Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot + czasownik w formie podstawowej (w trzeciej osobie liczby pojedynczej z końcówką "s")
Uwaga: W przypadku
czasowników zakończonych na ss, sh, ch, x, o,
dodajemy w trzeciej osobie liczby pojedynczej końcówkę es:kisses,
watches, goes.
Jeśli czasownik kończy się na y poprzedzone spółgłoską, y
zamieniamy na i i dodajemy es: tries, copies.
Dla czasowników zakończonych na y poprzedzone samogłoską dodajemy tylko s:
says.
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: operator
"do" (w trzeciej osobie liczby pojedynczej "does") +
podmiot + czasownik
w formie podstawowej (w trzeciej osobie bez "s")
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + operator "do" (lub "does" w trzeciej osobie liczby
pojedynczej)
+ podmiot + czasownik (bez "s") + reszta zdania (z opuszczeniem
części, o którą pytamy).
Zdanie przeczące: podmiot +
operator "do" (lub "does") + not ("don't",
"doesn't")
+ czasownik w formie podstawowej (w trzeciej osobie liczby pojedynczej bez
"s")
Użycie:
1. Czynności wykonywane zwykle, cyklicznie, regularnie, nawykowo.
Często używa się wówczas wyrażeń takich, jak:
2. Prawdy powszechnie znane i oczywiste, prawa, reguły, zasady, itp.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
odpowiednia forma czasownika "to have" (have, has) + "been
"
(III forma czasownika "to be") + czasownik z końcówką
"ing"
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: forma "to have" + podmiot + "been" + czasownik z końcówką "ing"
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + forma "to have" + podmiot + "been"
czasownik z końcóką "ing" (z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + odpowiednia forma "to have" + "not" + "been" + czasownik z końcówką "ing"
Użycie:
1. Czynność, która rozpoczęła się w przeszłości I trwa nadal.
2. Czynność, która rozpoczęła się w przeszłości i zakończyła się w chwili, kiedy o tym mówimy.
Użycie tego czasu częściowo pokrywa
się z użyciem The Present Perfect Tense; czas typu
Continuous jest czasem lepszy ze względów stylistycznych.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
odpowiednia forma czasownika "to have" (have, has) + III forma
czasownika
(dla czasowników regularnych: czasownik z końcówką -ed", dla
nieregularnych - odpowiednia forma)
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: forma "to have" + podmiot + III forma czasownika
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + forma "to have" + podmiot + czasownik w III formie
+ reszta zdania (z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + odpowiednia forma "to have" + "not" ("haven't", "hasn't") + III forma czasownika
Użycie:
Czas ten może wyrażać czynności przeszłe lub teraźniejsze, zawsze jednak sugeruje silny związek z teraźniejszością.
1. Czynność, która właśnie się zakończyła, np. kilka minut temu.
2.
Czynność przeszła, w przypadku której nie możemy podać czasu, kiedy ona się
odbyła,
ani nie posiadamy żadnej informacji, która pozwoliłaby to ustalić.
3. Czynność przeszła, która ma wyraźny skutek w teraźniejszości.
4. Czynność, która odbyła się w przedziale czasu, który jeszcze się nie zakończył.
5. Czynność, która rozpoczęła się w przeszłości i trwa nadal.
6. Czynność, która rozpoczęła się w przeszłości i zakończyła się w chwili, kiedy o tym mówimy.
Charakterystyczne wyrażenia:
W zdaniu występuje między formą "to have" a czasownikiem. Występuje w zdaniach twierdzących.
Występuje w zdaniach twierdzących między formą "to have" a czasownikiem.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot + II forma czasownika (czasownik z końcówką "-ed" dla regularnych)
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: "did" + podmiot + czasownik w formie podstawowej
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + "did" + podmiot + czasownik w formie podstawowej
(z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + "did" + "not" ("didn`t") + czasownik w formie podstawowej
Użycie:
Czynność przeszła, która miała miejsce w określonym punkcie przeszłości i nie ma wpływu na teraźniejszość:
Często punkt w przeszłości nie jest podany w sposób konkretny, lecz z kontekstu wynika, że miało to miejsce w przeszłości.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot + forma czasownika "to be" w czasie przeszłym (was lub were) + czasownik z końcówką "ing"
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: "was" lub "were" + podmiot + czasownik z końcówką "ing"
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + "was" lub "were" + podmiot + czasownik z
końcówką "ing"
(z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + "was" lub "were" + "not" ("wasn't", "weren't") + czasownik z końcówką "ing"
Użycie:
1. Czynność ciągła w przeszłości - taka, w przypadku której granice czasowe nie są znane lub istotne.
2. Czynność, która rozpoczęła się przed pewnym punktem w przeszłości i prawdopodobnie trwała po nim.
Uwaga:
3. W zdaniach typu:
Czynność jednorazowa, wyrażona w
czasie The Simple Past Tense następuje
w czasie trwania innej czynności ciągłej lub przerywa tę czynność.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
"will" (lub "shall" - czasem używane dla pierwszej osoby
liczby pojedynczej i mnogiej) (skracany do "'ll" + czasownik w
bezokoliczniku
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: "will" (lub "shall") + podmiot + czasownik w bezokoliczniku
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + "will" (lub "shall") + podmiot + czasownik w
bezokoliczniku
(z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + "will" (lub "shall") + "not" ("won't", "shan't") + czasownik w bezokoliczniku
Użycie:
1. Zamiar czynności przyszłej powzięty w momencie, kiedy o niej mówimy:
2. Opinie, przypuszczenia, spekulacje osoby mówiącej na temat przyszłości.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
"will" (lub "shall" - czasem używane dla pierwszej osoby
liczby pojedynczej i mnogiej)
(skracany do "'ll") + be + czasownik z końcówką "ing"
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: "will" (lub "shall") + podmiot + "be" + czasownik z "ing"
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + "will" (lub "shall") + podmiot + "be"
+ czasownik z "ing"
(z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + "will" (lub "shall") + "not" ("won't", "shan't") + "be" + czasownik z "ing"
Użycie:
1. Czynność ciągła w przyszłości, która zacznie się przed określonym punktem w przyszłości i będzie trwała po nim:
2.
Wyrażenie czynności przyszłej bez zaznaczenia, że jest to wola mówiącego, jego
zamiar
lub wcześniejszy plan; po prostu stwierdzenie faktu.
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
"had" + III forma czasownika
(dla czasowników regularnych: czasownik z końcówką -ed", dla
nieregularnych - odpowiednia forma)
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: "had" + podmiot + III forma czasownika
Pytanie szczegółowe: zaimek pytający + "had" + podmiot + czasownik w III formie + reszta zdania (z opuszczeniem części, o którą pytamy)
Zdanie przeczące: podmiot + odpowiednia forma "had" + "not" (hadn't) + III forma czasownika
Użycie:
1.
Odpowiednik czasu The Present Perfect Tense w przeszłości, tzn. jeżeli
opowiadamy o czymś,
co zdarzyło się w przeszłości i użylibyśmy czasu The Present Perfect Tense,
gdyby wydarzyło się teraz, stosujemy czas The Past Perfect Tense.
Teraz:
W przeszłości:
2. Czynność przeszła, która odbyła się, zanim nastąpiła inna czynność przeszła.
Zdania takie łączymy za pomocą:
Budowa:
Zdanie twierdzące: podmiot +
odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym
+ "going " + czasownik w bezokoliczniku z "to"
Zdanie pytające:
Pytanie ogólne: odpowiednia
forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym + podmiot
+ "going" + czasownik w bezokoliczniku z "to"
Pytanie szczegółowe: zaimek
pytający + odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie
teraźniejszym
+ podmiot + "going" + czasownik w bezokoliczniku z "to"
Zdanie przeczące: podmiot +
odpowiednia forma czasownika "to be" w czasie teraźniejszym
+ "not" + "going" + czasownik w bezokoliczniku z
"to"
Użycie:
Zwrot
ten oznacza "mieć zamiar coś zrobić" i jest używany dla wyrażenia
zamiaru wykonania pewnej czynności przyszłej.
Zamiar ten został powzięty wcześniej, nie w chwili, kiedy o tym mówimy.