Busuu  A1 francuski   https://www.busuu.com/

 Naucz się języka w 10 minut dziennie - Busuu

Rozdział 4

 

Czasownik „parler”

Rozmawianie o tym, skąd jesteś i udzielanie informacji o językach, którymi się posługujesz

Tu parles quelles langues ?            Jakimi językami mówisz?

Tu parles quelles langues ?   Jakie znasz języki?

„„Quel/quelles”” tłumaczymy jako „który/która/które”. „Quelles” używamy w stosunku do rzeczowników rodzaju żeńskiego.

Je parle français.         Mówię po francusku.

„Français” czy „française”?

Mówiąc o językach, zawsze używamy rodzaju męskiego (bez -e na końcu), niezależnie od płci osoby mówiącej.

Marc est français, il parle français. (Marc jest Francuzem, on mówi po francusku.)

Elsa est française, elle parle français. (Elsa jest Francuzką, ona mówi po francusku.)

Z poniższych wyrazów wybierz cztery języki.

anglais, espagnol, portugais, français

Pamiętaj, że podając nazwę języka, zawsze używamy formy rodzaju męskiego (bez ostatniej litery „-e”).

Je parle français.                      Mówię po francusku.          „
Parle” to forma dla zaimka „je”, a „parles” dla „tu”. Wymawiamy je dokładnie tak samo.

Tu parles anglais ?     Czy ty mówisz po angielsku?

Tu parles anglais ?       Czy ty mówisz po angielsku?

Pamiętaj, że podając nazwę języka, zawsze używamy formy rodzaju męskiego (bez ostatniej litery „-e”).

Je parle anglais.
Tu parles français ?

„Parle” to forma dla zaimka „je”, a „parles” dla „tu”. Wymawiamy je dokładnie tak samo.

Il parle espagnol.                     On mówi po hiszpańsku.

Rita powiedziała, że jest Meksykanką i mówi po hiszpańsku.

angielski / francuski / hiszpański

Francuski jest jednym z 5 najczęściej używanych języków na świecie – z 280 milionami rodzimych użytkowników!

Elle parle portugais.   Ona mówi po portugalsku.

Leila parle portugais.    Leila mówi po portugalsku.

Pamiętaj, że podając nazwę języka, zawsze używamy formy rodzaju męskiego (bez ostatniej litery „-e”).

Je parle français, et toi ?         Ja mówię po francusku, a ty?

Piszemy „parle”, ale nie wymawiamy ostatniej litery „-e”.

angielski i portugalski

Piszemy „-ais”, ale wymawiamy jak francuskie „-é”.

 

 

Zaimki w funkcji podmiotu

Naucz się używać francuskich zaimków w funkcji podmiotu

je   ja

PRZYKŁAD

Je parle français.          Mówię po francusku.

„Je” używamy, aby powiedzieć o sobie.

tu  ty

PRZYKŁAD

Tu parles quelles langues ?   Jakimi językami mówisz?

W sytuacjach nieformalnych (z przyjacielem, członkiem rodziny lub bliskim znajomym) używamy „tu”.

Il    on

PRZYKŁAD

Il parle allemand et espagnol.            On mówi po niemiecku i hiszpańsku.

Il parle bien allemand. On mówi dobrze po niemiecku.

Zaimek „il” wymawiamy jak początek polskiego wyrazu „iloczyn” i używamy go, aby powiedzieć o osobie płci męskiej.

elle           ona

PRZYKŁAD

Elle parle français et portugais.         Ona mówi po francusku i portugalsku.

Zaimka „elle” używamy, aby powiedzieć o jednej osobie płci żeńskiej. Wymawiamy go jak francuską literę „L”.

je tu elle il           ja ty on ona

Uprzejmie jest użyć raczej czyjegoś imienia będąc w jego obecności niż „il” lub „elle”.

Il parle un peu allemand.        On mówi trochę po niemiecku.

Zaimek „il” wymawiamy jak początek polskiego wyrazu „iloczyn” i używamy go, aby powiedzieć o osobie płci męskiej.

nous        my

PRZYKŁAD

Nous parlons anglais.  Mówimy po angielsku.

Nous parlons allemand et français.  Mówimy po niemiecku i francusku.

Zaimek „nous” zapisujemy z „-s” na końcu, które nie jest wymawiane.

vous        wy

PRZYKŁAD

Vous parlez quelles langues ?          Jakimi językami państwo mówicie?

„Vous” używamy, mówiąc do więcej niż jednej osoby. Zaimek ten stosujemy również,
zwracając się do jednej osoby w sytuacji formalnej, np. nie znając kogoś zbyt dobrze.

Vous” używamy, zwracając się się do grupy osób lub do jednej osoby w sytuacji formalnej

Vous parlez espagnol ?          Czy mówią państwo po hiszpańsku?

Zaimka „vous” używamy, zwracając się do grupy osób lub formalnie do jednej osoby.

nous   grupa ludzi, w której jest osoba mówiąca
vous   grupa ludzi, w której nie ma osoby mówiącej

Nous” i „vous” może odnosić się do grupy kobiet, grupy mężczyzn lub grupy mieszanej.

Ils  oni

PRZYKŁAD

Ils parlent portugais.     Oni mówią po portugalsku.

elles         one

PRZYKŁAD

Elles parlent espagnol.            One mówią po hiszpańsku.

nous vous ils elles        my wy oni one

Te cztery wyrazy zapisujemy z „-s” na końcu, które nie jest wymawiane.

elles         one

Zaimek „elles” wymawiamy dokładnie tak samo jak „elle”.

Litery nieme na końcu wyrazów

Litery, których nie wymawiamy na końcu słów

 

deux, grand, salut, vous

dwa, duży/wysoki, cześć, wy

Salut !    Litera „t” jest niema.

Spółgłoski występujące na końcu: d, s, t, x

W większości francuskich wyrazów nie wymawiamy ostatniej spółgłoski. „T”, „d”, „x” i „s”
to najpopularniejsze litery, które są nieme na końcu słów.

grand (duży / wysoki)

deux (dwa)

vous (wy)

salut (cześć)

Dźwięk „s” słyszymy na końcu wyrazów „ils” i „fatigués”. Fałsz

„S” jest nieme.

Dlaczego litery nieme są takie ważne?

Błędna wymowa ostatniej litery danego wyrazu może zmienić jego znaczenie!
Na przykład wymowa „t” na końcu wyrazu content (szczęśliwy), sprawi, że będzie brzmiał jak contente (szczęśliwa).

Je suis content / Je suis contente.

Jestem szczęśliwy. / Jestem szczęśliwa.

Thomas est très grand.  Thomas jest bardzo wysoki.W rodzaju męskim „-d” w „grand” jest nieme.

Je suis allemande.       Jestem Niemką.

W rodzaju żeńskim „-d” w „allemande” jest wymawiane, ale „-e” na końcu jest nieme.

Ils sont impatients !       Oni są niecierpliwi!

 

Rodzajniki określone

Poznaj i przećwicz „le”, „la”, „l' ” „les”

 

la France                        Francja

PRZYKŁAD

Julia aime la France !   Julia uwielbia Francję!

 

Il aime la Suisse !                     On uwielbia Szwajcarię!

Przed rzeczownikiem rodzaju żeńskiego używamy „la”.

le Brésil  Brazylia

PRZYKŁAD

Tom aime le Brésil !      Tom uwielbia Brazylię!

Elle aime le Brésil !       Ona uwielbia Brazylię!

„Brésil” to słowo rodzaju męskiego, więc używamy „le”.

les États-Unis

Stany Zjednoczone

PRZYKŁAD

Juliette aime les États-Unis !  Juliette uwielbia Stany Zjednoczone!

Il aime les États-Unis ! On uwielbia Stany Zjednoczone!

Przed rzeczownikami w liczbie mnogiej używamy „les”.

Jérémy aime les États-Unis !

„États-Unis” jest wyrazem w liczbie mnogiej, więc używamy „les”.

 

Le”, „la”, „les” to rodzajniki określone. Używamy ich, żeby powiedzieć o:
– czymś konkretnym
– szeroko znanym pojęciu, np. kraju.

Rodzajniki określone zgadzają się pod względem rodzaju gramatycznego (męski / żeński)
i liczby (pojedyncza / mnoga) z rzeczownikiem, przed którym występują.

le + rzeczownik rodzaju męskiego	le Portugal 🇵🇹
la + rzeczownik rodzaju żeńskiego	la Chine 🇨🇳
les + rzeczownik w liczbie mnogiej	le

W podanym zdaniu zaznacz dwa rodzajniki określone.
la, les

Rodzajnik określony występuje przed rzeczownikiem.

la France
le Brésil
les États-Unis

Rodzajniki zgadzają się z rzeczownikami: „la” = rzeczownik r.ż, „le” = rzeczownik r.m., „les” = rzeczownik w l.mn.

l’Angleterre

Anglia

PRZYKŁAD

Benjamin aime l’Angleterre !  Benjamin uwielbia Anglię!

„Le”, „la” i samogłoski

Zauważ!
Rodzajnika l' używamy przed samogłoskami (a, e, i, o, u, y) oraz „h”.

L' Allemagne 🇩🇪

l’Angleterre         Anglia

Przed samogłoską rodzajnik „la” przekształca się w „l' ”.

James aime les Pays-Bas !     James uwielbia Holandię!

„Pays-Bas” jest wyrazem w liczbie mnogiej, więc używamy „les”.

Il aime les États-Unis et elle aime l’Angleterre.

On uwielbia Stany Zjednoczone, a ona uwielbia Anglię.

„États-Unis” jest w liczbie mnogiej, a „Angleterre” zaczyna się na samogłoskę.

J’aime l’Angleterre !      Uwielbiam Anglię!

Podawanie swojego pochodzenia

Naucz się używać „venir” z „je”

 

Tu viens d'où ?                       Skąd jesteś?

Je viens du Brésil.      Pochodzę z Brazylii.

Tu viens d'où ? 🌍 (Skąd jesteś?)

Jeśli chcemy powiedzieć po francusku, skąd jesteśmy, używamy czasownika venir (przyjść)
+ de, du, des lub d' + kraj. Pierwsza litera kraju pisana jest wielką literą.

Spójrz na poniższe przykłady:

Tu viens d'où ? (Skąd jesteś?)

Je viens de Russie. (Pochodzę z Rosji.)

Je viens du Brésil.

Pochodzę z Brazylii.

Je viens du Mexique.             Pochodzę z Meksyku.

Je viens des États-Unis.                   Jestem ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Je viens de Turquie.              Pochodzę z Turcji.

Je viens de Turquie. Je suis turc.
Je viens des États-Unis. Je suis américain.
Je viens du Mexique. Je suis mexicain.

Je viens d'Angleterre.            Jestem z Anglii.

Je viens d'Angleterre.  Jestem z Anglii.

Wskazówka!

Pewnie zastanawiasz się, kiedy mówimy je viens de, kiedy je viens du, a kiedy je viens d'.
Nie martw się, jest na to logiczne wytłumaczenie! Z krajami rodzaju żeńskiego używamy de,
zaś z krajami rodzaju męskiego du. Jeśli nazwa kraju zaczyna się samogłoską, używamy d'.

Je viens de France. (rodzaj żeński)

Je viens du Brésil. (rodzaj męski)

Je viens d'Angleterre. (przed samogłoską)

Je viens des États-Unis. (w liczbie mnogiej)

Je viens du Brésil. Je suis brésilien.

Je viens d'Angleterre. Je suis anglais.

Tu viens d'où ?  Skąd pochodzisz?

Je viens des États-Unis.          Jestem ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Tu viens d'où ?  Skąd pochodzisz?

Je viens du Mexique.   Pochodzę z Meksyku.

Je viens de Turquie.     Pochodzę z Turcji.

 

Czasownik „venir”

Nauka wszystkich form czasownika „venir” w czasie teraźniejszym

venir        przyjść

Il aime venir en France.

Poznaj formy liczby pojedynczej czasownika „venir”.
je viens – Je viens de France. (ja pochodzę – Ja pochodzę z Francji).
tu viens – Tu viens d'où ? (ty pochodzisz – Skąd ty pochodzisz?)
il vient / elle vient – Il vient des États-Unis (on pochodzi / ona pochodzi – On pochodzi ze Stanów Zjednoczonych).

Je viens de France.                  Pochodzę z Francji.

W formie „je viens” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”.

Elle vient d'Angleterre.

W formie „elle vient” nie wymawiamy ostatniej litery „-t”.

Tu viens d’où ?  Skąd pochodzisz?

Zarówno w przypadku zaimka „je” jak i „tu” forma czasownika kończy się na literę „-s”, której nie wymawiamy.

Kraje i miasta

Aby podać kraj pochodzenia, używamy odpowiedniej formy czasownika „venir” z przyimkiem „de”,
który zmienia się w zależności od rodzaju gramatycznego kraju.
Dobra wiadomość jest taka, że wszystkie miasta są rodzaju żeńskiego, więc zawsze używamy „de”
– lub „d'”, jeśli miasto zaczyna się na samogłoskę.

rodzaj męski	Je viens du Mexique
rodzaj żeński	Tu viens de France ? / Tu viens de Paris ?
liczba mnoga	Il vient des États-Unis.
samogłoska	Elle vient d'Angleterre. Elle vient d'Oxford.

Il vient du Mexique.      On pochodzi z Meksyku.

„Le Mexique” to kraj rodzaju męskiego, więc mówimy „venir + du”.

Je viens de New York.
Elle vient d'Osaka.
„Je viens” i „elle vient” mają inne końcówki, ale wymawia się je tak samo.

Tu viens d'où ?  Skąd jesteś?

e viens du Mexique et elle vient de France.

Ja pochodzę z Meksyku, a ona pochodzi z Francji.

„Viens” i „vient” pisze się inaczej, ale wymawia tak samo.

Poznaj formy liczby mnogiej czasownika „venir”.

nous venons – Nous venons d'Allemagne. (my pochodzimy – My pochodzimy z Niemiec).
vous venez – Vous venez d'où ? (wy pochodzicie – Skąd wy pochodzicie?)
Ils viennent / elles viennent – Elles viennent du Mexique. (oni pochodzą / one pochodzą – One pochodzą z Meksyku).

Nous venons du Mexique.     My pochodzimy z Meksyku.

W „nous venons” nie wymawiamy ostatnich liter „-s”.

Nous venons de Marseille.
Vous venez d'Angleterre ?
W „nous venons” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”, a w „vous venez” nie wymawiamy ostatniej litery „-z”.

Ils viennent de France.            Oni pochodzą z Francji.

Piszemy „ils viennent”, ale nie wymawiamy ostatniej litery „-t”. „Vient” to forma czasownika „venir” dla „il / elle”.

Ils viennent d’Allemagne et nous venons de France.

Oni pochodzą z Niemiec, a my pochodzimy z Francji.

W „nous venons” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”, a w „ils viennent” nie wymawiamy ostatniej litery „-t”.

Vous venez de Mexico ?         Czy wy pochodzicie z Meksyku?

Je viens de Paris.
Elles viennent du Mexique.
Il vient des États-Unis.

Je viens d’Allemagne. Ja pochodzę z Niemiec.

W formie „je viens” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”.

Tu viens de Paris ? Nous venons de Lyon.

Czy ty pochodzisz z Paryża? My pochodzimy z Lyonu.

Forma „venez” odpowiada zaimkowi „vous”, a forma „vient” odpowiada zaimkom „il” i „elle”.

Elles viennent de San Francisco.     One pochodzą z San Francisco.

Nie zapomnij o podwójnej literze „n” w „viennent”. Pamiętaj też, że nie wymawiamy ostatniej litery „-t”.

Nous venons de France et ils viennent des États-Unis.

My pochodzimy z Francji, a oni pochodzą ze Stanów Zjednoczonych.

W „nous venons” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”, a w „ils viennent” nie wymawiamy ostatniej litery „-t

Tu viens de Berlin ?
Nous venons des États-Unis.
Vous venez d'Angleterre ?

Nous venons de Berlin.          My pochodzimy z Berlina.

 

Czytanie o językach

Przećwicz umiejętność czytania, ucząc się o językach

Witamy w kolejnej lekcji dotyczącej czytania 📖

W tej lekcji poznamy Marion i jej niezwykle kosmopolityczny świat! Zaczniemy jednak od powtórzenia
słów i wyrażeń kluczowych, które ułatwią Ci zrozumienie jej opowieści.

Je suis française et je parle français.                       Jestem Francuzką i mówię po francusku.

Turquie

Paula est mexicaine, elle parle espagnol.  
Paula jest Meksykanką, mówi po hiszpańsku.

Je viens de France.  aby podać swoje pochodzenie
Je suis français. aby podać swoją narodowość
Je parle français. aby powiedzieć, jakie znasz języki

Do dzieła! Teraz jesteśmy gotowi, aby poznać Marion i jej rodzinę.

Zwróć uwagę na te dwa nowe słowa:

la copine: dziewczyna

l'entreprise: firma

Bonjour ! Je m'appelle Marion. Je viens de France. Ma mère est française et mon père vient du Mexique.  
J'ai aussi un grand frère, Santiago. A la maison on parle français et espagnol.
Au travail je parle aussi anglais: je suis professeur d'anglais.
Mon frère travaille dans le marketing pour une entreprise brésilienne, alors il parle portugais.
Sa copine vient de Turquie et elle parle turc, anglais, portugais et français !

Skąd pochodzi Marion?          z Francji

Mon père vient du Mexique .  Mój ojciec pochodzi z Meksyku.

„Mon père vient...Mexique.”  du
Mój tato pochodzi z Meksyku.

Au travail, je parle aussi anglais : je suis professeur d’anglais.

W pracy również mówię po angielsku: Jestem nauczycielką angielskiego.

Dziewczyna Santiago jest... Turczynką.

La copine de mon frère vient de Turquie, elle parle turc.

Dziewczyna mojego brata pochodzi z Turcji, ona mówi po turecku.

Elle parle turc, anglais, portugais et français.

Ona mówi po turecku, angielsku, portugalsku i francusku.

Pytania

Naucz się zadawać pytania

Tu viens du Japon ?

Ty pochodzisz z Japonii?

Inną podstawową metodą zadania pytania jest postawienie znaku zapytania na końcu zdania
i zmiana intonacji wypowiedzi. Spójrz na poniższy przykład.
Na kolejnych stronach usłyszysz różnicę w intonacji pomiędzy zdaniem twierdzącym a pytającym.

Zdanie twierdzące – Tu viens du Japon. Ty pochodzisz z Japonii.

Zdanie pytające – Tu viens du Japon ? Ty pochodzisz z Japonii?

Ta mère vient d'Angleterre ?   Czy twoja matka jest z Anglii?

To jest zdanie twierdzące. Z intonacji usłyszanej w nagraniu wynika, że nie jest to pytanie.

Wskazówka!

Jednym z najprostszych sposobów zadania pytania jest umieszczenie wyrażenia est-ce que 
na początku zdania. Wyrażenie to nie oznacza nic konkretnego (w pytaniach ogólnych
może być odpowiednikiem „czy”) i pomaga nam w utworzeniu pytania.
Spójrz na poniższe przykłady, aby zapoznać się z jego zastosowaniem.

Tu habites en Inde ?

Est-ce que tu habites en Inde ?

Est-ce que tu viens de Pologne ?

Aby utworzyć pytanie, na początek zdania możemy wstawić est-ce que.

Est-ce que vous êtes contents ?       Czy jesteście szczęśliwi?

OU : bonjour, vous, tout, roue

OU: dzień dobry, wy/pan/pani, wszystko, koło

W wyrazie „tout” (wszystko) występuje dźwięk „ou”.

Jak wymawiać dźwięk „ou”?

Są trzy rzeczy, o których należy pamiętać, wymawiając ten dźwięk:

1. Usta są zaokrąglone, a wargi wydęte jak przy zdmuchiwaniu świeczek.

2. Język pozostaje pośrodku ust i nie dotyka żadnej ich części.

3. Usta są niemal zamknięte.

Wymowa „ou”

Wymowa „ou” 1. Usta są zaokrąglone, a wargi wydęte jak przy zdmuchiwaniu świeczek. 2.
Język pozostaje pośrodku ust i nie dotyka żadnej ich części. 3. Usta są niemal zamknięte.

W „rue” występuje dźwięk „u”.

vous

wy

Tout va bien.

Wszystko jest w porządku.

U : tu, salut, rue, vue              U: ty, cześć, ulica, widok

W „La vue” (widok) występuje dźwięk „u”.

ak wymawiać dźwięk „u”?

Zwróć uwagę, że ułożenie warg i kształt ust są bardzo podobne zarówno przy wymawianiu dźwięku „ou”,
jak i „u”, jednak ułożenie języka jest inne. Oto trzy rzeczy, o których musisz pamiętać, wymawiając dźwięk „u”:

1. Usta są zaokrąglone, a wargi wydęte jak przy zdmuchiwaniu świeczek.

2. Język jest z przodu i dotyka dolnych zębów.

3. Usta są niemal zamknięte.

Wymowa „u”

Usta są zaokrąglone, a wargi wydęte jak przy zdmuchiwaniu świeczek. 2.
Język jest z przodu i dotyka dolnych zębów. 3. Usta są niemal zamknięte.

tu  ty

W zdaniu „Tu vas bien ?” w wyrazie „tu” występuje dźwięk „u”.

C'est mou.          Jest miękki.

Poćwiczymy teraz wymowę „ou” i „u”. Powtórz te wyrazy i dźwięki po ich wysłuchaniu. Praktyka czyni mistrza!
Na początek jeszcze raz przysłuchajmy się tym dwóm dźwiękom!

ou, u

ou, u

PRZYKŁAD

vous, vue, tout, tu, roue, rue

wy/pan/pani, widok, wszystko, ty, koło, ulica

Vous allez bien ?          Czy u pana/pani wszystko w porządku?

La roue est dans la rue.           Koło jest na ulicy.

La rue est grande.         Ulica jest duża.

Tout va bien.      Wszystko jest w porządku.

Tu as tout ?        Czy masz wszystko?

Salut Antoine ! - Bonjour Cathy !

 

„Tu” czy „vous”?

Nauka zastosowania „tu” i „vous”

Odsłuchaj rozmowę.Martin

Bonsoir ! Je m'appelle Martin et  ?

Amélie                  Salut ! Je m'appelle Amélie.  peux me tutoyer Martin !

Martin                   Ah, super,  !

Amélie                  Tu sais, tu peux  tout le monde ici !

Tu” czy „vous”?

W języku francuskim istnieją dwa sposoby zwracania się do kogoś: 
tu (sposób nieformalny) oraz vous (sposób formalny).
Umiejętność ich rozróżnienia jest bardzo ważna, ponieważ zastosowanie niewłaściwej formy,
może zostać odebrane jako brak szacunku lub spowodować dezorientację.

tu              ty

PRZYKŁAD

Comment tu t'appelles ?          Jak masz na imię?

Do kogo zwracamy się przy użyciu tu?

Użyj tu, jeśli osoba, do której mówisz to:

członek Twojej rodziny lub przyjaciel

kolega z pracy (chyba że powinna zostać zachowana pewna hierarchia)

dziecka lub nastolatka

Komu Valérie zadaje pytanie? przyjacielowi

vous        pan / pani

PRZYKŁAD

Comment vous appelez-vous ?         Jak ma pan na imię?

Do kogo zwracamy się przy użyciu vous?

Vous używamy, jeśli osoba, z którą rozmawiamy jest:

kimś, kogo nie znamy

kimś, kto zajmuje wyższe stanowisko w pracy niż my

dorosłym niebędącym naszym przyjacielem ani członkiem rodziny

Dopasuj zaimek do właściwej osoby.
tu ze swoją rodziną                      vous ze sprzedawcą

Komu Bertrand zadaje pytanie?
sąsiadowi

Wskazówka!

Kiedy nie wiesz, którą z form wybrać, możesz zawsze zacząć od vous.
Jest wiele sytuacji, w których możesz rozpocząć rozmowę przy użyciu vous,
a następnie przejść do tu (np. będąc przedstawianym przyjacielowi przyjaciela).

Możesz również spotkać się z wyrażeniem: „Tu peux me tutoyer”, co znaczy „Przejdźmy na ty”.
Wysłuchaj tego wyrażenia na następnej stronie.

Tu peux me tutoyer.

Przejdźmy na „tu”.

Czasownik tutoyer znaczy „przejść na tu”.

 

Wybierz właściwy zaimek przy zwracaniu się do nowego znajomego.
vous

 

Tu vas bien aujourd'hui ?       Czy u ciebie dzisiaj wszystko w porządku?

Comment allez-vous ?            Jak się pani ma?

 

W której sytuacji użyjesz tu?
Pytając współpracownika, czy chce iść po pracy na drinka.

 

Tu peux me tutoyer.      Przejdźmy na tu.

W której sytuacji użyjesz vous?          Pytając biletera o godziny jazdy pociągów.

Sprawdzian

Sprawdź swoje umiejętności, aby przejść do następnego rozdziału

 

Wybierz wyrazy w następującej kolejności: ja, ty, ona, on.
e tu elle il            ja ty on ona

Uprzejmie jest użyć raczej czyjegoś imienia będąc w jego obecności niż „il” lub „elle”.

On jest Brazylijczykiem.

 

Je viens du Mexique.  Pochodzę z Meksyku.

 

Ils sont impatients !       Oni są niecierpliwi!

W liczbie mnogiej „-s” w „impatients” jest nieme.

Est-ce que vous êtes contents ?       Czy jesteście szczęśliwi?

Tu vas bien aujourd'hui ?       Czy u ciebie dzisiaj wszystko w porządku?

James aime les Pays-Bas !     James uwielbia Holandię!

„Pays-Bas” jest wyrazem w liczbie mnogiej, więc używamy „les”.

Je viens d'Angleterre.  Jestem z Anglii.

e viens du Mexique et elle vient de France.

Ja pochodzę z Meksyku, a ona pochodzi z Francji.

„Viens” i „vient” pisze się inaczej, ale wymawia tak samo.

Tout va bien.      Wszystko jest w porządku.

Tu peux me tutoyer.   Czasownik tutoyer znaczy „przejść na tu”.

Tu as tout ?        Czy masz wszystko?

Leila parle portugais.    Leila mówi po portugalsku.

Pamiętaj, że podając nazwę języka, zawsze używamy formy rodzaju męskiego (bez ostatniej litery „-e”).

Wybierz niepasujący element.  Turquie

Nous parlons allemand et français.

Mówimy po niemiecku i francusku.

Zaimek „nous” zapisujemy z „-s” na końcu, które nie jest wymawiane.

nous vous ils elles                   my wy oni one

Te cztery wyrazy zapisujemy z „-s” na końcu, które nie jest wymawiane.

Vous” używamy, zwracając się się do grupy osób lub do jednej osoby w sytuacji formalnej.

Nous venons de Berlin.          My pochodzimy z Berlina.

Nous venons de France et ils viennent des États-Unis.

My pochodzimy z Francji, a oni pochodzą ze Stanów Zjednoczonych.

W „nous venons” nie wymawiamy ostatniej litery „-s”,
a w „ils viennent” nie wymawiamy ostatniej litery „-t”.