zaopatrzone, czasem trzeba dopłacić za jego instalację.
Do wyboru masz również systemy operacyjne darmowe, na przykład Linux.
Komputery typu Mac, dawniej Macintosh, firmy Apple mają jeszcze inny system operacyjny – Mac OS – który różni się w obsłudze od Windows.

Jaki komputer?
Jak wybierać? Poza wyglądem komputery różnią się też wnętrzem, czyli wydajnością elektroniki.
Szczegółowe informacje nie są dla zwykłego użytkownika bardzo istotne, bo praktycznie każdy nowy komputer dostępny na rynku,
a także każdy, który powstał w ciągu ostatnich trzech lat, jest wystarczająco dobry.
Jeżeli będziesz się zaopatrywać w sklepie, najtańsza konfiguracja w zupełności ci wystarczy.
W zależności od swoich potrzeb wybierzesz rodzaj komputera.
Masz do dyspozycji:
KOMPUTER STACJONARNY
– elektronika w dużej obudowie, pracuje tylko podłączony
do prądu, wykorzystuje się go w domu i w biurze.
LAPTOP
– przenośny komputer wielkości dużej książki.
Zamiast myszki używa się tak zwanego touchpada – pola, po którym  przesuwasz palec.
Łatwo go przenosić, ma własną baterię, nie musi być cały czas podłączony do prądu,
bardzo często ma wbudowaną kamerę, mikrofon i głośniki, nie musisz ich dokupować.
Ale ma mniejszy ekran i jest droższy.

KOMPUTER ALL‐IN‐ONE (ang. wszystko w jednym)

– to coś pośredniego między komputerem stacjonarnym a laptopem.
Elektronika jest wbudowana w monitor.
Do niego są podłączone klawiatura i mysz. Często też są kamera, mikrofon i głośniki.
Komputery tego typu zajmują mało miejsca na biurku i są zwykle tańsze od komputerów stacjonarnych. Ale działają, niestety, nieco wolniej.
Jaki monitor?
Starsze modele są duże i ciężkie, przypominają stare telewizory – to tak zwane monitory CRT. Już się ich nie produkuje,
ale można jeszcze kupić z drugiej ręki.
Nowe monitory to monitory LCD – płaskie i lekkie.
Wykonane w podobny sposób ekrany są wbudowane w laptopy i komputery all--in-one.
Monitory LCD mają ładniejszy obraz, mniej męczą oczy i zajmują mniej miejsca na biurku niż te starszego typu.
Interesuje cię oczywiście wielkość ekranu.
Zasada jest prosta – im większy monitor, tym lepiej.
Wielkość monitora – przekątną ekranu – podaje się w calach.
Dla stacjonarnego komputera z minimum komfortu dla ciebie to monitor 19 cali.
Przy zakupie laptopa warto pomyśleć o minimum  15 calach.

Gdzie kupić komputer?
Jak to gdzie? W sklepie!
To pierwsza odpowiedź, ale wcale nie jedyne wyjście i niekoniecznie najlepsze.
Komputer nie musi być nowy – musi tylko działać.
Na domowy użytek wystarczy komputer wyprodukowany nawet trzy lata temu. Ważne jest, aby był sprawny.
Nowe komputery są potrzebne specjalistom do pracy i... dzieciom do zabawy, ponieważ nowe programy i gry wideo
wymagają dużej mocy obliczeniowej.
Nie musisz całego sprzętu zdobyć w jednym miejscu.
Elementy komputera, jak monitor, klawiatura czy mysz, są zaprojektowane tak, żeby do siebie pasowały, możesz je
więc kupować osobno.
Klawiatura i mysz nie są drogie – ich ceny zaczynają się od 20 zł.
Warto kupić nowe, bo wtedy masz pewność, że ich kabel będzie pasował do gniazdka w komputerze, a same urządzenia będą czyste i sprawne.

Jak wybrać najlepszą ofertę?
U RODZINY
Dzieci i młodzież używają komputerów, rodzice często kupują im nowe modele, bo na tych starszych nie da się już grać w najnowsze gry wideo.
Nie zmienia to faktu, że wciąż doskonale nadają się do większości prac. Warto zatem popytać wśród krewnych.
Czasami w ich domach zalega niepotrzebny sprzęt.
Plusem takiego rozwiązania jest to, że dostając komputer, wiesz, że działa, a w dodatku jego poprzedni właściciel może ci pomóc w zainstalowaniu programów.
W SALONIE KOMPUTEROWYM
Zaletą kupowania w salonie komputerowym jest to, że możesz obejrzeć komputer przed zakupem, sprawdzić, czy odpowiada ci wielkość ekranu,
czy wygodnie korzysta się z klawiatury i myszy.
Taki komputer jest też objęty gwarancją.
Minusem jest cena – zwykle nieco wyższa niż przy zakupie przez Internet.
W SKLEPIE INTERNETOWYM
Aby kupić komputer przez Internet, potrzebujesz... komputera.
Jeśli ktoś ci go udostępni, warto, bo to bardzo wygodny sposób zakupów.
Nie ruszając się z krzesła, wyszukasz, porównasz i kupisz taniej sprzęt, a kurier przywiezie go pod wskazany adres.
NA GIEŁDZIE KOMPUTEROWEJ
To dobre miejsce, żeby szukać komputera i nowego, i używanego.
Ceny są zwykle nieco niższe niż w salonach, możesz się też o wszystko dokładnie wypytać.
Przed zakupem trzeba się jednak upewnić, że sprzedawcę, z którym masz do czynienia, uda ci się w razie czego ponownie namierzyć.
NA ALLEGRO
Serwis aukcyjny Allegro to takie połączenie sklepu internetowego z giełdą komputerową.
Firmy i osoby prywatne sprzedają za pośrednictwem strony Allegro.pl wszystko, co tylko jest do sprzedania.
Bądź jednak ostrożny, gdy chcesz tu kupić komputer. Zwróć uwagę na reputację sprzedającego – poczytaj opinie innych kupujących.
Dobrze się wczytaj w opis sprzętu i obejrzyj  jego zdjęcia.
W razie wątpliwości można napisać do sprzedającego z prośbą o podanie większej liczby informacji.

 

Kupujesz dodatki
Jeśli chcesz w pełni korzystać z Internetu – słuchać muzyki, oglądać filmy, rozmawiać z bliskimi, włączając w to wideo rozmowy
– to powinieneś zadbać jeszcze o przynajmniej podstawowe dodatki:
głośniki lub słuchawki, mikrofon, kamerę, drukarkę.
Zanim jednak zaczniesz się rozglądać po sklepie w poszukiwaniu super głośników albo najnowszej kamerki, sprawdź, czy przypadkiem nie są już wbudowane w twój komputer.

Jeśli nie, oto kilka rad:
GŁOŚNIKI, MIKROFON, KAMERA
– głównym kryterium wyboru powinna być cena, bo większość urządzeń dostępnych na rynku oferuje znośną jakość.
Głośniki to wydatek rzędu kilkudziesięciu złotych, mikrofon można kupić od 20 zł, kamerę - od 50 zł.
DRUKARKA
– warto ją kupić w salonie, po rozmowie ze sprzedawcą. Drukarki różnią się techniką druku (atramentowe lub droższe laserowe)
i możliwościami – mogą drukować na kolorowo lub na czarno-biało.
Do domowego użytku polecamy najprostsze rozwiązanie  – atramentową drukarkę czarno-białą – bo jest to rozwiązanie
najtańsze. I nie chodzi tu o koszt samego urządzenia, ale atramentu. Spytaj więc sprzedawcę, ile kosztuje atrament, ile stron możesz na nim wydrukować,
i dopiero wtedy wybierz model. Ceny drukarek – od 120 zł. Popularni producenci  drukarek to: HP, Epson, Canon, Brother.
Drukarki często bywają tańsze od atramentu, który używają.

 

 

 

 

Instalujesz komputer w mieszkaniu

Czas stworzyć wygodne stanowisko pracy.
Dopilnuj, żeby nie siedzieć tyłem do okna, inaczej światło będzie ci przeszkadzało w czytaniu z monitora.
Dobierz krzesło tak, aby przedramiona (nie tylko nadgarstki) swobodnie spoczywały na blacie biurka, na którym postawiłeś komputer.
Powinieneś siedzieć prosto, najlepiej lekko odchylając się w tył. Nie garb się!
Monitor powinien być oddalony od twoich oczu co najmniej o 45 cm.
Podłączasz kabelki – nie bój się!
Są tak zaprojektowane, że pasują tylko tam, gdzie ich miejsce.
Nie podłączysz monitora tam, gdzie powinna być myszka, albo klawiatury tam, gdzie powinien być podłączony monitor.
Wystarczy przyjrzeć się końcówkom kabli.
Większość akcesoriów podłącza się za pomocą kabla USB, w obudowie masz kilka pasujących do niego gniazdek - wepnij
w nie kable w dowolnej kolejności.
Głośniki i mikrofon podłącz do małych okrągłych gniazdek zgodnie z wyrysowanymi tam małymi symbolami.
Czasami myszka i klawiatura starszego typu mają okrągłe wtyczki zamiast wtyczki USB.
Większość komputerów ma z tyłu odpowiednie gniazda zielone dla myszki, fioletowe dla klawiatury.
Odpowiadające im wtyczki mają taki sam kolor.

 

Zakładasz Internet

Teraz czas zainstalować Internet.
Jeśli to Internet stacjonarny, z kabla, firma, od której kupiłeś usługę, montuje w mieszkaniach tak zwany modem,
który sygnał z kabla przekazuje do twojego komputera.
To lekkie, plastikowe pudełko wielkości małej książki. Musi mieć dostęp do gniazdka 220 V.
Łączy się z komputerem bezpośrednio przez kabel albo bezprzewodowo.
Zaletą tego drugiego sposobu jest to, że możemy korzystać z Internetu w dowolnym miejscu w mieszkaniu.
Żeby to osiągnąć, trzeba mieć tak zwany router – to urządzenie wysyła fale radiowe w promieniu od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów.
Połączenie bez kabla nazywamy siecią wi-fi . Aby połączyć się z wifi , komputer musi mieć tak zwaną kartę bezprzewodową.
Mają ją od dawna wszystkie laptopy, czasami jest już wbudowana także w komputer stacjonarny. J
eśli nie, musisz ją dokupić (kosztuje kilkadziesiąt złotych).

 

Od kogo kupić Internet?

Dostarczaniem Internetu zajmują się:

DOSTAWCY OSIEDLOWI I LOKALNI

– małe firmy dostarczające Internet do niewielkiej liczby domostw. Ulotki informacyjne o ich działalności często znajdujemy
na klatce schodowej czy w skrzynce na listy.
Warto zasięgnąć opinii sąsiadów i spytać, czy są zadowoleni z działającego w okolicy dostawcy.

FIRMY TELEKOMUNIKACYJNE

– czyli telefonia stacjonarna. Jeszcze parę lat temu była to tylko Telekomunikacja Polska. Teraz są też Netia, Dialog
i wiele  innych firm, niektóre działające tylko lokalnie.

SIECI KABLOWE

– od paru lat firmy, które oferują telewizję kablową, mogą nam też podłączyć Internet. Najwięksi dostawcy to UPC i Vectra.

SIECI KOMÓRKOWE

– najnowszy trend – do walki o klienta włączyli się krajowi operatorzy komórkowi: Plus, T-Mobile, Orange, Play.

 

Co wybrać?

Powinieneś zadzwonić do każdego dostawcy, poznać szczegóły, a później zamówić.
Łącze internetowe ma dwa parametry, które są dla ciebie ważne: prędkość transmisji i limit transmisji.
Ta pierwsza nie może być za mała, ale nie powinna być za duża, a tego drugiego najlepiej, żeby w ogóle nie było.

PRĘDKOŚĆ TRANSMISJI
– to liczba danych, które spływają do komputera w ciągu jednej sekundy. Mierzy się ją w megabitach na sekundę
(Mb/s). To są właśnie te megabity lub „mega”, które z takim entuzjazmem wykrzykują bohaterowie reklam:
„Internet nawet 150 mega już od 30 złotych!!!”.
 Pamiętaj:
niezależnie od tego, co mówi reklama i co twierdzi biuro obsługi klienta, na początek całkowicie wystarczy łącze 5 Mb/s.
Łącza szybszego niż 10 Mb/s prawdopodobnie w ogóle nie wykorzystasz. Czasami w ofercie dużych firm już nie ma tak niskich prędkości.
Wtedy wybierasz po prostu najtańszą opcję. Gdyby się okazało, że nie odpowiada ci ta prędkość, zawsze możesz poprosić operatora o jej zwiększenie.
LIMIT TRANSMISJI
– to bolączka zwłaszcza tych, którzy wykupili dostęp do Internetu u operatora komórkowego.
 Limit transmisji to ilość danych, którą możesz w ciągu miesiąca pobrać z sieci.
Mierzy się go w gigabajtach (GB). Jeżeli korzystasz z sieci do dwóch godzin dziennie, a twoja aktywność ogranicza się do czytania poczty elektronicznej,
pisania maili, szukania tekstów w sieci, to powinno ci wystarczyć 5 GB miesięcznie.
Najlepiej jednak, żeby limitu w ogóle nie było, bo kiedy go przekroczysz, prędkość twojego łącza dramatycznie spadnie.
Żeby przywrócić ją do normalnego poziomu, będziesz musiał dopłacić.
KOSZT INSTALACJI
– to całkowity koszt urządzeń, które monter zostawi w naszym domu, plus koszt samego podłączenia.
CZAS TRWANIA UMOWY
– im krótszy, tym lepiej, ale zwykle im dłuższy, tym taniej.
Jeśli różnice w miesięcznej opłacie przy umowie na 12 miesięcy i na 24 są niewielkie, to warto wybrać tę pierwszą, nawet kosztem kilku złotych.
Za rok może się okazać, że warunki stały się dużo korzystniejsze i na tych korzystniejszych warunkach przedłużysz umowę.
Ile może kosztować Internet?
60 zł to maksymalna cena za łącze o prędkości od 2 do 5 Mb/s. Niektórzy operatorzy za tę cenę oferują 10 Mb/s.
Koszt instalacji zwykle jest bardzo niski – może wynosić nawet symboliczną złotówkę. Czasami jednak trzeba zapłacić
za urządzenie zainstalowane przez montera. Jednorazowy koszt instalacji nie powinien przekroczyć 150 zł.
Podczas rozmowy z przedstawicielem firmy warto zapytać, czy monter skonfiguruje twój komputer tak, aby połączył
się z Internetem. Zwykle dostawcy oferują taką usługę. Czasami firmy proponują modem bezprzewodowy jako dodatkową,
płatną opcję. Jeśli jest to opłata jednorazowa, nie przekroczy 100 zł i uzyskasz zapewnienie, że monter pomoże
ci skonfigurować komputer, warto wybrać ten wariant. Czasami jednak zamiast opłaty jednorazowej dostawca oferuje
modem w zamian za wyższą opłatę miesięczną przez cały czas trwania umowy. Warto wtedy się zastanowić, ile ostatecznie wyniesie koszt i czy to się opłaca.
Niestety, to nie zawsze kwestia wyboru. Często bywa tak, że w okolicy dostępny jest Internet tylko jednego dostawcy.
Jak przebiega instalacja?
Składasz zamówienie i umawiasz się na wizytę montera. Ten przynosi umowę dla ciebie i wszelki potrzebny sprzęt.
Podpina modem do gniazdka telefonicznego lub do gniazdka sieci kablowej. Czasami musi przeciągnąć kabel z klatki schodowej do mieszkania.
Wtedy trzeba wskazać miejsce, w którym ma być zamontowany modem.
Nie licz, że monter zamaskuje kable – to nie jego zadanie.
Z tego punktu widzenia właśnie lepszym rozwiązaniem jest modem bezprzewodowy. Wtedy prosisz montera, żeby
zainstalował go w jakimś kącie blisko miejsca, w którym kabel wychodzi ze ściany. Ważne, aby w pobliżu było gniazdko elektryczne.
Nieco inaczej wygląda sprawa z Internetem z sieci komórkowej. To tak zwany Internet mobilny.
Jeśli mieszkasz w większym mieście, sygnał sieci komórkowej jest mocny. Wtedy wszystko, czego potrzebujesz do połączenia się z Internetem,
to modem wielkości zapalniczki, który instaluje się w gnieździe USB komputera.
Jeżeli mieszkasz poza miastem, sprawa może się skomplikować – trzeba zainstalować zewnętrzną antenę.
O szczegóły wypytaj przedstawicieli firmy telekomunikacyjnej.

 

Gdzie szukać?

Sklepy internetowe

Komputronik – www.komputronik.pl

X-Kom – www.x-kom.pl

Techplanet – Techplanet.pl

Porównywarki cen

Ceneo – www.ceneo.pl

Nokaut – www.nokaut.pl

Skąpiec – www.skapiec.pl

 

 

 

 

 

Wyszukiwarki, serwisy informacyjne i fora

CZYTAM,  SPRAWDZAM, KOMENTUJĘ

Sieć to nieprzebrany zbiór wiedzy z każdej dziedziny.

Jak w gigantycznym natłoku informacji cokolwiek znaleźć?

 

Wyszukiwarki, serwisy informacyjne i fora

50 mld – tyle podobno jest stron w Internecie. Taka liczba to zaleta, ale też wada, bo nikt przy zdrowych zmysłach
nie zapamięta dziesiątków skomplikowanych adresów internetowych.
Jest jednak na to sposób – wyszukiwarki.
Wyszukiwarki
Wyszukiwarka to drzwi do Internetu. Wygląda jak prosta strona internetowa, pośrodku jest okno, w które możesz wpisać pytanie,
a potem klikasz Szukaj albo wciskasz enter i wyszukiwarka wyświetli ci listę stron z odpowiedzią.
Jak to się dzieje?
Strona główna wyszukiwarki – ta prosta strona z oknem, w które możesz wpisać swoje pytanie – to tylko wierzchołek
góry lodowej.
Sercem wyszukiwarki jest rozsiana po całym świecie sieć bardzo potężnych komputerów, które automatycznie przeszukują cały Internet
i skrupulatnie katalogują adresy wszystkich stron internetowych, które znajdą.
Wyszukiwarka szuka na tych stronach słów pasujących do tych, które wpisałeś jako pytanie.
Zapamięta je w połączeniu z adresem stron i podsunie jako odpowiedź.
W Internecie działa wiele większych i mniejszych wyszukiwarek.
Niektóre obsługują tylko jeden serwis, a kilka próbuje objąć swoim zasięgiem cały Internet.
W tej chwili Google
(www.google.com)  jest najczęściej odwiedzaną stroną w całym Internecie.
Jest tak powszechnie używana, że w wielu językach słowo „wygooglować” jest synonimem wyszukiwania w Internecie.
Szacuje się, że Google ma w pamięci informacje na temat około 42 mld stron internetowych.
Drugi pod względem zasięgu jest Bing (www.bing.com) – ma w pamięci osiem razy mniej stron niż Google,
czyli nieco ponad 5 mld.
Komputer jest tak naprawdę głupią maszyną – potrafi bardzo szybko liczyć, jednak nie wykazuje własnej inicjatywy.
Co to oznacza w praktyce? Otóż to, że wyszukiwarka nie zrozumie pytania zadanego tak, jakbyś pytał człowieka.
Nie odczyta znaczenia, które kryje się pod złożonymi zdaniami. Po prostu odczyta słowa, które wpisałeś, i znajdzie
strony, które te słowa zawierają.
Gdy na przykład wpiszesz w wyszukiwarkę pytanie: „Gdzie jest najbliższa restauracja z polską kuchnią?”, zaproponuje
strony konkretnych restauracji, wcale niekoniecznie z polską kuchnią, ale już zupełnie nie zrozumie, co się kryje pod słowem „najbliższa”.
Dlatego niezależnie od tego, gdzie się znajdujesz, może zaproponować restaurację w Gdańsku, a zaraz potem w Zakopanem.
Z powodu słowa „kuchnia” w pytaniu możesz się spodziewać nawet listy... producentów wyposażenia kuchni.
Nasz język jest z natury wieloznaczny, a komputera – bardzo prosty. Musisz zatem pomóc wyszukiwarce, czyli zadać właściwie pytanie.
Jak więc powinno wyglądać właściwie zadane pytanie o restauracje, jeśli szukasz na przykład restauracji z kuchnią polską
w Zielonej Górze? W ten sposób: restauracje „kuchnia polska” „zielona góra”

Jak skutecznie wyszukiwać?
Wpisuj konkretne słowa, takie, które najprawdopodobniej pojawią się na stronie, której szukasz.
Na początku te najważniejsze, potem takie, które doprecyzowują pytanie.
Słowa oddzielaj spacjami. Wyrażenia (dwa słowa i więcej) umieszczaj w cudzysłowie. Inaczej wyszukiwarka zareaguje
na każde ze słów osobno i wyszuka „zielona” oraz „góra”, zamiast połączyć te dwa słowa.
Im więcej słów, tym bardziej szczegółowy wynik. Ale też nie za dużo – najlepiej od trzech do pięciu.
Wyszukiwarka nie rozróżnia dużych i małych liter, nie licz, że rozróżni nazwę własną od pospolitego słowa.
To dość, byś spróbował wyszukiwania. Wchodzisz więc na stronę główną – na przykład na www.google.pl
– i w okno wpisujesz słowa z informacji, którą chcesz wyszukać. Klikasz Szukaj i masz wyniki. A w nich: tytuł wyszukanej strony, adres,
fragmenty tekstu z wyszukanej strony zawierające słowa, których użyłeś w pytaniu.
Na górze strony, tuż pod oknem wyszukiwania, Google informuje nas, ile stron dopasował do twojego pytania.
To, co wybierze, zależy między innymi od częstotliwości odwiedzin danej strony przez innych internautów (te popularniejsze
są zawsze wyżej) oraz – co ciekawe – również według tego, co wyszukiwałeś do tej pory (wyszukiwarka pamięta twój komputer i wie, co lubisz).
Przeważnie widzisz kilkanaście wyników na ekranie, żeby obejrzeć dalsze, musisz na dole strony kliknąć przycisk Następna.
Wyników bywają tysiące, warto nie zatrzymywać się przy pierwszym, tylko obejrzeć jeszcze kilka kolejnych.

Wyszukiwanie precyzyjne SZUKAJ Z WYJĄTKIEM

 

 

Czasem w wynikach wyszukiwania na początku pojawiają się strony, które cię nie interesują. Na przykład wpisujesz:

wędkarstwo warszawa. W wynikach znajdujesz mnóstwo stron sklepów, a szukasz towarzystw wędkarskich.
Możesz sprawić, by Google pominął te wyniki.
Wpisujesz zatem te same słowa „minus” te, o których wykluczenie ci chodzi.

Wychodzi: wędkarstwo warszawa –sklep.

Wtedy Google pominie wszystkie strony, które zawierają słowo „sklep”. Zwróć uwagę, że między znakiem minusa

a słowem „sklep” nie ma spacji. Jeśli chcesz, żeby Google pominął strony zawierające

wyrażenie, użyj cudzysłowu, wpisz: wędkarstwo warszawa – „sklep wędkarski”. Znowu między znakiem minusa

a wyrażeniem w cudzysłowie nie ma spacji.

Szukaj w obrębie serwisu

Możesz użyć Google do przeszukiwania tylko fragmentu Internetu, jakiegoś konkretnego serwisu.
Wykorzystaj do tego znak „site:”.
Przypuśćmy, że znasz już adres serwisu  internetowego stowarzyszenia Miasta w Internecie – http://www.mwi.pl 
– a chciałbyś się z niego dowiedzieć czegoś o latarnikach, którzy mają oswajać z Internetem ludzi takich jak ty, czyli jeszcze do Internetu nieprzekonanych.
Ponieważ stowarzyszenie robi też wiele innych rzeczy, używasz Google, by wyszukał w jego serwisie tylko interesujące cię informacje.
Wpisujesz: latarnicy site:www.mwi.pl.
„Site” to angielskie słowo oznaczające stronę internetową.
Zwróć uwagę na brak spacji między „site:” a adresem internetowym. W wyniku otrzymasz wszystkie s
trony w ramach serwisu www.mwi.pl,
które zawierają każdy z wariantów słowa „latarnik”.

Proste wyszukiwanie to  zaledwie skrawek możliwości wyszukiwarki Google.

W rzeczywistości Google to cały zestaw narzędzi do wyszukiwania,

do wszystkich masz dostęp ze strony głównej.

W pasku po lewej stronie widzisz opcje, które pozwolą „przefiltrować”

wyniki według różnych kategorii.

 

GRAFIKA – grafiki lub zdjęcia o tematyce zgodnej z naszym pytaniem

MAPY – przeszukuje szczegółową mapę świata

FILMY – wideo, które mogą mieć związek z szukanymi przez ciebie słowami

WIADOMOŚCI – ogranicza wyniki do stron z informacjami prasowymi,
na przykład stron dzienników i tygodników, gazet internetowych, telewizji

 

Portale internetowe
Ideą portalu jest zebranie ogromnej ilości informacji z różnych dziedzin pod jednym wspólnym adresem internetowym,
tak by każdy mógł znaleźć w portalu wszystkie informacje, których potrzebuje.
Już na stronie głównej portalu roi się od przydatnych informacji.
Znajdziesz tu aktualną godzinę i datę, informację o imieninach, prognozę pogody na najbliższe godziny, kursy
walut, horoskop, zwykle także świeżą porcję informacji medialnych.
Poza tym na stronie głównej portalu roi się od linków kierujących do sekcji tematycznych. A tych są setki i każdy
znajdzie tu coś dla siebie.
Wiadomości z kraju, ze świata i sportu, przepisy kuchenne, porady na temat zdrowego życia, informacje popularnonaukowe,
repertuary kin i teatrów, ciekawostki z życia gwiazd, informacje o nowościach wydawniczych, wiadomości motoryzacyjne
– można wymieniać w nieskończoność.
Na stronie głównej portalu prawie zawsze dostępna jest wyszukiwarka ułatwiająca znalezienie w obrębie portalu
interesujące nas tematy, czasami też można znaleźć stary dobry katalog internetowy z podziałem na kategorie
Wortale internetowe
Równolegle do portali internetowych działają tak zwane wortale internetowe.
To portale wyspecjalizowane  w konkretnej dziedzinie. Są na przykład wortale traktujące tylko o kinie, modzie, samochodach
itd. Słowa „wortal” praktycznie się nie używa. Być może dlatego, że wortale właściwie niczym się nie różnią od normalnych
serwisów internetowych poświęconych jakiejś tematyce, nie ma zatem potrzeby używania dwóch różnych nazw.
Serwisy informacyjne
Na stronie serwisu informacyjnego znajdziesz aktualne wiadomości z najróżniejszych dziedzin – bieżące informacje z kraju
i ze świata, sportu, gospodarki i tak dalej.
Serwis informacyjny często jest częścią portalu internetowego, ale nie zawsze.
Zaletą serwisu internetowego (to jego przewaga nad papierowymi gazetami) jest aktualność – informacje pojawiają
się tu na bieżąco, możesz śledzić bieg wydarzeń w każdej minucie, zamiast czekać na poranek następnego dnia, aż
w kiosku ukaże się nowe wydanie gazety. Serwisy informacyjne są bardzo bogate w treści.
Nie mają – tak jak papierowe gazety – ograniczonego miejsca.
Codziennie pojawiają się na nich setki informacji ze wszystkich dziedzin. Często do artykułów są dołączone galerie zdjęć i materiały wideo.
Najciekawsze treści znajdziesz w portalach tworzonych przez redakcje ogólnopolskich dzienników i telewizji informacyjnych.
Dlaczego? Ponieważ mają własnych dziennikarzy, którzy dostarczają materiały prasowe.
Dodatkowo na stronach serwisów informacyjnych pojawiają się artykuły pochodzące z dużych agencji prasowych,
jak Polska Agencja Prasowa czy Informacyjna Agencja Radiowa.
Istnieje też mnóstwo lokalnych serwisów informacyjnych – skupionych na wiadomościach z konkretnego miasta czy regionu kraju.
Wiedza w Internecie
Internet to także źródła wiedzy: encyklopedii, słowników, leksykonów czy poradników.
Możesz wybrać internetowe wersje papierowych encyklopedii czy słowników, a możesz skorzystać z Wikipedii
 – internetowej encyklopedii, która od lat cieszy się największym powodzeniem w sieci.
Ten ogromny serwis internetowy jest tworzony non stop przez wolontariuszy – tysiące ludzi z całego świata
 cały czas piszą i aktualizują hasła encyklopedii w ponad 200 językach.
Różne wersje językowe mają różną liczbę haseł. Największa jest angielska – liczy sobie ponad 3,5 mln haseł.
Polska Wikipedia jest piąta pod względem wielkości – ma ponad 800 tys. haseł.
Co możesz znaleźć w Wikipedii? Praktycznie wszystko – są w niej hasła ze wszystkich możliwych dziedzin.
Sercem Wikipedii jest wyszukiwarka (działająca podobnie do wszystkich wyszukiwarek w Internecie), która szybko pozwala
dotrzeć do interesującego nas zagadnienia.
Hasła są zbudowane bardzo podobnie do tych w zwykłej papierowej encyklopedii, często jednak są dużo bardziej
szczegółowe – pamiętaj, że w Internecie nie trzeba ograniczać długości tekstów.
Hasła w Wikipedii są ze sobą połączone linkami (ang. Link – połączenie, czyli coś, co przeniesie cię do innych internetowych
stron). Jeśli więc chcesz się dowiedzieć więcej na temat słowa użytego w haśle, często możesz przeskoczyć
do jego definicji.
Wikipedia jest „demokratyczną” encyklopedią, każdy może dodawać i edytować hasła, powiększając i wciąż uaktualniając jej zasoby.
Jest to niewątpliwą zaletą, ale niesie ze sobą pewne konsekwencje.
Dlatego z Wikipedii trzeba korzystać ostrożnie, zawsze warto potwierdzić informację w innych źródłach.
UWAŻAJ!
Autorem hasła w Wikipedii może być specjalista w jakiejś dziedzinie albo amator zapaleniec;
wiekowy profesor albo kilkuletnie nawet dziecko.
Hasła wciąż się zmieniają, bo jedno hasło może mieć wielu autorów, którzy dopisują co chwila
nowe informacje.
Różne hasła są opracowane z różną pieczołowitością – niektóre bardzo obszernie i szczegółowo, inne całkiem zdawkowo.

Fora internetowe
Są specjalne serwisy internetowe, które pozwalają na dyskusje między użytkownikami – to internetowe fora.
Zaletą dyskusji na takim forum jest to, że mogą się toczyć całymi tygodniami i każdy może się w nie włączyć w dowolnym momencie
– zapis wszystkich wypowiedzi jest widoczny na takiej stronie.
Forum internetowe jest wirtualnym miejscem spotkań ludzi, których łączy jakieś zainteresowanie.
Jest na przykład forum miłośników wędkowania, czytelników książek kryminalnych, pasjonatów ogrodnictwa.
Co odróżnia forum internetowe od zwykłej strony? Otóż każdy, kto wejdzie na stronę forum, może wziąć udział w dyskusji,
czyli wpisać tekst, który będzie widoczny dla innych odwiedzających stronę.
Forum internetowe ma dość przejrzystą strukturę. Przeważnie jest podzielone na kilka sekcji.
Na przykład na stronie głównej forum o wędkarstwie znajdziesz osobno sekcje poświęcone sprzętowi wędkarskiemu, ł
owiskom, kołom i klubom wędkarskim, przynętom i tak dalej.
Po wejściu do sekcji zobaczysz tak zwane wątki, czyli dyskusje na poszczególne tematy.
Tematy są zawarte w tytule wątku. Po kliknięciu tytułu wątku ukazuje się zapis dyskusji.
Przeważnie jest ona uporządkowana tak, że najświeższe wypowiedzi są umieszczone na górze. Im niżej, tym starsze.
Przy każdej wypowiedzi widnieje pseudonim autora i data jej napisania.
Często jedna dyskusja ma bardzo wiele wypowiedzi, wtedy jest dzielona na kilka stron. Można między nimi przechodzić kliknięciem.
Aby przyłączyć się do dyskusji, wystarczy na stronie dyskusji znaleźć „Odpowiedz”, „Napisz” lub coś podobnego.
Wtedy możesz dodać swoją wypowiedź – ukaże się jako pierwsza na stronie. Czasami minie trochę czasu, zanim nasza  wypowiedź pojawi się na forum.
Oznacza to, że jest ono moderowane, czyli każda wypowiedź jest czytana przez opiekuna – administratora – i zatwierdzana bądź odrzucana.
Nie oburzaj się jednak na to, bo administrator pilnuje na forum porządku, czyści z wulgaryzmów i chamstwa, sprawdza,
czy wypowiedź nikogo nie obraża, czy jest na temat i czy nie jest spamem, czyli natrętną reklamą niewnoszącą niczego do dyskusji.
Moderacja forum internetowego zwykle podnosi jego poziom. Pamiętaj, że właściciel odpowiada prawnie za jego
zawartość. Oznacza to, że na przykład za obraźliwą wypowiedź pod czyimś adresem to właściciel będzie odpowiadał.

KSIĄŻKI W SIECI

Wirtualne biblioteki z książkami zapisanymi w formie cyfrowej, które można czytać
w komputerze, to wciąż rzadkość w polskim Internecie.

Za większość trzeba płacić.

Są jednak wirtualne biblioteki, które mają zasoby darmowych książek do pobrania.

Na przykład serwis Wolne Lektury www.wolnelektury.pl  

 udostępnia ponad 1700 pozycji. Darmowe publikacje, choć głównie naukowe,
można wyszukiwać na stronie Federacji Bibliotek Cyfrowych fbc.pionier.net.pl/owoc .

Za pomocą Internetu możemy też przeszukiwać katalogi prawdziwych, papierowych

bibliotek. Większość z nich prowadzi teraz elektroniczne katalogi, z którymi można
połączyć się z domowego komputera.
Wystarczy wyszukać w Google stronę wybranej biblioteki i kliknąć na jej stronie w Katalog l
ub Katalog online www.wolnelektury.pl

 

Muzyka i filmy

Jest jednak wiele serwisów, w których można nieodpłatnie bądź za bardzo rozsądną sumę uzyskać dostęp do muzyki lub filmów. 

Jednym z największych jest YouTube (www.youtube.com). To strona internetowa, na którą każdy może wysłać film wideo.
W tej chwili są tam już miliony nagrań. Część to nagrania amatorskie, jest jednak mnóstwo współczesnych teledysków,
a także ogromne zasoby archiwalnych nagrań – utworów muzycznych.

W Polsce stały się ostatnio popularne strony z darmowymi filmami. Na przykład Iplex  www.iplex.pl .
 Część filmów jest płatna, ale są też propozycje darmowe. Wystarczy przejść prosty proces rejestracji.

 

Gdzie szukać?

Wyszukiwarki internetowe:

Google – www.google.com; Bing – www.bing.com

Największe polskie portale:

Onet – www.onet.pl;  Wirtualna Polska – www.wp.pl

Gazeta.pl – www.gazeta.pl;  Interia – www.interia.pl

Największe serwisy informacyjne w polskim Internecie

Wewnątrz portali

Wiadomosci.onet.pl;  Wiadomosci.gazeta.pl; Wiadomosci.wp.pl

Fakty.interia.pl

Serwisy ogólnopolskich dzienników i tygodników

Wyborcza.pl ;  Rp.pl ;  Dziennik.pl ;  Newsweek.pl;   Polityka.pl ;  Wprost.pl

Serwisy informacyjne tabloidów:

Se.pl;   Fakt.pl

Serwisy informacyjne rozgłośni radiowych:

Wiadomosci.polskieradio.pl ;  Wiadomosci.radiozet.pl ;  Rmf24.pl ; Tokfm.pl

Darmowe książki w sieci:

Wolnelektury.pl ;  Fbc.pionier.net.pl/owoc ;  Gutenberg.org

 

 

SPOTKANIE Z DRUGIM CZŁOWIEKIEM

Internet jest jak wielka kawiarnia, która tworzy

mnóstwo możliwości do spotkań

 

Poczta, czaty, komunikatory

 

W Internecie zamienisz kilka słów ze znajomymi, wymienisz doświadczenia i pomysły, poznasz nowych ludzi,
z którymi dzielisz pasje.
Dla wielu to także jedyny sposób, by utrzymywać stały kontakt z bliskimi, jeśli mieszkają daleko.
Dzięki Internetowi zyskujesz miejsce, gdzie możesz wyrażać opinie i sprawdzić opinie innych.
Możesz bezpłatnie rozmawiać, pisać listy, wymieniać informacje i konsultować swoje pomysły z innymi.
Formę kontaktu wybierasz w zależności od potrzeb i ochoty. Wypróbuj nowe sposoby komunikowania się z rodziną
i znajomymi.

 

 

Błyskawiczna poczta

 

Najpopularniejszą formą komunikacji w Internecie są listy wysyłane pocztą elektroniczną.
Dzięki sieci możesz przesyłać wiadomości i odbierać je, dzielić się zdjęciami, filmami, przesyłać dokumenty.
Żeby wysłać list, nie musisz wychodzić z domu, a tym bardziej kupować znaczków.
Poczta  elektroniczna nie wymaga opłat za wysyłkę wiadomości i działa nieporównanie szybciej niż tradycyjna.

Twój adresat bez względu na to, gdzie mieszka, otrzymuje list niemal natychmiast po jego wysłaniu i kilka chwil później

może ci odpowiedzieć.
Za pośrednictwem poczty elektronicznej możesz przesyłać i odbierać dokumenty, zdjęcia czy filmy.
Masz też zachowaną historię korespondencji, bo wszystkie listy odebrane i wysłane są na twoim koncie.

 

KONTO E‐MAIL

Pierwszym krokiem do korzystania z poczty jest założenie konta w wybranym serwisie.
Jest ich wiele:   mail.google.com,   Poczta.onet.pl ,  Poczta.wp.pl ,   Gazeta.pl   i inne.

Wszystkie darmowe. Wchodzisz na stronę, klikasz Załóż konto, a następnie wypełniasz formularz.
W przypadku korzystania z bezpłatnych usług w sieci podawanie danych osobowych jest dobrowolne.
Możesz zatem ograniczyć się do niezbędnego minimum i wypełnić tylko pola obowiązkowe,
oznaczone na przykład gwiazdką lub czerwonym podświetleniem.

Imię i nazwisko możesz zastąpić nickiem, czyli przezwiskiem lub nazwą, po której będziesz rozpoznawalny.

Zastanów się, zanim podasz adres, numer telefonu czy inne bardziej osobiste informacje.
Takich danych może wymagać od ciebie bank, urząd czy sklep internetowy, ale nie są one konieczne
w przypadku korzystania z konta pocztowego.

Kolejnym etapem jest wymyślenie i wpisanie adresu, na który będziesz otrzymywać wiadomości.
Może to być twoje imię i nazwisko pisane bez polskich liter lub pseudonim.

W jego wyborze masz pełną dowolność, chyba że ktoś inny wybrał taką samą nazwę w tym serwisie.
To dlatego w adresach mailowych często obok imienia lub nazwiska są cyfry – cóż, skoro chcesz mieć
czytelny adres e-mailowy z własnym imieniem, czasem musisz do niego dorzucić kolejny numer.

Twój pełny adres poczty elektronicznej – potocznie zwany e-mailem (czytaj: i-mejlem)
– obejmuje wpisaną przez ciebie nazwę (np. jan. kowalski) oraz symbol @
(ang: at) – zwany małpką lub małpą, a także nazwę serwisu (np. onet.pl ).

W sumie uzyskasz swój adres e-mail: Jan.kowalski@onet.pl.

Oprócz nazwy konta, która w części lub w całości będzie stanowiła twój login (dane do logowania do poczty),
jak w każdym internetowym serwisie musisz wybrać hasło.

Będzie ono broniło twojego konta przed dostępem osób nieuprawnionych.
Dzięki temu nikt poza tobą nie może przeglądać twoich prywatnych wiadomości ani korzystać z twojej skrzynki.
Poczty elektronicznej nie musisz się obawiać, korzystanie z niej jest proste i intuicyjne, nazwy przycisków
i folderów sugerują, do czego służą.

 

Rozmowy bez ograniczeń

Internet możesz również wykorzystać do długich rozmów z bliskimi.
Bez nieustannego zerkania na zegarek i obaw o wysokość rachunku telefonicznego, pozostaną ci tylko rachunki za Internet.
Za sprawą darmowych internetowych programów, jak Skype albo Tlenofon (mówimy o nich komunikatory),
możesz być w kontakcie z rodziną i znajomymi tak często i tak długo, jak tylko zechcesz.
Zalet wykorzystania narzędzi takich jak Skype czy Tlenofon jest jednak więcej.
 Dzięki nim nie tylko usłyszysz swoich bliskich czy znajomych, lecz także możesz ich zobaczyć.

Wystarczy kamerka komputerowa, twój komputer może być już w nią wyposażony.
Dzięki komunikatorom możesz także prowadzić rozmowy z kilkoma osobami naraz.

Pozwala to zorganizować internetowe spotkania w większym gronie – na przykład całej rodziny.

 

SKYPE

Skype działa w sposób zbliżony do telefonu.
Jednak nie wybierasz numeru, tylko szukasz adresatów po imieniu i nazwisku albo pseudonimie, który przybrali w Skypie.

Obsługa programu jest bardzo prosta, każda czynność jest zapisana na stronie, wystarczy czytać i obsłużysz program

bez problemów.

Pierwszy krok to instalacja programu w komputerze. Możesz go pobrać darmowo z Internetu
– wchodzisz na stronę www.skype.com  i klikasz Pobierz teraz.
Zadbaj też o wyposażenie – potrzebujesz słuchawek i mikrofonu (chyba że twój komputer ma wbudowany mikrofon i głośniki).
Kolejnym krokiem jest założenie konta. Postępując krok po kroku według wskazówek programu, podajesz,
zupełnie jak w innych serwisach, swoje dane, nazwę,
po której będzie można wyszukać cię w Internecie, oraz hasło zabezpieczające konto.
Podobnie jak w przypadku poczty umożliwi ono dostęp do programu wyłącznie tobie
– nikt inny nie będzie mógł dzwonić i pisać bez twojej wiedzy. Po zarejestrowaniu konta możesz już korzystać z programu.
Najpierw wyszukaj swoich bliskich i znajomych w wyszukiwarce Skype’a.
Wpisujesz nazwę znajomego (tę zarejestrowaną w Skypie, tak zwany nick), po czym klikasz Wyszukaj osobę.
Na liście, która się wyświetla, zaznaczasz wybraną osobę i klikasz Dodaj kontakt.
Po tej operacji twój znajomy pojawi się na twojej liście kontaktów. Klikniesz jego nazwę oraz zieloną słuchawkę i będziecie mogli rozmawiać.
W Skypie możesz dodawać znajomych do swojej własnej listy kontaktów, która działa jak książka telefoniczna.
Możesz też pozostawiać wiadomości pisemne i czatować.

Możesz nawet przesyłać zdjęcia i filmy. Ba! Swoich rozmówców możesz również nagrywać w trakcie rozmowy albo robić im zdjęcia.

 

Krótkie wiadomości i czaty

Jeśli używasz telefonu komórkowego, zapewne znane jest ci pojęcie SMS-a.
Możesz wysyłać krótkie wiadomości tekstowe do różnych osób i otrzymywać od nich odpowiedzi.
To rozwiązanie ma jednak kilka wad – każdy SMS kosztuje, wiadomości docierają czasem z opóźnieniem
 i nie możesz w ten sposób prowadzić dłuższej rozmowy.
Odpowiednie do tego celu narzędzia możesz za to znaleźć w Internecie.
Programami, które w sieci służą do przesyłania krótkich wiadomości, są tak zwane komunikatory.
Umożliwiają szybką wymianę informacji i nie wymagają dodatkowych opłat.

Przykładem komunikatora może być program Gadu-Gadu.

 

GADU‐GADU

Możesz Gadu-Gadu pobrać z Internetu, ze strony www.gadu-gadu.pl , po kliknięciu przycisku Pobierz.

Po zainstalowaniu programu na komputerze musisz założyć w nim swoje konto.
Postępując krok po kroku według wyświetlających się instrukcji, zaznaczasz Chcę założyć konto,
wpisujesz swoje dane i otrzymujesz swój numer.

To po nim twoi znajomi korzystający z Gadu-Gadu będą mogli wyszukać cię i nawiązać z tobą kontakt.
Kiedy zarówno ty, jak i twój rozmówca jesteście przy komputerach, możecie na bieżąco wymieniać informacje.
Rozmówca widzi twoją wiadomość dosłownie chwilę po tym, gdy ją wyślesz.

To prosta i dogodna forma kontaktu.
Zazwyczaj komunikatory (podobnie jak Skype) dają możliwość przesyłania dokumentów, zdjęć itp.
Część z nich oferuje także opcję rozmowy na żywo, jak przez telefon.

 

Kontakt ze starymi znajomymi

Jeśli chciałbyś odnowić przyjaźnie z przeszłości lub po prostu ciekawi cię, co słychać u starych znajomych,
w Internecie możesz znaleźć rozwiązania, które ci pomogą.

Część serwisów internetowych powstała z myślą o tym, by ludzie mogli odszukać znajomych z przeszłości i pozostać

z nimi w kontakcie.
Nk.pl  (dawniej Nasza-klasa.pl) i  Facebook   to serwisy, dzięki którym możesz sprawdzić, co słychać u kolegów z dawnej szkoły czy miejscowości.

Korzystanie z nich nic nie kosztuje.

Te portale są jak wielka, nieustannie zmieniająca się książka, w której każda osoba ma swoją stronę, gdzie może

napisać lub pokazać, co tylko chce. W praktyce ludzie tworzą w nich swoje profile, na których prezentują siebie i kontaktują

kontaktują się z innymi.
Wyszukując daną osobę i przeglądając jej profil, możesz zobaczyć, co teraz robi, czym się zajmuje i jakie ma zainteresowania.
Często ludzie zamieszczają na swoich profilach aktualne zdjęcia, ogłoszenia, mówią o swoim życiu, wyrażają opinie i komentują bieżącą sytuację.
Ty również możesz informować ich o tym, co się wydarzyło w twoim życiu – zamieszczać zdjęcia rodziny,
informacje o tym,  co robisz i lubisz, a także wysyłać listy.

Za pośrednictwem Nk.pl  czy Facebooka  możecie zorganizować wspólne spotkanie, prowadzić grupowe dyskusje i dzielić się swoimi przemyśleniami.

Według naukowców

Według naukowców z uniwersytetu w Pensylwanii Internet i nowe technologie (na przykład telefony komórkowe)
nie osłabiają więzi między ludźmi i nie wpływają negatywnie na kontakty interpersonalne.

Z przeprowadzonych badań płyną przeciwne wnioski – osoby aktywne
 w Internecie dużo częściej angażują się w życie społeczne niż te,

 

Nowe znajomości

W sieci możesz poznać także nowych znajomych, którzy dzielą twoje pasje.

Wiele osób spotkało w Internecie swoich partnerów i przyjaciół.
Daje on możliwość bezpiecznego kontaktu, poznania kogoś, a potem dopiero ewentualnego umówienia się na spotkanie.
Aby poznać kogoś nowego, skorzystaj z serwisów takich jak Sympatia.pl   czy Grono.net .
Pozwalają one kontaktować się z wieloma osobami w twoim wieku, mieszkającymi w okolicy, o tych samych zainteresowaniach i zbliżonych poglądach.

 

SYMPATIA.PL

– to serwis randkowy. Użytkownicy tworzą w nim swoje profile, na których umieszczają swoje dane, zdjęcia, informacje

o zainteresowaniach, poglądach i oczekiwaniach.

Korzystając z serwisu, możesz przeglądać profile innych i nawiązać kontakt z wybranymi osobami.

Aby móc korzystać z portalu  Sympatia.pl , musisz najpierw utworzyć swoje konto.
Wejdź na stronę www.sympatia.pl i w prawym górnym jej rogu kliknij przycisk Rejestracja.
Wyświetli się formularz, który musisz wypełnić. Wpisujesz w nim swoje dane i opis swoich preferencji.
Wymyślasz też hasło, dzięki któremu zabezpieczysz swój profil i uzyskasz wyłączny dostęp do niego.
Po zaakceptowaniu warunków korzystania z serwisu na twoim e-mailu odbierzesz link, w który musisz kliknąć,
by aktywować konto.
Po zarejestrowaniu konta możesz wyszukiwać innych ludzi według wieku, wyglądu, miejsca zamieszkania czy oczekiwań.

Na stronie pojawi się wówczas lista innych użytkowników serwisu, którzy spełniają wyznaczone przez ciebie warunki.
Możesz przeglądać ich profile – oglądać zdjęcia, poczytać, co napisali o sobie – a potem odezwać się tylko do wybranych osób.
Uwaga! Niektóre opcje, na przykład wysyłanie prywatnych wiadomości, wymagają opłat, nawet wykupienia miesięcznego abonamentu (kilkanaście złotych).

 

GRONO.NET

– umożliwia poznawanie nowych ludzi dzielących twoje zainteresowania, wymianę opinii i doświadczeń oraz nawiązanie

kontaktów. To platforma spotkań ludzi o podobnych poglądach lub zajmujących się podobnymi rzeczami.

Aby skorzystać z portalu, musisz utworzyć konto, klikając po wejściu na stronę www.grono.net
przycisk Dołącz do nas.
Potem wszystko idzie podobnie jak w innych portalach: formularz, rejestracja, logowanie.
Możesz dołączyć do grup zainteresowanych określonym tematem, na przykład kuchnia;
dom i rodzina; zdrowie, uroda, spa.
Część takich grup organizuje co jakiś czas spotkania na żywo, podczas których można jeszcze lepiej się poznać.

 

GOLDENLINE

– dla osób poszukujących znajomości zawodowych czy biznesowych powstały specjalne serwisy takie jak Goldenline.pl .
Pozwalają nawiązać kontakt z profesjonalistami działającymi w interesującej cię branży.

Jeśli szukasz specjalisty, przeglądając profile poszczególnych osób, dowiesz się, czym się zajmowały lub jakie mają

doświadczenia. W ten sposób możesz też przedstawić siebie. Wiele osób korzysta z takich serwisów, żeby wyszukać

pracownika. Serwisy tego typu służą do kontaktu z innymi przedsiębiorcami, specjalistami i pracownikami; pomagają też w znalezieniu dodatkowej pracy.

 

Gdzie szukać?

Poczta internetowa:
Mail. google.com ;  Poczta.onet.pl;   Poczta.wp.pl;  Gazeta.pl

Rozmowy przez internet: Skype.com ;  Tlenofon.pl

Czaty: Gadu-gadu.pl ; Czat.wp.pl ; Czat.onet.pl;  Czateria.interia.pl

Kontakt ze znajomymi: Facebook.com ; Nk.pl; Goldenline.pl ; wGrono.net

Serwisy randkowe: Sympatia.pl ; Swatka.pl ; Mydwoje.pl ; Edarling.pl

 

PYTAM, RADZĘ, KONSULTUJĘ SIĘ

W Internecie zdobędziesz wszelkie informacje o zdrowiu, pogadasz z lekarzami,
spotkasz pacjentów z podobnymi problemami

 

Przychodnia i laboratorium w sieci

Internet jest bogatym źródłem informacji o zdrowiu i sposobach leczenia różnych, nawet rzadkich, dolegliwości.

Znajdziesz tu wiele porad, jak żyć zdrowo i dbać o siebie.
To tu dowiesz się, kiedy wykonać badania profilaktyczne odpowiednie dla twojego wieku i jakie witaminy
 czy suplementy diety są odpowiednie dla ciebie.

Szukasz przepisu na dietę dopasowaną do twoich potrzeb?

Jesteś cukrzykiem albo masz wysokie ciśnienie? W sieci znajdziesz porady dietetyków z całej Polski, gotowe przepisy,

jak najlepiej przygotować posiłki, i informacje, gdzie kupić potrzebne produkty.
A może chcesz poprawić kondycję fizyczną?
Serwisy tematyczne podpowiedzą ci, jakie sporty uprawiać. Przeczytasz, czego unikać i jak przygotować się do wysiłku fizycznego.

 

Opisy chorób, leczenie i leki

W sieci sprawdzisz przyczyny i objawy wszelkich chorób, także tych najrzadszych.
Znajdziesz informacje o tym, jaki mają przebieg i konsekwencje.
Dowiesz się, do którego specjalisty się zgłosić oraz jakie wykonać badania, a nawet – na czym te badania polegają,
ile kosztują  i w jaki sposób się do nich przygotować.
By mieć pełen obraz, możesz porównać treści i zebrać dane z różnych stron.
W większości przypadków materiały przygotowywane są przez ekspertów w danej dziedzinie
 – aby upewnić się, warto jednak sprawdzić inne strony lub wpisać nazwisko autora w wyszukiwarkę Google.
Dowiesz się w ten sposób, gdzie pracuje, jakie ma doświadczenie, co jest jego mocną stroną etc.

Na forach poczytasz o doświadczeniach innych pacjentów, możesz poprosić o rady, wybrać najlepszy dla siebie

sposób leczenia. Nawet lekarza – bo internauci chętnie wymieniają się wrażeniami z wizyt.

Jeśli przechodzisz już kurację, z serwisów internetowych dowiesz się więcej na temat procesu leczenia i zasad,

których powinieneś się trzymać.
Znajdziesz też wirtualne encyklopedie leków – opisują działanie poszczególnych preparatów,
ich zamienniki, interakcje z innymi substancjami leczniczymi, możliwe skutki uboczne i dodatkowe

zalecenia dotyczące ich stosowania.
Najprostszym sposobem na zdobycie informacji jest skorzystanie z wyszukiwarki – wśród wyników
znajdziesz wiele propozycji stron, które mówią o wybranym temacie.
Najczęściej strony, które odwiedzisz, mają też wewnętrzne wyszukiwarki (z paskiem Szukaj),
z których warto korzystać, by znaleźć więcej informacji o określonej chorobie albo leku.
Chodząc po stronie, zaglądaj też do poszczególnych zakładek tematycznych.
Nie obawiaj się poszukiwania w sieci – to nic nie kosztuje, a zyskać możesz bardzo wiele.

 

Porady i komentarze

Niektóre strony umożliwiają zadawanie pytań lekarzom z różnych dziedzin, również psychologom czy osobom zajmującym

się medycyną niekonwencjonalną.
To specjaliści na bieżąco wyjaśnią twoje wątpliwości i poradzą, jakie dalsze kroki powinieneś podjąć.
Mogą to być porady ogólne – ekspert wypowiada się na temat konkretnej choroby czy dolegliwości
 – albo też zalecenia szczegółowe, odwołujące się do indywidualnego, konkretnego przypadku.
Możesz poczytać wypowiedzi lekarzy i porady udzielone innym osobom, a także zadać pytanie. Dla przykładu

w serwisie porad iLekarze.pl zaczynasz od kliknięcia przycisku Zadaj pytanie Ekspertowi.
Z listy podanych na stronie konkretnych osób – lekarzy specjalistów różnych dziedzin – wybierasz, od której chcesz uzyskać informację.

By zadać pytanie, musisz się najpierw zarejestrować. Klikasz Zarejestruj się i przechodzisz do formularza, w którym musisz

podać swoje dane (imię, nazwisko, e-mail), jak w przypadku każdej rejestracji. Wybierasz swój login i hasło.

Na twój e-mail otrzymasz link potwierdzający rejestrację – kiedy w niego klikniesz, możesz zacząć zadawanie pytań.

Potem już za każdym razem wprowadzisz swój login i hasło, a następnie na stronie będziesz mógł zadać pytania i w taki

sam sposób przeczytać odpowiedź eksperta.
Nikt inny nie będzie widział ani twoich pytań, ani odpowiedzi na nie.

Szukając konkretnych porad, warto wcześniej sprawdzić, kim jest specjalista udzielający odpowiedzi na łamach

strony internetowej, zwrócić uwagę na jego doświadczenie i to, gdzie oraz jak długo pracuje.

W Internecie możesz też przeczytać, jakie opinie ma zakład opieki zdrowotnej, do którego się wybierasz.
Po wpisaniu jego nazwy w wyszukiwarkę wśród wyników znajdziesz odnośniki do forów internetowych
poświęconych zdrowiu i leczeniu – to na nich jest najwięcej opinii na temat ośrodków zdrowia.
Ludzie opisują na nich swoje przeżycia i spostrzeżenia – na przykład dotyczące rejestracji, obsługi itp.
Jeśli rozważasz wybór specjalisty, w serwisach medycznych możesz porównać ofertę lekarzy i podjąć decyzję
na podstawie sugestii i komentarzy ich pacjentów.
Co więcej, możesz też przekonać się, co sądzą oni o lekarzu, który będzie cię przyjmował –
na forach tematycznych i w tematycznych portalach znajdziesz oceny internautów,
opisy, co zrobiło na nich dobre lub złe wrażenie podczas wizyty.

 

Jeśli musisz się udać na konsultację do innego miasta, w Internecie sprawdzisz,
gdzie przyjmuje twój lekarz lub w jakim laboratorium wykonasz badania, których potrzebujesz.

Zazwyczaj na stronach internetowych klinik, placówek czy gabinetów znajdziesz też informację

o godzinach przyjęć i zasadach rejestracji, a także numer telefonu kontaktowego.

Nie musisz dzwonić ani dopytywać się na miejscu – na podstawie zdobytych informacji planujesz swój czas i wizytę.

 

Przychodnia w sieci

Niektóre przychodnie umożliwiają już rejestrację wizyt przez Internet.
Wystarczy, że wpiszesz do formularza na stronie ośrodka swoje dane osobowe
 – najczęściej imię, nazwisko, PESEL – oraz wskażesz lekarza albo tylko jego specjalizację,
i już możesz się umówić na spotkanie w konkretny dzień i o ustalonej godzinie.
Pracownicy przychodni kontaktują się zazwyczaj z pacjentem, by potwierdzić termin wizyty.
Czasem można też umówić się na konsultację przez e-mail.

Jeśli chcesz sprawdzić, czy twoja przychodnia umożliwia pacjentom rejestrację przez Internet,
nie musisz nawet znać jej adresu, wystarczy wrzucić nazwę w wyszukiwarkę.
Wykonując badania krwi czy inne w niektórych laboratoriach, możesz sprawdzić wyniki w Internecie.
W punkcie pobrań w przychodni zapytaj tylko o sposób – dostaniesz instrukcję, jak się zalogować,
jaka będzie twoja nazwa użytkownika i kto ustala hasło.
Zyskasz wygodny dostęp do swoich danych medycznych, historii badań, a czasem nawet do zaleceń lekarskich i recept.
Możesz tym samym w łatwy sposób przypomnieć sobie, jakie analizy były ostatnio wykonywane,
a także szybko dostarczyć lekarzowi niezbędne informacje.
Informację o tym, czy laboratorium, które wykonuje badania dla twojego lekarza lub przychodni,
umożliwia pacjentom dostęp do ich wyników przez Internet,
możesz najczęściej znaleźć na jego stronie lub uzyskać od rejestrującego cię pracownika.

 

W polskim Internecie jest blisko 200 serwisów poświęconych zdrowiu

oraz leczeniu i korzysta z nich ponad 8 mln Polaków.

Internauci online poszukują informacji na temat zdrowego sposobu życia, diety, objawów i przebiegu chorób
oraz metod leczenia (Raport Megapanel PBI/Gemius 2010).

 

Domowe sposoby na chorobę

Serwisy internetowe to też bogate źródło informacji o domowych sposobach wspierających leczenie.
Możesz w nich znaleźć opisy działania ziół i sposoby ich zastosowania, dowiesz się więcej o technikach biostymulacji
lub metodach wspierających naturalne procesy odnowy oraz łagodzących stres, jak na przykład akupunktura czy joga.
Znajdziesz je, korzystając z wyszukiwarki i wpisując w nią hasła, które cię interesują.

Dla przykładu serwis Medycynanaturalna.org w kompleksowy sposób opisuje większość metod tradycyjnego

radzenia sobie z dolegliwościami i dbania o zdrowie.
Na stronie w poszczególnych zakładkach znajdziesz dokładne informacje o tym, na czym polegają
alternatywne terapie, takie jak akupunktura, joga, bioterapia,
medycyna chińska czy nawet hipnoterapia, jakie mają zalety i zastosowania.

Sporo informacji na temat konkretnych rozwiązań z medycyny naturalnej znajdziesz też na forach
– dotrzeć do nich możesz, wpisując określone hasło w wyszukiwarkę l
ub szukając określonego tematu czy wątku na istniejących platformach, takich jak na przykład Forum.gazeta.pl.

 

Gdzie szukać?

Strony, na których znajdziesz informacje o zdrowym trybie życia:

Zdrowie.onet.pl ;  Zdrowie.gazeta.pl ;  Medigo.pl ;  Biomedica.pl ; 
E-medycyna.org ;  Medycynanaturalna.org

Przyczyny, objawy, leczenie chorób: Ochoroba.pl ;  Slownikmedyczny.edu.pl ;

Leki i ich stosowanie:

Wykazlekow.pl;  Leki-informacje.pl;  Zdrowie.gazeta.pl;  Medigo.pl.

Pytanie do specjalisty:

iLekarze.pl; Poradymedyczne.blogspotcom;  Poradylekarskie.com.pl

Wybór lekarza: Infomedical.pl;    Znany-lekarz.pl

 

Sklepy internetowe

 

Od makaronu po ciężarówkę – online kupisz wszystko.

Nie czekasz w kolejce do kasy, nie dźwigasz siatek i do tego wydajesz mniej!

WYBIERAM, KUPUJĘ, OSZCZĘDZAM

 

Sklepy internetowe

Myślisz, że nie stać cię na abonament? Zacznij robić zakupy w sieci, a szybko zwrócą ci się pieniądze, które wydałeś na Internet,

i zaoszczędzisz na inne przyjemności! Wcale nie musisz kupować hurtowo. Wystarczą zakupy przed świętami

– i już się opłaci. Nie mówiąc o wymianie pralki, lodówki czy odkurzacza – na domowym sprzęcie oszczędzisz naprawdę sporo.

A ile czasu zyskasz! Nie musisz jechać do sklepu, nie czekasz w kolejce do kasy, nie krążysz wśród półek i nie dźwigasz siatek do auta czy autobusu.
Gdy mieszkasz w niewielkiej miejscowości i potrzebujesz czegoś ze specjalistycznego sklepu, który

oddalony jest o kilka, a nawet kilkadziesiąt kilometrów, Internet to idealne rozwiązanie. A może chcesz coś kupić za granicą? Nie ma sprawy.

 

Jak bezpiecznie korzystać z Internetu

NIE DAM SIĘ HAKEROM

Internet jest bezpieczny.
O ile przestrzegasz kilku zasad, które oddalą zagrożenia

 

Jak bezpiecznie korzystać z Internetu

Co jakiś czas w mediach pojawiają się informacje o niebezpieczeństwach, które czyhają w Internecie – o przestępstwach

wirtualnych, hakerach, wirusach, kradzieży tożsamości. Te mrożące krew w żyłach historie są prawdziwe i mogą niejednego skutecznie zniechęcić do korzystania z Internetu.
W sieci nie jesteś zupełnie bezpieczny, podobnie jak na ulicy – a przecież wychodzisz z domu. Wystarczy odrobina wiedzy o zagrożeniach i przestrzeganie kilku zasad bezpieczeństwa.

W Internecie spotkasz się z różnymi zagrożeniami – ze strony złośliwego oprogramowania, z wyłudzaniem danych, ale i ty sam możesz ściągnąć na siebie zagrożenia.
Wiedza, jak ich unikać, nie jest bardzo rozległa i można ją zdobyć przy odrobinie wysiłku. Warto!

Złośliwe oprogramowanie

To głównie osławione wirusy komputerowe i tym podobne wirtualne stwory. Zostały stworzone przez człowieka, ale raz przeniesione do komputera działają już automatycznie.
Mogą niszczyć dane i programy w twoim komputerze. Mogą wywołać

lawinę reklam. Ale wykorzystują je też oszuści hakerzy.

Włamują się do komputerów na całym świecie, żeby zdobyć wartościowe dane: PESEL-e, numery kont, kart kredytowych.
Mogą okraść twoje konto albo kupić coś czy sprzedać na twój rachunek. W skrajnej sytuacji przejmą kontrolę nad twoim komputerem i za jego pośrednictwem, ale zupełnie bez twojej wiedzy, szkodzą innym.

 

Nie szastaj na lewo i prawo swoim adresem e-mail. Jeśli będziesz go podawać na różnych

stronach internetowych, może wpaść w ręce spamerów i zostaniesz zarzucony reklamami.

Dlatego warto mieć kilka kont i podawać je wymiennie.

 

WIRUSY

– to małe komputerowe szkodniki, trudne do wykrycia i bardzo zaraźliwe.

Są tak zaprojektowane, żeby niepostrzeżenie zaatakować komputer.

Oczywiście nie przenoszą się w powietrzu ani przez dotyk, tylko przez sieć i różne nośniki danych, na przykład płyty

CD czy pendrive’y. Mogą się „przyczepić” do danych, które pobierasz z internetu – czy to podczas oglądania stron

internetowych, czy podczas sprawdzania poczty e-mail.

Możesz je też przypadkiem złapać, kiedy przenosisz dane z komputera na komputer.

Wirus komputerowy działa podobnie jak ten, który wywołuje choroby w ludzkim organizmie. Przyczepia się do zdrowego pliku, mnoży się, stara się wyłączyć mechanizmy obronne,
a potem dąży do tego, żeby się przenieść na inne organizmy. W komputerze wirus kopiuje sam siebie i rozlokowuje te kopie w różnych miejscach na dysku.
Stara się uszkodzić zainstalowane w komputerze programy oraz zarazić inne komputery, na przykład rozsyłając „zakażoną” pocztę do wszystkich,
z którymi korespondujesz przez e-mail. Może narobić sporo szkód: usunąć ważne dokumenty, uszkodzić programy, system operacyjny, a nawet cały dysk.

 

TROJANY

– to odmiana wirusa. Nazwa pochodzi od konia trojańskiego i działa na podobnej zasadzie.
W przeciwieństwie do wirusa nie działa od razu, tylko stara się jak najdłużej pozostać niezauważony.
Zadaniem trojana nie jest zniszczenie twojego komputera, tylko stworzenie „furtek”, przez które hakerzy będą mogli w razie potrzeby dostać się do środka.
Mogą w ten sposób rozsyłać spam, ale mogą nawet czytać wpisywane na twojej klawiaturze informacje (na przykład kiedy wpisujesz swoje hasło do konta).

Po każdym włamaniu do komputera pozostaje ślad, dzięki któremu policyjni informatycy mogą trafi ć do przestępcy.

Sprytni hakerzy utrudniają to zadanie – łączą się na przykład z komputerem ofi ary nie przez swój komputer, ale przez komputery zupełnie nieświadomych użytkowników internetu,
które przejęli dzięki trojanom. Ty możesz być takim pośrednikiem – każdy niezabezpieczony komputer może być narzędziem przestępstwa.
Jeśli haker wprowadzi do twojego komputera trojana i zamontuje na twoim dysku taką „furtkę”, a potem kogoś okradnie za pośrednictwem sieci, policja po śladzie trafi do twojego komputera.

 

SPYWARE (czytaj: spajłer)

– to bardziej wyspecjalizowane trojany – cała gama programów, które trafi ają niezauważone do twojego komputera

i wykradają z niego istotne dane, jak hasła, numery kart kredytowych, adresy e-mail.

To brzmi jak z fi lmu szpiegowskiego, ale nie musisz być agentem brytyjskiego wywiadu, by być narażonym na utratę ważnych danych.
Programy typu spyware działają automatycznie i wysyłają do swoich „mocodawców” dane tysięcy internautów. Ci mogą – choć nie muszą – z nich skorzystać.

 

SPAM

– jest niegroźny, ale irytuje. Każdy, kto choć trochę czasu spędził w internecie, zauważy, że jest pełen reklam.

Przychodzą do ciebie e-mailem jako spam, „wyskakują” przed oczy podczas oglądania stron internetowych.
Często są tam, aby nas na coś naciągnąć. Ograniczaniem spamu zajmuje się przede wszystkim twój serwis pocztowy.

Większość darmowych kont poczty elektronicznej jest wyposażona w tak zwane fi ltry antyspamowe, które automatycznie

odrzucają podejrzaną przesyłkę. Z agresywnymi reklamami na stronach poradzić sobie trudniej. Najlepszym sposobem są specjalne dodatki do przeglądarek internetowych,
na przykład AdBlock. Po zainstalowaniu blokują większość reklam i sprawiają, że korzystanie z sieci jest przyjemniejsze.

 

Jak się chronić?

Pocieszające jest to, że ochrona przed wirusami jest prosta. Podstawą jest program antywirusowy, czyli specjalny program, który cały czas pracuje na twoim komputerze
i gruntownie analizuje wszystkie dane, które przetwarza – niezależnie

od tego, czy pochodzą z internetu, czy z nośników danych.

Kiedy tylko wykryje w jakimś pliku wirusa, natychmiast go blokuje.

Pobranie oraz instalacja programu antywirusowego powinny być pierwszą rzeczą, którą zrobisz po kupnie nowego

komputera. Jeśli kupisz komputer w sklepie, jest duża szansa, że program antywirusowy już będzie w nim zainstalowany.

Jeśli nie, to skąd go wziąć? Podstawową wersję możesz pobrać za darmo z internetu. Zapewni wystarczającą,

podstawową ochronę. Za bardziej zaawansowane programy będziesz musiał zapłacić.

Ponieważ jednak codziennie powstają nowe wirusy, ważne jest, żeby program antywirusowy był aktualny. Zwykle sam

się o to troszczy i przy każdym połączeniu z Internetem automatycznie się aktualizuje. Możemy mu jednak pomóc.

Jak? Zachowując środki ostrożności i przestrzegając podstawowych zasad.

Jeśli używasz stron, które wymagają od ciebie rejestracji i logowania,
wyloguj się przed odejściem od komputera.

Zwłaszcza kiedy korzystasz z komputera poza domem – bez względu na to, c
zy robisz to w bibliotece, czy u znajomych.

 

Nie otwieraj e-maili z nieznanych adresów.

Zwłaszcza jeśli mają załączniki. Jeśli bardzo chcesz sprawdzić, co jest

w załączniku, najpierw pobierz ten plik na dysk, potem kliknij w niego

prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Skanowanie programem antywirusowym.
Przepuść przez program antywirusowy każde nowe dane.

Kopiujesz zdjęcia, fi lm czy muzykę od znajomych z CD albo pendrive’a?
Zawsze sprawdź je programem antywirusowym
– czyli pobierz plik i kliknij prawym przyciskiem myszy, a potem włącz opcję
Skanowanie programem antywirusowym.

 

Nie lekceważ ostrzeżeń programu antywirusowego.
Reaguj natychmiast, gdy program antywirusowy alarmuje,
że znalazł jakiś wirus. Co robić?

Jeśli zapyta cię, co zrobić z zainfekowanym plikiem, wybierz opcję Usuń.

 

W niektórych programach jest też opcja Przenieś do przechowalni – jest to miejsce na dysku twardym,
z którego zainfekowany plik nie ma szans się rozprzestrzenić i jest niegroźny.
Jest natomiast szansa, że program antywirusowy wyleczy go w przyszłości. 

 

Co najmniej raz na tydzień uruchom antywirusowe sprawdzanie komputera.
Większość programów antywirusowych robi to automatycznie. Ale możesz to również uruchamiać sam.
W tym celu musisz wejść do programu antywirusowego i poszukać opcji Skanuj cały komputer,

Skanuj cały dysk lub podobnej.

 
Instaluj zalecane przez producentów aktualizacje oprogramowania.

Legalne oprogramowanie w komputerze jest bezpieczniejsze również

dlatego, że na bieżąco przez Internet jest aktualizowane przez producenta.

sieci nie korzystają.

 

Hakerzy

w twoim domu

Zarówno w Internecie, jak i w świecie realnym grasują źli ludzie. Są cwaniacy, którzy świetnie znają się na technologii

i wykonują różne sztuczki, by osiągnąć korzyść kosztem innych. Czego mogą od ciebie chcieć?  Głównie pieniędzy.

Ale też twoich danych osobowych – również po to, żeby sprzedać je różnym firmom, bo takie informacje to potęga.

Są firmy, które słono płacą za adresy e-mail, nawet numery telefonu komórkowego. Po co im to? Na przykład będą cię

potem zasypywać reklamami. Każdy, kto korzysta z Internetu, prędzej czy później trafi na naciągacza. Stosują oni

różne metody wyciągnięcia od ciebie danych albo wprost pieniędzy. Niektóre scenariusze są oczywiste. Niestety, są

i takie, które potrafi ą zmylić nawet bardzo ostrożnych ludzi.

WYŁUDZANIE PIENIĘDZY

CHWYT NA „PRZYSŁUGĘ”

Komunikuje się z tobą e-mailem albo na Facebooku czy Skypie nieznana ci osoba. Przedstawia się jako prawnik

reprezentujący bardzo bogatego biznesmena z odległego kraju. Ów biznesmen chce dokonać bardzo skomplikowanych,

ale „całkowicie bezpiecznych i legalnych” operacji finansowych i potrzebuje do tego przysługi. Obiecuje ci w zamian pieniądze.
Wystarczy, że wyślesz mu komplet swoich danych (nazwisko, PESEL, może nawet numer konta) i „symboliczne” kilkaset złotych.
Wariantów tej historyjki jest sporo, zawsze jednak trudno zweryfi kować fakty w niej opisane, zawsze łączy się z obietnicą zapłaty w zamian za „niewielką” przysługę. Nie daj się na to nabrać!

CHWYT NA „WERYFIKACJĘ DANYCH”

To wyrafinowana metoda. Dostajesz e-mail, który na pierwszy rzut oka wygląda, jakby był wysłany przez twój e-mailowy serwis albo bank, w którym masz konto.
Autor listu prosi o „autoryzację konta”, masz mu wysłać dane, których używasz do logowania na stronę banku – nazwę użytkownika i hasło. Czasami prośba zawarta w mailu jest bardziej wysublimowana

– prosi cię, abyś kliknął w link zawarty w treści maila i na stronie, którą w ten sposób otworzysz, zobaczysz polecenie „Wprowadź swoje dane”. Nie rób tego.

 

Nie wysyłaj nigdy nikomu swojego loginu i hasła! Żaden prawdziwy administrator strony ani bank nie poprosi cię o te dane. Zawsze to będą oszuści.

 

WYŁUDZENIA NUMERU

KARTY KREDYTOWEJ

CHWYT NA „WERYFIKACJĘ KARTY”

Płatności w Internecie są bardzo wygodne, ale trzeba je przeprowadzać z głową. Pamiętaj, by chronić dane swojej karty debetowej czy kredytowej.
Są strony, które żądają od ciebie podania numeru karty do weryfi kacji. Nie rób tego. Wpisuj numer

karty i inne dane tylko wtedy, kiedy płacisz za konkretne towary czy usługi. I najlepiej tylko na zaufanych stronach.

Większość legalnych sklepów internetowych nie pobiera numerów samodzielnie, tylko przekierowuje cię na stronę specjalnej firmy,
która zajmuje się bezpiecznymi płatnościami. W Polsce są to między innymi serwisy o nazwie: Dotpay, PayU, eCard.

Przykładem bezczelnej próby wyłudzenia danych karty jest okienko pojawiające się na niektórych stronach internetowych

o treści: „UWAGA. Sprawdź, czy nie skradziono danych Twojej karty kredytowej”, i poniżej pola do wpisania szczegółowych danych karty.
Naiwny internauta nabierze się – chcąc sprawdzić, czy nikt go nie okradł, przekaże dane karty oszustom.

 

Podawaj numer swojej karty kredytowej czy debetowej tylko wtedy, kiedy sam płacisz za konkretny towar albo usługę.

 

WYŁUDZENIA DANYCH

CHWYT NA „ZMIEŃ HASŁO”

Tophishing (czytaj: fiszing), czyli łowienie haseł. To wyższa szkoła jazdy. Zaczyna się też od e-maila – niby od banku

internetowego, w którym masz konto – z prośbą o zmianę hasła dostępu ze względów bezpieczeństwa oraz linkiem

do strony o adresie łudząco przypominającym adres strony banku. Link kieruje cię na stronę internetową, która bardzo

przypomina stronę logowania tego banku. Czasem bardzo trudno odróżnić ją od prawdziwej bankowej strony. Jeśli się

na niej zalogujesz, twój login i hasło trafiają do oszustów. Potrzebują twoich danych, żeby je przehandlować innym

firmom, na przykład reklamowym. Ale może się zdarzyć, że przejmą twoje konto i wyciągną z niego pieniądze.

Sprawę komplikuje to, że banki internetowe rzeczywiście czasem proszą swoich klientów o zmianę hasła.
W takim przypadku jednak zwykle zamiast linku do strony

 

CHWYT NA „SPRAWDŹ SWOJE IQ”

Kto się na to nie nabrał, chociaż raz! Minizabawy w Internecie to nowy trend. Ze stron internetowych bombardują cię

hasła: „Sprawdź swoje IQ!”, „Wygraj iPada”, „Ile będziesz żył”. Klikasz i zostajesz przekierowany na stronę, na której

masz wykonać serię prostych zadań. Wypełniasz i wciągasz się, ale zanim poznasz ostateczny wynik, jesteś proszony

o podanie numeru telefonu albo wysłanie SMS-a na podany numer. Nie rób tego. Ten SMS może cię dużo kosztować,

a jeśli podasz swój numer, twój telefon będzie zapychany reklamami.

 

Kiedy sam ryzykujesz w sieci?

JEŚLI ŁAMIESZ PRAWO

Korzystając z Internetu, możesz zupełnie nieświadomie złamać prawo. A jak wiadomo, nieznajomość prawa nie

tłumaczy. Musisz więc pamiętać, że instalowanie pirackiego oprogramowania jest przestępstwem.
Części płatnych programów można używać za darmo, ale tylko przez określony, zazwyczaj krótki czas, na przykład przez miesiąc.
Później musisz je kupić. Jeśli nie chcesz płacić, spróbuj wyszukać program, który działa podobnie, ale jest darmowy.

Tak samo jest z muzyką i filmami dostępnymi w Internecie.

Kwestia praw autorskich w sieci, niestety, jest ciągle jeszcze nie dość dobrze uregulowana i stosunkowo zawiła,

a granica między legalnym działaniem a przestępstwem – bardzo płynna. Bezpieczniej nie ściągać na dysk muzyki

i filmów z Internetu, o ile nie płaciłeś za nie. Zamiast tego możesz korzystać z serwisów internetowych jak YouTube

czy Iplex (Iplex.pl) – pozwalają na słuchanie muzyki i oglądanie filmów bez ściągania ich na dysk twardy.

Pamiętaj też, by w sieci szanować prawo do wizerunku innych. Nie umieszczaj na stronach internetowych (na przykład

w serwisach społecznościowych) danych osobowych i zdjęć innych osób, jeśli się na to nie godzą. Jest to łamanie

ich praw do ochrony danych osobistych. Internet daje poczucie niespotykanej wolności i anonimowości, pamiętaj

jednak, że także w Internecie w pełni odpowiadasz za swoje słowa. Jeśli wyrażasz jakąś opinię, to tak, jakbyś ją

wypowiedział publicznie – czy na forum internetowym, czy w komentarzu pod artykułem albo w blogu jesteś

odpowiedzialny za tę treść. Jeśli ktoś poczuje się obrażony i będzie chciał dochodzić swoich praw przed sądem, ma do

tego prawo.

 

JEŚLI PODAJESZ SWOJE DANE

Internet jest dostępny i otwarty dla wszystkich, ale jest też wiele miejsc, które muszą zapewnić swoim użytkownikom

prywatność. Na przykład poczta elektroniczna, bank internetowy, serwisy społecznościowe (Facebook, Nk.pl, GoldenLine, Skype).
Chodzi o to, aby nikt poza tobą nie uruchomił twojego komputera, nie wysłał e-maila z twojego konta, nie napisał czegoś na Facebooku w twoim imieniu.
To dlatego musisz mieć hasło do każdej z tych stron.

To jednak mało i żeby podnieść poziom bezpieczeństwa, podajemy w różnych serwisach jeszcze dodatkowo dane

osobowe. Na wypadek, gdybyś zapomniał hasło, albo po to, żeby z tych serwisów nie korzystały dzieci. W większości

przypadków jednak, czy podasz prawdziwe dane, czy je wymyślisz, nie ma znaczenia. Ważne, żebyś w razie

potrzeby potrafi ł je odtworzyć. Są jednak przypadki, kiedy można, warto, a nawet trzeba podać prawdziwe dane.
Wszędzie tam, gdzie w grę wchodzi wymiana dóbr i usług – kiedy coś kupujesz lub sprzedajesz, kiedy za coś płacisz,
coś zamawiasz czy rezerwujesz – musimy podać prawdziwe dane osobowe.

 

KIEDY MUSISZ PODAĆ PRAWDZIWE DANE:

Bank internetowy – podajesz bez obaw, na pewno będzie ich dobrze pilnował.

Aukcje i sklepy internetowe – nie masz wyjścia, zakupy muszą trafi ć pod właściwy adres.

Facebook – musisz podać prawdziwe nazwisko, bo jeśli zostaniesz przyłapany, serwis może skasować twoje konto.
 Ale innych danych nie musisz podawać. Rezerwacja biletów – nie tylko na samolot, ale nawet PKP wymaga, aby na biletach kupionych

przez Internet było imię i nazwisko oraz numer dowodu osobistego pasażera.

W każdym innym przypadku lepiej swoje dane chronić.

Warto mieć kilka kont e-mailowych, nie podawać jednego adresu na każdej stronie. Zwłaszcza na stronie, z której korzystasz

pierwszy raz albo nie masz do niej zaufania – kiedy na przykład robisz pierwszy raz zakupy w jakimś sklepie

internetowym czy od prywatnego sprzedawcy – podaj zapasowy e-mail.

W rzeczywistości wirtualnej, tak samo jak w realnej, są niebezpieczne miejsca i zachowania. Nie należy jednak popadać w paranoję
– jeśli zachowasz odpowiednią dozę ostrożności i zdrowego rozsądku, uda nam się bez trudu uniknąć
zagrożeń oraz przyjemnie i pożytecznie spędzić czas w Internecie.

 

Dobre, czyli „mocne”, hasło to podstawowe zabezpieczenie.

Przestrzegaj kilku zasad:

·         używaj różnych haseł do każdej poczty i stron

·         nie wysyłaj nikomu swoich haseł e-mailem,

·         nie podawaj ich nikomu dobre hasło musi mieć co najmniej osiem znaków i składać się
zcyfr oraz dużych i małych liter nie używaj w haśle imion:
swojego i swojej rodziny, swojego adresu, imion swoich zwierząt  domowych

 

Gdzie szukać

Najpopularniejsze programy antywirusowe:

AVG Antivirus Free Edition:  www.Avg.pl  – darmowy

Avast! Free Antivirus:  Avast.com/pl    – darmowy

Kaspersky:  Kaspersky.pl   – płatny;  Norton Antivirus:  Pl.norton.com  – płatny

Strony o bezpieczeństwie w Internecie: Bezpiecznyinternet.org  Cyberbezpieczenstwo.pl

Strony o hakerach i bezpieczeństwie: Hacking.pl   Hack.pl

Dziecko w sieci: Sieciaki.pl  Dzieckowsieci.fdn.pl  Naszedzieciwsieci.org   Chrondziecko.pl

Jak zachować się w sieci: pl.wikipedia.org/wiki/Netykieta

 

 

Słownik

a

Adres e-mail – adres poczty internetowej, nie mylić z adresem strony internetowej WWW.
Adresy e-mail zawsze zawierają znak @, a adresy WWW – nigdy.

 

Adres internetowy – trzeba go wpisać w przeglądarkę, aby wyświetlić stronę internetową.

 

b

Blog – wirtualny pamiętnik.
Strona internetowa, na której właściciel publikuje swoje wypowiedzi na różne tematy, a czytelnicy mogą je komentować.
Wypowiedzi mogą być tekstowe, ale są też inne, między innymi fotoblogi (składają się ze zdjęć) lub wideoblogi
(publikowane są tam filmy wideo).

c

Czat – rozmowa tekstowa przez Internet.
Tekst wpisany z klawiatury natychmiast pojawia się na ekranach wszystkich uczestników rozmowy.

 

d

Dysk twardy – element komputera odpowiedzialny za magazynowanie danych.

e

E-mail – poczta internetowa.

 

f

Folder – to rodzaj teczki do przechowywania plików. Pomaga utrzymać porządek w komputerze.
Ma swoją ikonę i nazwę, ikona przypomina papierową teczkę na dokumenty.
W folderze przechowujemy pliki, a także inne foldery.

 

Forum internetowe – serwis internetowy, którego użytkownicy mogą prowadzić między sobą dyskusje.

Internet – ogólnoświatowa sieć składająca się z milionów połączonych ze sobą komputerów – serwerów i komputerów  osobistych.

 

k

Komputer osobisty – komputery takie, jakie znasz z życia codziennego – z urzędu, poczty, szkoły, domu

– są zaprojektowane tak, żeby były jak najbardziej przyjazne dla swojego użytkownika: mają monitor, myszkę,

klawiaturę, które pozwalają na dość intuicyjną obsługę.

 

Komunikator – program umożliwiający kontakt „na żywo” przez Internet.
Komunikatory mogą być tekstowe – wtedy w programie wpisujesz tekst, który natychmiast pojawia się na monitorze komputera osoby, z którą się komunikujesz.
Są też komunikatory głosowe – wtedy za pośrednictwem komputera można ze sobą rozmawiać jak przez telefon.
Z kolei komunikator wideo umożliwia to, że przy użyciu kamery komputerowej i mikrofonu rozmówcy słyszą się i widzą.
Przykłady komunikatorów: Gadu-Gadu, Skype, Google Talk.

 

Konto e-mail – umowna nazwa miejsca, z którego wysyłasz listy e-mail i w którym znajdziesz listy, które wysłano

do ciebie.

 

l

Link – odnośnik internetowy. Zamieszczone na stronie internetowej odwołanie do innego miejsca w sieci
(np. do innej strony internetowej).
W tekście zwykle jest wyróżniony kolorem lub podkreśleniem. Po jego kliknięciu przenosisz się na inną stronę.

 

Login – nazwa użytkownika – twoja nazwa wykorzystywana do logowania do różnych stron internetowych.

 

Logowanie – czynność pozwalająca na uzyskanie dostępu do części serwisu internetowego zabezpieczonego hasłem,

na przykład konta poczty elektronicznej, konta w banku internetowym czy na Facebooku.
Aby się zalogować, trzeba najczęściej podać nazwę użytkownika, czyli login, oraz hasło.

 

m

Modem – urządzenie umożliwiające połączenie komputera z Internetem.

 

Moderator – osoba, która weryfikuje wypowiedzi użytkowników forów internetowych, blogów, czatów itp.

Dba o kulturę wypowiedzi i porządek w serwisach internetowych.

 

n

Nick – pseudonim, który przybierasz podczas rozmów, czatów czy na forach w Internecie.

 

Nośnik danych – przedmiot, na którym możesz umieścić dane z komputera: programy, zdjęcia, filmy, muzykę itd.

Na przykład płyty CD, DVD, pendrive’y.

p

Plik – porcja danych przechowywana i przetwarzana przez twój komputer.
Ma swoją ikonę i nazwę. W plikach zapisane są teksty, obrazy, filmy.

 

Portal internetowy – duży serwis internetowy.
Ideą portalu jest zebranie ogromnej ilości informacji z różnych

dziedzin pod jednym wspólnym adresem internetowym, tak by każdy mógł znaleźć w portalu wszystkie informacje,

których potrzebuje.
Przykłady portali: Onet (www.onet.pl), Wirtualna Polska (www.wp.pl ), Gazeta.pl (www.gazeta.pl ).

 

Profil – twoja wizytówka w serwisie społecznościowym.

Strona, na której krótko przedstawiasz się innym użytkownikom serwisu. To ty decydujesz, co na niej jest.

 

Program komputerowy – to „umiejętności” komputera, ciąg instrukcji napisanych w języku dla niego zrozumiałym.

Żebyś mógł cokolwiek zrobić na komputerze – na przykład napisać list i go wydrukować, odtworzyć zdjęcia lub filmy,

posłuchać muzyki – musisz na jego dysku twardym zainstalować odpowiedni program.
Można go pobrać z Internetu lub zainstalować z nośnika danych, na przykład płyty CD.
Inna nazwa programu to „aplikacja”.

 

Przeglądarka internetowa – program komputerowy, dzięki któremu można oglądać strony internetowe.
Najpopularniejsze to: Internet Explorer,  Firefox,   Google Chrome, Opera  i Safari.
Do przeglądarki wpisujesz adres (na przykład: www.wikipedia.org ). Po chwili żądany tekst wyświetla się na ekranie.
Kiedy w przeglądarce stron internetowych wpisujesz adres strony, te dane wędrują do naszego komputera, a przeglądarka wyświetla je w zrozumiały sposób.
Choć potocznie mówisz: „Wchodzę na stronę internetową”, to tak naprawdę to strona „przychodzi” do ciebie. Bo jest pobierana do twojego komputera.

r

Router (czytaj: ruter) – urządzenie pozwalające na komunikację między komputerami.
Są routery kablowe i bezprzewodowe bezprzewodowe (wi-fi ).
Jeśli do routera podłączysz modem, komputer uzyskuje dostęp do Internetu.

s

Serwer – specjalny komputer, którego głównym zadaniem jest przechowywanie i udostępnianie danych innym komputerom

podłączonym do sieci.
Na serwerach znajdują się strony WWW, poczta internetowa oraz pliki do pobrania (programy, filmy, muzyka itp.).

 

Serwis informacyjny – serwis internetowy, którego treść stanowią bieżące wydarzenia.

 

Serwis internetowy – zbiór stron internetowych,  wirtualny odpowiednik książki.
To zbiór stron o podobnej tematyce. Jeden serwis może mieć tysiące, a nawet miliony stron,
ale może mieć też jedną, dwie czy pięć stron.

Każda z nich ma nadal swój własny, unikalny adres, często bardzo długi.
Wszystkie strony tego samego serwisu mają taki sam początek adresu internetowego.

Przykład: www.mwi.pl/aktualnosci/206-memorial-polski-internetrownych-szans.html

www.mwi.pl/aktualnosci/256-zostan-latarnikiem-pcrs--wlacz-sie.html

To adresy dwóch różnych stron internetowych.

Pierwsza opisuje inicjatywę Polski Cyfrowej Równych Szans, którą podjęło Stowarzyszenie „Miasta w Internecie”.

W ramach tej inicjatywy działają latarnicy.

Druga strona też jest w serwisie internetowym stowarzyszenia Miasta w Internecie – mówi konkretnie o latarnikach.

Obie są elementami tego samego serwisu.

 

Serwis społecznościowy – za jego pośrednictwem ludzie się poznają i komunikują.
Mogą zdalnie ze sobą rozmawiać, wysyłać sobie wiadomości, zdjęcia i filmy lub linki do ciekawych stron.
Na przykład Facebook.com   , www.Nk.pl  (dawniej Nasza-klasa.pl).

Spam – to każda niechciana informacja (niezależnie od treści, jakie zawiera), która trafi a do nas przez Internet.

Często jest rozsyłana automatycznie do dużej liczby odbiorców za pomocą e-maili, ale spamem mogą być też

niechciane wiadomości w serwisach społecznościowych czy wpisy na forach internetowych.

 

Strona główna – to strona, która pojawi się jako pierwsza, kiedy wpiszesz adres internetowy.
Wpisz do przeglądarki na przykład adres Stowarzyszenia „Miasta w Internecie” (www.mwi.pl ),
a zobaczysz stronę główną tego stowarzyszenia.

Znajdują się na niej odnośniki do dalszych stron, czyli linki, które przenoszą cię na inną stronę internetową.

 

Strona internetowa – dokument internetowy, komputerowy odpowiednik kartki papieru. Dla ciebie, użytkownika

komputera, to coś, co naśladuje prawdziwą stronę, którą znamy z gazet lub książek. Masz tło, jest tekst, są wielkie

i małe drukowane litery, są akapity i zdjęcia. Z tą jednak różnicą, że wyświetla się ona na ekranie komputera.

 

System operacyjny – podstawowy program komputerowy.

Musi go mieć każdy komputer. Kontroluje pracę całego komputera i pozwala instalować i uruchamiać inne programy.

 

t

Touchpad (czytaj: taczpad) – fragment klawiatury laptopa reagujący na dotyk.
Zastępuje mysz – pozwala kierować kursorem myszy na ekranie.

 

w

Wi-fi – internetowa sieć bezprzewodowa.

 

Wirus – komputerowy szkodnik. Tak zaprojektowany, żeby niepostrzeżenie zaatakować komputer.
Przenosi się przez sieć i różne nośniki danych, na przykład płyty CD czy pendrive’y.
Może się „przyczepić” do danych, które pobierasz z Internetu – czy to podczas oglądania stron internetowych,
czy podczas sprawdzania poczty e-mail.
Możesz go też przypadkiem złapać, kiedy przenosisz dane z komputera na komputer.
W komputerze wirus kopiuje sam siebie i rozlokowuje te kopie w różnych miejscach na dysku.
Stara się uszkodzić zainstalowane w komputerze programy oraz zarazić inne komputery,
na przykład rozsyłając „zakażoną” pocztę do wszystkich, z którymi korespondujesz przez e--mail.
Może narobić sporo szkód: usunąć ważne dokumenty, uszkodzić programy, system operacyjny, a nawet cały dysk.

 

WWW– tak określany jest ogół wszystkich stron internetowych.

 

Wyszukiwarka – specjalny serwis internetowy, za pomocą którego możesz wyszukać inne strony i serwisy przez podanie

haseł, które cię interesują, na przykład Google, Bing, Yahoo.

 

z

Załącznik – plik, który dołączasz do listu internetowego