Tematy:
Początki ogołnoświatowej sieci Internet, zadziwiającej światowej pajęczyny siegają lat 60-tych. W 1969 roku na potrzeby Departamentu Obrony USA została stworzona sieć o nazwie ARPANET (Advance Research Projects Agency Network). Była to tzw. sieć rozproszona. Wojsko potrzebowało sieci komputerowej, która potrafiłby automatycznie rozpoznawać uszkodzone łącza i wybierać zastępczą drogę do przesyłania danych. W kolejnych latach sieć rozwijała się sukcesywnie, zwiększając swój zasięg, aż w końcu pokryła całe terytorium USA, Początkowo łączyła jedynie placówki wojskowe i centra badawcze, później również inne jak szkoły, szpitale, przedsiębiorstwa. Upowszechnienie komputerów osobistych zrodziło potrzebę komunikacji między nimi. Nastąpił rozwój sieci lokalnych, następnie sieci o szerokim zasięgu. Nazwa Internet, przyjęta dla określenia wciąż zmieniającej się sieci ogólnośiatowej, zaczęła byc używana w latach 80. Wraz ze wzrostem popularności w USA, Internet zaczął ekspansje na innych kontynentach. W 1995 r. na całym świecie działało ok. 1 mln serwerów (komputerów udostępniających innym użytkownikom swoje dane), a pocztę elektroniczną wymianiało ok. 50 mln osób.
Internet jest rozległą, rozproszoną siecią komputerową. Jest siecią rozległą, ponieważ łączy ze soba wiele odległych systemów komputerowych, jest rozproszoną bo nie można w niej wyróżnić punktu centralnego, który nadzoruje pracę.
Usytuowanie serwerów internetowych nie ma wiekszego znaczenia. Mogą znajdować się w odległych miastach, różnych krajach. Cynnikiem bardziej istotnym niż odległość jest przepustowość łączy. Jeżeli jakiś serwer zostanie uszkodzony to sieć będzie działać dalej, zpominięciem wyłączonego serwera czy też uszkodzonego łącza. Protokół TCP/IP
W 1983 r. Departament Obrony USA wydał oświadczenie
akceptujące protokół TCP/IP w roli protokołu sieciowego do
stosowanie w Internecie.
Protokół TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internrt
Protocol) to zbiór zasad porozumiewania się między komputerami
w sieci Internet. Umożliwia wymiane informacji między
komputerami różnych typów. Wprowadzenie protokołu
ustandaryzowało przesyłanie danych, wpłyneło na rozwój
Internetu. Protokół ten jest właściwie rodziną protokołów.
Protokół TCP steruje ruchem pakietów w Sieci, chroniąc je
przed zgubieniem. Gdy nastąpiło przekłamanie to żąda
ponownego przesłania uszkodzonych pakietów. Protokół TCP
porządkuje pakiety w takiej kolejności w jakiej zostały
wysłane.
Protokół IP jest protokołem komunikacyjnym. Odpowiada za
przesyłanie po Sieci tzw. datagramów. Datagram jest pakietem
zaopatrzonym w adres. Wysłany datagram wędruje po sieci aż
dojdzie do adresta. Nie jest ważne po jakiej drodze zmierza do
celu.
Datagram (pakiet z adresem) musi trafić do konkretnego urządzenia w sieci Internet, dlatego wszystkie urządzenia muszą mieć unikatowy identyfikator - w skali całej sieci Inernet. Taki identyfikator jest adresem IP albo numerem IP. Adres IP składa się z 4 liczb od 0 do 255, oddzielonych kropkami (np. 149.156.40.50). Numer ten wskazuje jednoznacznie zarówno konkretny komputer jak i sieć w której się znajduje. Internet jest nazywany niekiedy Siecią sieci. Numer IP jest przydzielany przez administratora sieci na stałe lub na czas połączenia (dynamicznie). Adres składa sie z 2 części: numeru sieci oraz numeru komputera (obie części numeru są zapisywane w jednym ciągu). Np. dla adresu IP 201.54.132.121 - 3 liczby adresu, tj. 201.54.132 oznaczają nr sieci, a liczba 121 oznacza nr komputera (klasa C).
Adresy IP nie mogą się w żadnym wypadku powtórzyć,
dlatego ich nadawaniem zajmują się w poszczególnych krajach
wyspecjalizowane instytucje. O przydział adresu musi wystąpić
każdy, kto życzy sobie mieć np. własny serwer.
W przypadku połączenia się z serwerem przez modem, komputer
otrzymuje automatycznie na czas połączenia swój adres z puli,
która została przyznana dostarczycielowi usług internetowych.
Dostarczycielem usług (Internet Povidre) jest firma, która
zarządza serwerem i umożliwia podłączenie do niego innym
użytkownikom, którzy chcą poprzez ten serwer uzyskać dostęp
do Internetu.
Adres IP identyfikuje sieć i komputer w sieci. Ze względu na kombinacje tych 2 elementów wyróżnia się 3 klasy adresów:
Numer IP nie może zaczynać się liczbą 127. Adres zaczynający się od 127 jest zarezerwowany jako oznaczenie lokalnego komputera.
| Klasa A | adres sieci:
1..126. |
adres komputera | sieć.host.host.host
sieć.x.y.z x,y,z : 0..255 |
Zasięg adresów:
1.0.0.0. do 126.0.0.0 |
Zasięg:
państwo |
Maska:
255.0.0.0 |
|||||
| Klasa B |
adres sieci: 128..191 | adres komputera | sieć.sieć.host.host
sieć.sieć.x.y x,y: 0..255 |
Zasięg adresów:
128.1.0.0. do 191.254.0.0 |
miasto,
duża firma, uczelnia, np.Pol.Śląska |
255.255.0.0 | |||||
| Klasa C | adres sieci: 192..223. | adres komputera | sieć.sieć.sieć.host
sieć.sieć.sieć.x x: 0..255 |
Zasięg adresów: 191.254.0.0 | instytucja,
mała firma |
255.255.255.0 | |||||
Z pojęciem adresu IP związane jest pojęcie maski podsieci.
Jest to ciąg 4 liczb oddzielonych kropkami. Liczby te
okreslają, która część adresu IP jest adresem sieci, a
która adresem komputera.
Jeśli np. maska ma postać: 255.255.255.0 a adres IP:
201.54.132.121 to oznacza, że pierwsze 3 liczby adresu
(201.54.132) oznaczają nr sieci, a ostatnia (121) nr komputera.
Jest to więc adres IP klasy C.
W celu uproszczenia zapamiętywania adresów, liczby zostały
zastąpione ciągiem symboli - adresami słownymi
(symbolicznego). Adres słowny składa się z kilku słów
oddzielonych kropkami. Adres taki może składać się z różnej
liczby słów.
Przykłady:
Po nazwie określającej firmę podaje się typ organizacji:
.com - organizacja komercyjna, .gov - rządowa, .mil - wojskowa,
.edu - edukacyjna, .org - organizacja niedochodowa.
W USA na tym kończy się adres serwera. W innych krajach podaje
się jeszcze symbol kraju: pl - Polska, de - Niemcy, swe -
Szwecja, no - Norwegia, uk - Wielka Brytania, fr - Francja.
W Polsce istnieje jeszcze inny schemat adresowania, związany
z podziałem regionalnym anie organizacyjnym:
waw - Warszawa, krakow - Kraków, lodz - Łódź
Adres może mieć różne postacie: microsoft.com, whitehouse.gov, sejm.gov.pl, psl.org.pl itp.
Adres sieci, zgodnie z protokołem TCP/IP ma postać 4 liczb, zatem jest konieczne przetłumaczenie podanego adresu symbolicznego na adres liczbowy. Funkcje tłumacza pełni serwer DNS (Domain Name Service) - nameserwer. Informacje o sposobie przekształcania adresów są przechowywane w wielu miejscach, a nie w jednym centralnym punkcie. DNS jest więc rozproszoną bazą danych, dokonującą zamiany nazw symbolicznych na adresy IP. Jeżeli nasz nameserwer nie zna podanej nazwy, pyta znane sobie nameserwery, które wysyłają zapytanie dalej. Jeżeli wpisana nazwa była błędna, po pewnym czasie wraca odpowiedź, że taki serwer nie istnieje.
Adres internetowy (zwany też niekiedy adresem URL) zwykle zaczyna się od nazwy protokołu, po którym następuje nazwa organizacji lub instytucji utrzymującej daną witrynę; przyrostki określają rodzaj organizacji, a ponadto zwykle kraj, w którym ona działa. (W Stanach Zjednoczonych nie stosuje się tego ostatniego przyrostka.) Protokół to zestaw reguł i standardów umożliwiający komputerom wymianę informacji.
Na przykład adres http://www.fuw.edu.pl/ zawiera następujące informacje.
| Nazwa członu URL | Opis |
| http: | Ten serwer sieci Web stosuje protokół http:. |
| www | Ta witryna znajduje się w sieci Web. |
| fuw | Ten serwer sieci Web znajduje się na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. |
| edu | Jest to instytucja oświatowa. |
| pl | Ten serwer znajduje się w Polsce. |
URL Uniform Resource Locator
Jednoznaczne okreslenie ścieżki dostępu do zasobu (pliku) w Sieci. Jednolity lokalizator zasobów. Adres unikalnie identyfikujący dany zasób w Internecie. Synonim lokalizatora. URL umożliwia lokalizację w Sieci konkretnego zasobu, w tym danej strony WWW. Postać adresu jest różna dla różnych usług internetowtch. Ogólna postać adresu strony WWW jest następująca: http://adres.Adres odpowiada komputerowi w sieci, który przechowuje daną stronę i może być zapisany literowo jak i cyfrowo.
Usługa ta jest najczęściej wykorzystywana a Internet nieraz utożsamiany z nią. Polega na dostepie do informacji za pomocą tzw. łącz hipertekstowych, które łączą ze sobą dokumenty.
Po wywołaniu adresu serwera WWW, przeglądarka wyświetla dokument. Może on zawierać wyróżnione fragmenty tekstu. Wyróżnienie polega na zaznaczeniu innym kolorem i podkreśleniu danego fragmentu. Po kliknięciu na takim fragmencie następuje wywołanie innego, odpowiedniego dokumentu, który może znajdować się na tym serwerze jak i innym, w innej części świata.
WWW powstał w CERN (Europejskie Laboratorium Fizyki Cząstek) pod Genewą w latach 80. . Na początku korzystali z tej usługi jedynie naukowcy, jednakże jej zalety spowodowały rozpowszechnienie wśród użytkowników Internetu i rozwój Internetu. W latach 90. doceniono komercyjne zalety pomysłu.
W sieci WWW są informacje dotyczące praktycznie wszystkich dziedzin życia, a czynią to sami zainteresowani: uczelnie, rządy, firmy itd. WWW można porównać do ogromnej biblioteki, w której serwey przypominają książki, a strony WWW poszczególne strony książek. Na stronach WWW są teksty, rysunki, dźwięki, filmy itp. oraz tzw. hiperzłącza.
WWW to pojęcie bardzo ogólne obejmujące cały szereg
możliwości i zastosowań, do tworzenia i wykorzystywania WWW
jest wiele narzędzi. WWW wykorzystuje technikę klient-serwer,
czyli 2-stronną komunikację pomiędzy serwerem WWW a programem
użytkownika.
Serwer WWW udostępnia zasoby w postaci plików tekstowych,
graficznych i baz danych. Klient WWW, zwany też przeglądarką
wyświetla udostępnione dane na ekranie użytkownika.
Podstawą WWW jest język HTML (HyperText Markup LAnguage), zwany językiem opisu strony. Jest to specjalny zestaw poleceń umożliwiający formatowanie tekstu, dołączanie grafiki i tzw. odwołań hipertekstowych, czyli punktów na stronie, w których można kliknąć i przenieść się w inne miejsce. Dokument HTML to zwykły plik tekstowy, który zawiera polecenia, tzw. znaczniki informujące przeglądarkę o wyglądzie strony: formir tekstu, rysunkach itp. Pliki HTML są to pliki tekstowe, mające rozszerzenie htm lub html. Są one przetwarzane przez przeglądarkę, która to tworzy właściwy obraz strony, dołącza grafikę i odwołania. Ten sam plik HTML w różnych przeglądarkach może wyglądać inaczej. Grafika prezentowana jest na stronach WWW w postaci plików gif i jpg. Oprócz tesktu i garfiki na stronach WWW mogą być tabele, pola wprowadznia tekstu, pola wyboru, a w najnowszych wersjach języka HTML także animacje, dźwięki i inne elementy. Wraz z rozwojem WWW powstawały różne odmiany i rozszerzenia języka HTML. Opracowano obowiązujacy standard języka HTML, obecnie HTML 4. Rozwinieciem jest DHTML (Dynamic), który pozwala projektować dynamicznie zmieniające się strony. Do tworzenia 3-wymiarowych obiektów graficznych umieszczonych na stronach używany jest język VRML (Virtual Realty Modeling Language).
Oprócz języka HTML na stronach WWW umieszcza się też elementy napisane w innych językach jak Java, JavaScript, ActiveX. Języki te pozwalają na ożywienie stron przez wprowadzenie elementów ruchomych, animacji, łączenia stron WWW z bazami danych, tworzenia bardziej rozbudowanych programów, systemów wyszukiwawczych, sklepów na stronach WWW. Programy takie zwane są apletami.
Na stronach WWW dostępne są też inne usługi, traktowane dotychczas jako odrębne, jak: poczta (e-mail), news-y, gopher, ftp, irc. Działają one jako programy uruchamiane z poziomu przeglądarki.
Popularność WWW spowodowała znaczne zainteresowanie tą usługa jako formą prezentacji danych, reklamy, marketingu. Dzisiaj każda licząca się firma chce mieć własne strony WWW, podaje adresy w materiałach reklamowych. Na stronach WWW można przeglądać oferowane towary, zamawiać je.
Serwery WWW widoczne są dla świata poprzez swój adres sieciowy. Adresy te mają zwykle standardową budowe: http://nazwa.adres.sieciowy/
Początek adresu: http:// jest stały i oznacza protokół transmisji plików html. Dalej jest nazwa serwera. Zwykle jest to www. Dlatego większość firm ma adres: http://www/firma.com/
Część adresu po firmie określa typ instytucji: com, edu, mil, gov. Po oznaczniu typu instytucji może być oznaczenie kraju, np. pl. Nie jest to jednak regułą.
Czasem brakuje jednego z komponentów, np. wiele firm w Polsce ma np. adres: www.firma.pl
Czasem podane jest miasto lub inne dane, np. skrót wydziału na uczelniach. www.ar.krakow.pl - AR w Krakowie, www.ii.uj.edu.pl - Instytut Informatyki UJ
Po wpisaniu adresu pojawia się główna strona z serwera,
czasem można przejść od razu do interesujacej nas strony
podając katalog na serwerze lub/i nazwę pliku html, np.
www.hp.com/go/fish
www.pol.pl/motor
www.microsoft.com/poland/index.html
Jeśli chcemy się połączyć ze stroną www a nie znamy jej
dokładnego adresu, można spróbować kombinacje:
www.firma.com, www.firma.com.pl, www.firma.pl, www.firma.miasto.pl
Katalog polskich adresów WWW uszeregowany wg domen jest na stronie: szym.com/pl
Jest wiele serwisów WWW ułatwiających wyszukiwanie danych. Do najpopularniejszych należą:
Wyszukiwanie na stronach WWW odbywa się za pomocą tzw.
słów kluczowych oraz spójników. Do łączenia większej
ilosci słów kluczowych służą operatory logiczne AND i OR,
które w większości serwisów mogą być zastąpione znakiem +
i spacją. Znak - oznacza że wykluczamy podane słowo.
Np. apple + green - computer - interesują nas jabłka zielone z
pominięciem słowa computer.
Są 2 zasadnicze odmiany przeglądarki: Internet Explorer firmy Microsoft i Netscape Navigator firmy Netscape.Internet Explorer jest dostępny za darmo, posiada wersję polskojęzyczną i jest dostarczany z Windows 9x. Netscape może być używany za darmo przez użytkowników indywidualnych i instytucje edukacyjne, nie ma wersji narodowych, ale za to są wersje do wszystkich systemów operacyjnych.
Technologia Push
Technologia ta polega na wysyłaniu informacji do użytkownika. Użytkownik może zaprenumerować informacje, które go zainteresują, a specjalne serwisy będą wysyłać nowości na dany temat do jego komputera (użytkownika). W pakiecie MS Internet Explorer nazywa się to "Kanały Informacyjne" a w Netscape Communicator - Netcaster.
Czasopisma komputerowe
| www.pcworld.com.pl | PC World Computer |
| www.chip.pl | Chip |
| www.polbox.com.pl/lupus | Lupus (Enter, PC Kurier) |
| www.software.com.pl | Software |
| www.awa.com/nct/ | ang. magazyn komputerowy |
Inne
| www.adobe.com | Adobe |
| www.compaq.com | Compaq |
| www.corel.com | Corel |
| www.us.dell.com | Dell |
| www.hp.com | Hewlet Packard |
| www.ibm.com | IBM |
| www.intel.com | Intel |
| www.microsoft.com/poland | Microsoft Polska |
| www.novell.com.pl | Novell Polska |
| www.oracle.com.pl | Oracle Polska |
| www.seagate.com | Seagate |
| www.asus.com | Asus |
| www.onet.pl | Optimus Net |
| www.gazeta.pl | Gazeta Wyborcza |
| www.krak.gazeta.pl | Gazeta w Krakowie z dodatkiem komputerowym |
| www.rzeczpospolita.pl | Rzeczpospolita |
| www.cyf-kr.edu.pl/KARAKOW | Kraków |
| www.paris.org | Paryż |
| www.tvp.com.pl | Telewizja Polska |
| www.agh.edu.pl | AGH |
| www.uj.edu.pl | UJ |
| www.nask.org.pl | NASK |
| archie.icm.edu.pl | odszukiwanie plików w Sieci - Archie |
| ftpsearch.ntnu.no/ftpsearch | j.w. - FTPSearch |
Poczta jest najstarszą i jedną z najbardziej rozpowszechnionych usług w Internecie. Polega na przesyłaniu informacji między użytkowanikami, działa szybko i pewnie. Pzry pomocy poczty można przesłać tekst, ale do listów można dołączać także pliki binarne (programy, pliki dokumentów, zdjęcia). Na bazie poczty elektronicznej działają także inne usługi jak: listy dyskusyjne (new-y), szkrynki adresowe, ftp przez e-mail.
Warunkiem korzystania z poczty elektronicznej jest posiadanie adresu e-mail - unikatowej skrzynki pocztowej w skali całego Internetu.. Najprostszym sposobem posiadania dostępu do poczty elektronicznej jest posiadanie konta w sieci z dostępem do Internetu. Osoby prywatne mogą założyć sobie konto za darmo. W celu założenia konta na darmowym serwerze trzeba się z nim połączyć przy pomocy przeglądarki WWW, wypełnić formularz zgłoszeniowy.
Adres poczty e-mail ma postać: nazwa_użytkownika@nazwa_sieci, np. mikom@pol.pl, nowak@firma.com.pl
Przed znakiem @ zanajduje się identyfikator szkrzynki, a za nim umieszczony jest identyfikator (adres internetowy) serwera, - tzw. nazwa domeny, na którym skrzynka jest umieszczona.
Do obsługi poczty są odpowiednie programy. Za ich pomocą edytuje się treść listu i dołącza adres adresata (adresatów). Zwykle przesyłka trafia po paru sekundach do miejsca przeznaczenia.
Jest wiele programów pocztowych. Do najpopularniejszych należą:
Często do wymiany poczty jest używany moduł pocztowy przeglądarki Internetowej Netscape Navigator. Windows 95 i NT jest dostarczane z programem pocztowym Microsoft Exchange. Nowsze wersje Windows 95 i Windows 98 mają inny, ulepszony program pocztowy: Outlook Express. Popularną, samodzielną aplikacja pocztową jest Eudora a także Pegasus.
Pracując w innym systemie operacyjnym niż Windows Microsoft można się spotkać z innymi programami pocztowymi, np. w Unix (Linux, Sun-OS, HP-UX itd.):
Najlepiej pracować z programem dostarczonym. Później można przerzucić się na coś innego. program Eudora można pobrać z witryny WWW pod adresem: http://www.qualcomm.com, wersja bezpłatna nosi nazwę Eudora Light. Program Pegasus można znaleźć pod adresem http://www.pegasus.com . Innym programem jest AK-Mail, dostępny w witrynie http://www.akmail.com.
Skrzynka pocztowa znajduje się na jakimś komputerze
(serwerze poczty) włączonym na stałe do sieci Internet i
działającym bez przerwy aby odebrać w każdej chwili list,
który ktoś wysłał. Można używać poczty łącząc się
bezpośrednio z serwerem poczty przy pomocy programu telnet ale
wtedy trzeba znać system operacyjny serwera (przeważnie UNIX) i
programy pocztowe w tym systemie. Łatwiej uruchomić program
pocztowy na własnym komputerze a komunikować się z serwerem
poprzez protokoły POP i SMTP. Nie trzeba znać ani tych
protokołów ani systemu operacyjnego serwera. Zajmie się tym
program pocztowy. Trzeba znać tylko adres sieciowy serwera i
swoją nazwę użytkownika. W momencie odbioru poczty program
pyta o hasło. Adres serwera poczty ma następującą budowę:
nazwa_komputera.jego_adres_sieciowy
Czasami jest to końcówka adresu e-mail użytkownika, np.
free.polbox.pl, a czasem zawiera jeszcze na początku nazwę
serwera: kinga.cyf-kr.edu.pl, gdzie kinga to nazwa komputera
obsługującego poczte - serwera e-mail, a cyf-kr.edu.pl to
domena, czyli adres sieciowy serwera.
Protokół POP
Protokół POP odpowiada za pobranie poczty z serwera na
lokalny komputer.
POP to skrót od Post Office Protocol - protokół serwera
pocztowego. Serwer pocztowy to komputer, na którym w tzw.
skrzynkach pocztowych są gromadzone wiadomości adresowane do
użytkowników poczty e-mail, do czasu aż ich programy pocztowe
je pobiorą. POP to nie jest jedyny protokół używany na
świecie do e-mail. Inne programy pocztowe niż dostarczony z
kontem na ogół mają ograniczone możliwości wyboru protokołu
wymiany poczty. Niektóre programy pocztowe nie mają pewnych
zaawansowanych funkcji jakie ma np. Eudora. Poza POP powszechnie
używanym protokołem pocztowym, zwłaszcza w wielkich
korporacjach jest IMAP (Internet Message Access Protocol).
Protokół SMTP
Odpowiada za wysłanie korespondencji w świat. Programy pocztowe wymagają wpisania serwera SMTP. Jest to najczęściej ten sam serwer co POP ale niekoniecznie, ponieważ protokół SMTP nie wymaga podania nazwy użytkownika i hasła, można wpisać nazwę najbliższego serwera SMTP. Ma to sens gdy korzysta się z poczty daleko od swojej skrzynki. Odbiera się wtedy korespondencję ze swojego serwera (bo tam przychodzi), a wysyła przez najbliższy serwer SMTP bo to trwa krócej.
Polega na wprowadzeniu do programu informacji o systemie pocztowym, do którego program jest podłączony. W pakiecie Netscape Communicator jest program pocztowy Netscape Messenger, w którego oknie Preferences wprowadza się m.in. następujące informacje:
Uruchamia się program pocztowy i otwiera okno redagowania nowych wiadomości. Może to być ikona lub opcja menu programu. Np. w Eudorze pasek New Message lub Message|New Message. W Netscape np. File|New|Message. W Outlook Express ikona Zredaguj Wiadomość.
Niektóre elementy okna redagowania wiadomości są wspólne we wszystkich programach - pola:
Mając przygotowaną wiadomość należy ją wysłać.
Wykorzystuje się przycisk Wyślij, Send albo Mail. Poczta może
zostać wysłana bezpośrednio jeżeli jest połączenie z
Internetem, lub czekać na połączenie jeśli jest się w trybie
off-line albo łączyć się automatycznie z Internetem w celu
wysłania. Niektóre programy zapisują wiadomości do tzw.
kolejki poczty wychodzącej i czekają z wysłaniem na wyraźne
polecenie użytkownika.
Poczta Internetowa jest standardowo przesyłana jako czyste
teksty, bez formatowania (pogrubienie, wcięcia itp.). Zaczyna
się rozpowszechniać standard obsługiwania przez programy
pocztowe dokumentów HTML.
Wysłana poczta zostaje przez serwer poczty wychodzącej
wstawiona do potoku pakietów wędrujących po Internecie. Po
jakimś czasie pojawi się na serwerze poczty odebranej adresata
- jeśli adres nie był błędny. Użytkownicy korzystający z
jakiegoś serwisu zobaczą po zalogowaniu komunikat o nadejściu
poczty. Często o nadejściu poczty dowiadujemy się po
sprawdzeniu zawartości skrzynki odbiorczej - np. File|Check New
Mali w Eudorze, Pobierz i Wyślij w Outlooku itd.
Pocztę przychodzącą powinno się móc odczytać, zapisać do
odrebnego pliku dyskowego, wydrukować i skasować Większość
programów umożliwia odpowiedzenie nadawcy (Reply) i przekazanie
otrzymanej wiadomości dalej do innych adresatów (Forward).
Przy odpowiedzi na pocztę dobrze jest przytoczyć treść na
którą się odpowiada, a powinno się przynajmniej zacytować
najistotniwjszy fragment. najczęściej każdy wiersz cytatu jest
uzupełniony znakiem >.
Internet został zbudowany jako medium do wymiany tylko tekstów, dlatego pliki binarne trzeba kodować jako ekwiwalentne sekwencje znaków tekstowych.
Stosuje się następujące sposoby kodowania
W poczcie elektronicznej można używać specjalnych znaków i skrótów wyrażających pewnw myśli i słowa w sposób humorystyczny:
| :-) | zadowolenie, uśmiech |
| :) | j.w. |
| :-)) | uśmiech pełną gębą |
| :-))) | ale się ubawiłem |
| :-O | zaskoczenie |
| :-( | smutek |
| 8-) | okularnik albo głupi uśmiech |
| :-> | szczęście |
| ;-) | zmarszczenie brwi |
| *<|:-) | Święty Mikołaj |
| :-& | Zaambarasowanie (tzw. język w policzku) |
| :-o | przestrach |
| :-p | pokazanie języka |
| BTW | By the way (na marginesie) |
| FWIW | For what it's worth (co by to nie miało znaczyć) |
| FYI | For your information (dla Twojej wiadomości) |
| IMHO | In my humble opinion (moim skromnym zdaniem) |
| IMO | In my opinion (wg mnie) |
| LOL | Laughing out loud (niedowierzanie) |
| OTF | On the floor (tarzam się ze śmiechu) |
| PMFBI | Pardon me for butting in (przepraszam, że się wtrącam) |
| RTFM | Read the **** manual (przeczytaj do ... instrukcję) |
| TIA | Thanks in advance (z góry dziękuję) |
FTP umożliwia przenoszenie plików między komputerami.
Można przekopiować np. na dysk swojego komputera pliki
umieszczone na odległym serwerze.
FTP jest niezaleznym od systemu operacyjnego protokołem
transmisji plików między komputerami w sieci, jest to też
najbardziej ogólna nazwa protokołów do transmisji plików przy
pomocy tego protokołu. Z pojęciem FTP związany jest termin
"anonimowe FTP". Aby mieć dostęp do plików na
serwerze, należy mieć na nim konto. Zazwyczaj istnieje konto
"anonymous", dostepne dla każdego uzytkownika. Konta
anonimowe nie wymagaja znajomości hasła i umożliwiają dostep
do ogromnej ilości informacji w Internecie.
Usługa ftp polega na udostepnianiu na specjalnych serwerach
internetowych, programów, których rozprowadzanie i uzywanie
jest bezpłatne (freeware) lub takich, za których używanie
płaci się autorowi po pewnym czasie (shareware). Przez ftp jest
dostępnych wiele bardzo dobrych programów, z każdej dziedziny,
w tym systemy operacyjne typu UNIX, np. Linux i Free BSD.
Dzięki ftp można zaopatrzyć się w najnowsze wersje
sterowników do sprzętu komputerowego: drukarek, kart
graficznych, dźwiękowych, sieciowych, skanerów itp.
Przy pomocy ftp można też wysyłać pliki ze swojego komputera
na inny podłączony do internetu, np. z domu do pracy, pomiędzy
działami firmy.
Najbardziej znane serwery ftp są pod adresami:
oraz ich odpowiedniki w Polsce
Serwery ftp na ogół są ogólnie dostepne ale trzeba się na nich przynajmniej przedstawić jako anonymous. Jako hasło podaje sie wtedy własny adres e-mail.
Do pracy z protokołem ftp służy program o nazwie ftp. Jest to prosty program działający w trybie tekstowym. Istnieje wiele programów działających w Windows, ale program ftp ma wiele zalet. Najważniejsze to, że wersje we wszystkich systemach operacyjnych działają tak samo. Są wersje dla DOS-a, wszystkich wersji UNIX-a, w Windows 9x są dostarczone z systemem.
Uruchomienie
W linii poleceń wpisuje się ftp [Enter] (lub ftp adres_serwera)
W Windows 9x można wpisać ftp w polu Uruchom (Start,
Uruchom, ftp, OK). Pojawi się pełnoekranowy tryb tekstowy z
linią komend programu
ftp>
Do nawiązywania połączenia słuzy polecenie open
adres_serwera, np.
ftp> open ftp.cyf-kr.edu.pl
Można też wpisać nr IP serwera, np. ftp open 149.156.4.11
Po wpisaniu open z adresem serwera przelatują linie tekstu a w ostatniej linii pojawia się prośba o podanie nazwy użytkownika, wpisujemy anonymous [Enter], potem pojawi się: Password: - nalezy wpisać własny e-mail.
Pracujemy na 2 komputerach, lokalnym (PC własny) i odległym (serwer ftp), a dzięki programowi ftp można pobierać pliki z odległego komputera na własny i ewentualne wysyłać na odległy (jeśli serwer na to pozwoli).
Polecenia ftp
| dir | zawartośc bieżącego katalogu na serwerze (odległym) |
| pwd | wyświetla w jakim katalogu, na odległym komputerze się znajdujemy |
| cd | zmiana katalogu na serwerze |
| lcd | zmiana katalogu w systemie lokalnym |
| dir d* | dopuszczalne (nie trzeba pisać dir d*.*) bo jest UNIX na odległym komputerze |
| bi (binary) | ustawienie binarnego trybu transmisji |
| as (ascii) | ustawienie trybu tekstowego transmisji (tylko dla plików tekstowych) |
| prompt | przełącznik - pyta czy przesyłać plik lub nie pyta |
| status | podaje jaki tryb przesyłania |
| hash | wyświwtlanie znaku # po każdych przesłanych 1024 B |
| get plik_tam [plik_tu] | ściąga jeden plik - kopiuje z komputera zdalnego na lokalny |
| put nazwa_pliku_tu [nazwa_pliku_tam] | kopiuje jeden plik stąd tam (z lokalnego na zdalny) |
| mget wzornik (np. mput *.*) | przesyła (kopiuje) wiele plików z systemu zdalnego do lokalnego |
| mput wzornik (np. mput *.txt) | kopiuje pliki z systemu lokalnego na zdalny |
| mkdir katalog | zakłada katalog tam (na zdalnym) |
| !mkdir katalog | zakłada katalog na komputerze lokalnym |
| help | lista rozkazów ftp - wyświetli dostepne komendy |
| remotehelp | zestaw rozkazów na komputerze zdalnym |
| close | zamknięcie połączenia między komputerami |
| quit (bye) | wyjście z ftp |
Serwery ftp obsługiwane są przez przeglądarki www, nie mają jednak możliwości wysyłania plików. Poza tym programy ftp robia to szybciej i sprawniej, zwłaszcza przez modem.
Jest wiele programów ftp działajacych w trybie graficzny, wśród nich ws_ftp.
WS_FTP to program graficzny działajacy w Windows. Po uruchomieniu pojawia się okno Seesion Profile, w którym mozna zdefiniować profile połączeń ftp (adresy ftp, konta, hasła, katalogi na serwerze). Po wciśnięciu New i wpisaniu parametrów połączenia program łączy się z serweram. Okno główne programu podzielone jest na 2 części - część lewa dotryczy komputera lokalnego a prawa zdalnego, czyli serwera ftp.
Przyciski po prawej stronie okna:
| ChgDir | zmiana katalogu bieżącego |
| MkDir | tworzenie nowego katalogu (w systemie zdalnym trzeba mieć uprawnienia) |
| RmDir | kasowanie katalogu (j.w.) |
| View | podgląd zawartości pliku |
| Exec | uruchomienie pliku jeśli jest programem |
| Rename | zmiana nazwy pliku lub katalogu |
| Refresh | odświeżenie okna |
| DirInfo | informacja o bieżącym katalogu |
Telnet jest usługa polegającą na pracy na odległym
komputerze poprzez sieć lub modem. Komputery umożliwiające
taką pracę działają zwykle w systemie UNIX. Telenet jest
emulatorem Terminala, czyli końcówki użytkownika posiadającej
klawiaturę i monitor. Aby pracować na komputerze zdalnym trzeba
mieć założone na nim konto użytkownika.
Programy uruchamiane są w trybie zdalnym, a na komputerze
użytkownika wyświetlane są komunikaty systemu. Można uzywać
wszystkich programów działających w UNIX, w trybie tekstowym.
W Windows 9x program telnet uruchamia sie wpisując w linii poleceń Start Uruchom telnet. Aby rozpocząć pracę na odległym komputerze trzeba jeszcze się z nim połączyć. Wybiera się z górnego menu Połącz System Zdalny, pojawi się okno:
W pierwszej linii wpisuje sie adres serwera, 2 pozostałe można zostawić bez zmian i nacisnąć Połącz.
Istnieje wiele innych emulatorów terminala pod Windows. Nie mają one jednak możliwości uruchamiania programów graficznych. Aby uruchamiać programy graficzne potrzebny jest system operacyjny typu UNIX z X-Windows (na lokalnym PC). Można np. zainstalować system Linux, który ma rozbudowane funkcje sieciowe, może działać jako serwer internetowy WWW, ftp, mail.
Pakiet MIE 4.0 jest zestawem programów internetowych zawierającym
Explorer tych wersji próbuje dostosować obsługę Windows do
rozwiązań używanych na stronach WWW (dotyczy to Windows 95, bo
w Windows 98 są wprowadzone).
Wszystkie programy przetłumaczone są na język polski. Program
ma wymagania sprzętowe - min. 16 MB RAM.
Aby połączyc się z daną stroną trzeba kliknąć myszą na pasku adres i wpisać adres odpowiedniej strony. Strzałka w dół po prawej stronie pola adres słuzy do wybierania adresu z kilku ostatnio uzywanych.
Przycisk Start na pasku narzędzi powoduje powrót do strony początkowej zdefiniowanej w przeglądarce. Domyslnie jest to www.microsoft.com/int/pl, ale można to zmienić: Widok, Opcje internetowe, Strona główna
Ramka "Tymczasowe pliki internetowe" dotyczy plików tymczasowych. Każda strona WWW ściągnięta z Internetu zapisywana jest na dysku lokalnym i kiedy chcemy odwiedzić tę stronę to jest ściągana z dysku jako kopia. Naciśnięcie przycisku "Usuń pliki" spowoduje usunięcie plików tymczasowych z dysku i zwolnienie miejsca. Opcja ustawienia pozwala na zmianę max ilości miejsca na te pliki.
Ramka "Historia" zawiera czas pamiętania adresó w dniach oraz przycisk "Wyczyść historię", co pozwala usunąć z historii zapamiętane adresy.
Poruszanie się po stronach WWW - jak w większości innych przeglądarek.
| Wstecz | powrót do poprzedniej strony | |||||
| Dalej | do następnej - aktywny gdy był wciskany "Wstecz" | |||||
| Zatrzymaj | przerwanie ładowania | |||||
| Odśwież | ponowne załadowanie bieżącej strony | |||||
| Start | powrót do strony początkowej - domyślnej, pojawiającej się po uruchomieniu programu | |||||
| Wyszukaj | łączy z serwisem wyszukiwawczym firmy Microsoft (można podać słowa kluczowe) | |||||
| Ulubione | Pozwala na zapamętanie i wyszukiwanie serwerów. Po lewej stronie zawartość z zakładkami | |||||
| Historia | Po lewej stronie ostatnio oglądane strony | |||||
| Kanały | Kanały informacyjne (po lewej stronie) | |||||
| Pełny ekran | Rozwinięcie strony do pełnego ekranu | |||||
| Poczta |
|
|||||
| Drukuj | Druk bieżącej strony |
Ulubione zakładki
Własne zakładki można dodać do ulubionych, należy połączyć się ze stroną, którą chcemy zapamiętać, wybrać z górnego menu "Ulubione, Dodaj do ulubionych."
Program do obsługi wszystkiego, co związane z komunikacją indywidualną i grupową w internecie. Jeśli był wcześniej zainstalowany program Internet Mail i Internet New, to instalator programu Outlook Express przejmie wszystkie ustawienia.
Dzięki programowi Microsoft Outlook Express wszystkie narzędzia do komunikacji w trybie online znajdują się na pulpicie - możesz za ich pomocą wymieniać pocztę e-mail z przyjaciółmi albo dołączyć do grup dyskusyjnych, aby dzielić się pomysłami i informacjami.
Jeśli masz kilka kont pocztowych od różnych ów internetowych (ISP), możesz używać ich wszystkich z jednego okna. Podobnie, jeśli dany dostawca Usenet używa kilku serwerów grup dyskusyjnych, możesz ustawić osobne konta i hasła dla każdego z nich, a następnie łatwo przełączać się między nimi bez konieczności ponownego konfigurowania przeglądarki grup dyskusyjnych.
Używając listy wiadomości i okienka podglądu możesz jednocześnie oglądać listę wiadomości i odczytywać poszczególne wiadomości. Lista folderów obejmuje foldery pocztowe, serwery grup dyskusyjnych i grupy dyskusyjne. Możesz łatwo przełączać się między nimi. Możesz również dodawać foldery, aby ułatwić sobie porządkowanie i sortowanie wiadomości, a następnie określić zasady skrzynki pocztowej, dzięki którym przychodząca poczta, spełniająca określone kryteria, jest automatycznie kierowana do podanego folderu.
Jeśli usługodawca internetowy używa serwera poczty IMAP dla poczty przychodzącej, możesz odczytywać, przechowywać i porządkować wiadomości w folderach na serwerze bez pobierania wiadomości i umieszczania ich na własnym komputerze. W ten sposób można oglądać wiadomości z dowolnego komputera, który może połączyć się z serwerem.
Nazwy i adresy możesz zapisać w książce adresowej importując je z innych programów, wpisując je, dodając je z otrzymanych wiadomości e-mail lub wyszukując popularne internetowe usługi katalogowe (białe strony). Przy uzyskiwaniu dostępu do internetowych usług katalogowych książka adresowa obsługuje protokół LDAP (Lightweight Directory Service Access Protocol).
Podstawowe informacje (takie jak swój numer telefonu) wstawiaj do wychodzących wiadomości jako część osobistego podpisu. Możesz również dodawać wzory papeterii i tła, aby wiadomości były bardziej atrakcyjne.
Używając identyfikatora cyfrowego możesz cyfrowo podpisywać i szyfrować wiadomości. Cyfrowe podpisanie wiadomości upewnia adresatów, że wiadomość pochodzi rzeczywiście od danego nadawcy, a szyfrowanie powoduje, że tylko określeni adresaci mogą odczytać wiadomość.
Szukasz określonych grup dyskusyjnych? Możesz wyszukiwać grupy dyskusyjne zawierające słowa kluczowe lub przeglądać wszystkie grupy dyskusyjne dostępne dla danego dostawcy Usenet. Po znalezieniu grupy dyskusyjnej, którą chcesz regularnie przeglądać, dodaj ją do listy "Z subskrypcją", co pozwoli na łatwe znalezienie jej w przyszłości.
Możesz odczytać wiadomość grupy dyskusyjnej i wszystkie odpowiedzi na nią (zwane "wątkami") bez czytania całej listy wiadomości. Podczas przeglądania listy wiadomości możesz rozwijać i zwijać wątki, co ułatwia znalezienie informacji, które Cię interesują. Możesz również oznaczać wiadomości, aby wskazać, że zostały one przeczytane, odfiltrowywać wiadomości niepożądane albo tak ustawić program Outlook Express, aby wyświetlane były tylko wiadomości nie przeczytane.
Aby wydajnie korzystać z czasu w trybie online, możesz pobierać wiadomości lub całe grupy dyskusyjne - odczytanie wiadomości nie wymaga wtedy połączenia z usługodawcą internetowym. Możesz również pobrać same nagłówki wiadomości do przejrzenia w trybie offline, a następnie zaznaczyć tylko te, które chcesz przeczytać podczas następnego połączenia. Możesz także redagować wiadomości w trybie offline, a następnie wysyłać je podczas następnego połączenia.
Główne okno programu Outlook Express
Okno podzielone jest w pionie na 2 częsci, lewa węższa zawiera dostepne foldery, prawa wyświetla zawartość bieżącego foldera (jak w Explorerze Windows). Po uruchomieniu programu zaznaczony jest główny folder programu - Outlook Express.
Po prawej stronie widać podstawowe elementy pakietu Outlook Express
| Poczta | Uruchamia program pocztowy, umożliwiający wysłanie, odbieranie i przeglądanie poczty elektronicznej |
| Grupy dyskusyjne | Program do czytania grup dyskusyjnych - news - umożliwiający przeglądanie wiadomości i aktywny udział w dyskusji |
| Redaguj wiadomość | Program do redagowania nowych wiadomości wysyłanych na adres poczty e-mail, do grup dyskusyjnych czy zdefiniowanych grup adresowych |
| Książk adresowa | Baza danych adresów i kontaktów. Umożliwia zapamiętanie nie tylko podstawowych danych osobowych ale również wiele dodatkowych danych prywatnych i służbowych. |
| Pobierz wszystko | Pobiera otrzymane wiadomości z serwerów, na których mamy zdefiniowane w programie konta pocztowe |
| Znajdź osoby | Szuka adresów w książce adresowej na podstawie zadanych kryteriów |
Nowe konto pocztowe można dodać przez Narzędzia - Konta - Dodaj - Poczta
Aby wysłać list w głównym oknie należy nacisnąć Zredaguj wiadomość (górne menu) lub Redaguj wiadomość (po prawej stronie - w głównym folderze). Pojawi się okno do tworzenia listu.
W polu Do wpisuje się e-mail osoby, do której wysyła się list, w polu Temat - temat listu, w polu treści - treść listu. W polu DW można pisać adresy, gdzie wysyła się kopie listu (do wiadomości), w polu UDW - ukryte wiadomości, czyli wysyłana jest kopia a adres nie pojawi się w nagłówku oryginału.Wyślij na pasku narzędzi przenosi list do foldera Skrzynka nadawcza a wysłany zostanie po połączeniu z siecią.
Aby odebrać pocztę należy kliknąć Wyślij i odbierz. Program połączy się z internetem (gdy nie jest połączony), wysle pocztę znajdującą się w skrzynce nadawczej i sprawdzi czy przyszły nowe wiadomości. Nowe wiadomości znajdują się w folderze Skrzynka odbiorcza. Przy nazwie foldera po lewej stronie ekranu pojawi się liczba nowych wiadomości. Po kliknięciu foldera po prawej stronie pojawi się jego zawartość. Nowe wiadomości wyświetlone są czcionką pogrubioną, a po lewej stronie jest symbol zamkniętej koperty. Listy z załączonymi plikami posiadają jeszcze symbol spinacza biurowego po lewej stronie. Kiedy kliknie się na spinacz to rozwinie się podręczne menu z listą załączonych plików. Po kliknięciu pliku pojawi się okno z pyteniem co zrobić z plikiem: otworzyć go, zapisać na dysk.
Aby odpowiedzieć na list należy go zaznaczyć w folderze Skrzynka odbiorcza i nacisnąć Odpowiedz autorowi. Pojawi się okno odpowiedzi.
W polu adresu powtórzona jest treść otrzymanego lisu z pionową linią po lewej stronie i napisem Wiadomość oryginalna.
Listy można pisać używając różnych formatów, których ikony znajdują się nad polem treści. Jeśli jednak zacznie się formatować tekst listu to zostanie on wysłany w formacie HTML i trzeba mieć pewność, ze adresat jst w stanie taki list odczytać (używa Internet Mail lub Netscape Mail).
Książk adresowa umożliwia przechowywanie, wyszukiwanie i używanie informacji adresowych o osobach, upraszcza wpisywanie adresów, umożliwia telefonowanie czy wysyłanie faksów.
Po naciśnięciu przycisku Książka adresowa na pasku narzędzi głównego okna pojawi się okno książki adresowej np.
Adresy dodaje się przez przycisk Nowy kontakt. Pojawi się okno umożliwiające wpisanie danych osobowych, adresów, kontaktów i wszelkich informacji o danej osobie. Okno zawiera szereg zakłądek. Jeśli zaznaczy się opcję "Wysyłaj pocztę e-mail używając tylko zwykłego tekstu" to program nie będzie wysyłał na ten adres w formacie HTML. Jest to zalecane, gdy odbiorca pracuje pod UNIX-em w trybie tekstowym.
Można zdefiniować grupy osób w książce adresowej - Książka adresowa, Nowa Grupa.
Kiedy piszemy nowy list można skorzystać z książki adresowej - zamiast wpisywania adresu nacisnąć ikonę obok słowa Do:, pojawi się okno umożliwiające wybranie adresów z książki adresowej.
Program Outlook Express posiada możliwość pracy z grupami dyskusyjnymi (News). Aby uruchomić czytanie grup należy nacisnąć Grupy dyskusyjne. Należy wpisać swoje dane, kliknąć Dalej. Następnie należy podać adres serwera grup dyskusyjnych: new.cyf-kr.edu.pl lub news.nask.org.pl albo inny znany adres. Po zakończeniu instalacji i połączeniu przez modem program zapyta czy pokazać listę grup dyskusyjnych. Po odpowiedzi Tak wczyta się lista grup. Grupy, gdzie dyskusja odbywa się po polsku zaczynają się od pl., poszczególne słowa w nazwie grupy określają czego dotyczy dyskusja:
Można zaznaczyć odpowiednie grupy i nacisnąć przycisk Subskrybuj.
Jest to nowe rozwiązanie firmy Microsoft. Polega nie na wyszukiwaniu na różnych stronach potrzebnych danych, ale na dostarczaniu ich przez firmę, która zbiera informacje na dany temat. Nazywa się to technologia push, czyli wypychanie informacji. Serwer w sposób ciągły emituje dane informacje (podobne do kanałów radiowych), a nie tylko na żądanie klienta. Do odbioru serwisów informacyjnych potrzebne jest odrebne oprogramowanie. W MS Internet Explorer jest język CDF (Channel Definition Format), za pomocą którego można definiować strukturę kanału, częstotliwość nadawania. Informacje transmitowane przez kanały przedstawiane są na stronach WWW. Aby użytkownik mógł korzystać z danego kanału musi posiadać plik CDF definiujący strukturę kanału (opracowany przez twórców kanału)
Wraz z MIE 4.0 dostarczany jest przełącznik kanałów, zawiwrający odwołania do wybranych kanałów. Po kliknięciu interesującego kanału, na ekranie pojawi się strona tytułowa i wywoła się połączenie.
Aby zobaczyć zawartość kanału trzeba go zaprenumerować.
Pakiet internetowy firmy Netscape.
Zawiera:
Communicatora można ściągnąć z wielu serwerów internetowych:
Netscape Navigator jest to rozbudowana przeglądarka stron WWW. Rozpoznaje wszystkie najnowsze rozszerzenia języka HTML oraz Java i JavaScript. Obsługuje także serwery ftp i gopher.
Stroną domyślną jest http://home.netscape.com
Na samej górze umieszczony jest pasek menu. Zawiera opcje: File (plik), Edit (edycja), View (widok), Go (Przejdź), Communicator, Help.
Pod paskiem są przyciski umożliwiające szybki dostęp do niektórych funkcji umieszczonych w menu: Back (wstecz), Forward (Dalej), Reload (odśwież), Home (Początek), Search (Szukaj), Netscape, Print (Drukuj), Security (Bezpieczeństwo), Stop
Zakładki
Na tym samym pasku co adres bieżącej strony znajdują się znaczniki Bookmarks. Autorzy zdefiniowali kilkanaście zakłądek do ciekawych wg nich stron, pogrupowanych wg działów.
Ikony w kształcie teczki oznaczają grupy zakładek, pozostałe w kształcie ukośnej kreski to zakładki, czyli odwołania do konkretnych stron. Add bookmark dodaje zakładkę do bieżącej strony na końcu listy, File bookmark pozwala na dodanie zakładki do bieżącej strony w dowolnej grupie zakładek. Edit bookmarks pozwala na edycję zakładek (kasowanie, przenoszenie itd.)
Poruszanie się po stronach WWW.
Każda strona posiada przeważnie odwołania do innych fragmentów strony lubinnych stron i to często na innym serwerze. Do poprzedniej strony wraca się wciskając strzałkę w lewo - Back na pasku narzędzi. Wycofanie się z powrotu - Forward. Powrót do strony początkowej - Home. Przeładowanie strony - ponowne załadowanie - Reload. Search łączy się z serwisem wyszukiwawczym firmy Netscape. Stop powoduje zatrzymanie ściągania bieżącej strony. Przycisk Guide rozwija menu i prowadzi do zdefiniowanych przez autorów programu stron ułatwiających szukanie informacji w Internecie. W pola tekstowe należy wpisać dane poszukiwanej osoby, wystarczy niektóre, im wiecej tym większe prawdopodobieństwo znalezienia. Opcja Guide -> Yellow pages umożliwia przegladanie informacji o firmach w USA.
Operacje na plikach
Netscape Navigator może służyć do ściągania plików internetowych. Można korzystać z serwerów ftp, wpisując w polu adresu nazwę lub nr serwera. Plik można też ściągać z serwerów i stron WWW - np. drivery, uaktualnienia programów.
Po kliknięciu odwołania do pliku udostępnionego do skopiowania pojawia się pytanie, czy zapisać go na dysku - Save File. Można podać dysk i katalog docelowy, zapisać też pod inną nazwą niż źródłowa.
Na stronach WWW nie ma różnicy, czy dane odwołanie wskzauje na plik do ściągnięcia czy na plik kolejnej strony. Przeglądarka stara się rozróżnić te pliki po rozszerzeniach, czasami próbuje otworzyć plik, którego nie da się wyświetlić w postaci strony WWW i na ekranie pojawią się dziwne znaczki. Jeżeli wiemy, że jest to plik do ściągnięcia, należy kliknąć na nim prawym klawiszem myszy i gdy pojawi się menu z opcjami, kliknąć Save link as - pokaże się okienko z pytaniem gdzie zapisać plik. Należy wskazać katalog i OK.
Strony WWW są to pliki tekstowe z rozszerzeniem html lub htm. Na stronach wyświetlanch przez przeglądarkę mogą być widoczne rysunki i inne elementy graficzne. Każdy element strony jak i całą stronę można zapisać w postaci pliku na dysku lokalnym. Aby zapisać stronę należy wybrać z menu File i Save as. Stronę WWW można zapisać w postaci HTML lub ASCII. Aby zapisać rysunek, należy kliknąć go prawym klawiszem myszy i wybrać save image as. Można też kopiować fragmenty strony - zaznaczyć myszką fragment i wcisnąć CTRL C. W programie docelowym (np. edytorze lub arkuszu kalkulacyjnym) można wkleić kopiwany fragment przez CTRL V.
W Internecie obowiązuje standard kodowania polskich liter ISO 8859-2. Można go ustawić w przeglądarce przez View Character Set.
Jest to program pocztowy wchodzący w skład pakietu Netscape Communicator. Obsługuje pocztę e-mail przez protokół POP i SMTP. Uruchamia się go przez Start -> Programy -> Netscape Communicator -> Netscape Messenger lub z dowolnego programu wchodzącego w skład pakietu, np. Inbox z zestawu Floating Component Bar (Navigator, Inbox, Newsgroups, Address Book, Composer)
Najpierw trzeba program skonfigurować - wpisać nazwy serwerów POP i SMTP oraz nazwę użytkownika: Edit, preferences, Category, Mail & groups, Mail server.
Odbieranie poczty
Aby odebrać pocztę, trzeba na pasku wybrać ikone Get Msg. Po ewentualnym podaniu hasła, program sprawdzi czy są nowe wiadomości. Po uruchomieniu program pokzauje zawartość foldera Inbox czyli poczta otrzymana. Folder Unsent Messages zawiera listy napisane a nie wysłane, Sent zawiera listy wysłane. Katalog Trash zawiera listy usunięte z pozostałych folderów.
Odpowiadanie na listy
Naciskamy nagłówek listu otrzymanego i klikamy ikonę Reply, najczęściej Reply o sender (odpowiedź nadawcy). Temat listu jest przepisany, dodane jest na początku słowo Re (Reply), w oknie treści listu wpisane jest nazwisko adresata ze słowem wrote, odpowiedź powinna znaleźć się poniżej. Po napisaniu listu Send wysyła. List zostanie wysłany, chyba, że jesteśmy w trybie offline to dopiero po połączeniu.
Tworzenie nowych wiadomości
Po naciśnięciu New Msg pojawi się okno. W linii po To: piszemy adres odbiorcy. Można też skorzystać z książki adresowej (ikona Address). W linii Subject wpisuje się temat listu. Poniżej wpisuje się treść listu. Do listów można też dołączać pliki w dowolnym formacie - ikona Atatch -> File. Tu trzeba uważać czy odbiorca ma możliwość odczytania takiego pliku, jak szybkie jest łącze. Nie należy np. dołączać plików Worda zawiwrających tylko tekst, ponieważ pliki takie są bardzo duże w stosunku do zawartego tekstu. Lepiej przekopiować tekst poprzez schowek Windows do programu pocztowego. Można pliki też skompresowac (zip, arj), co zaoszczędzi czasu przesyłania. Po napisaniu lisu naciska się Send.
Używanie książki adresowej
Książka adresowa pozwala na zapamiętanie używanych
adresów, nie trzeba ich za każdym razem wypisywać. Aby
utworzyć bazę adresów, należy wybrać w menu górnym Communicator
-> Address book. Aby dodać adres trzeba kliknąć New
Card. Można wpisac dodatkowe dane wciskając
kartę Contact.
Innym sposobem na dodawanie adresów do książki adresowej jest
przepisywanie ich z nagłówków otrzymanych listów -
zaznacza się nagłówek w głównym oknie programu pocztowego,
wybiera Message -> Add to Address Book -> Sender.
Grupy dyskusyjne
Netscape Navigator posiada wygodny program do czytania grup dyskusyjnych. Można go uruchomić z dowolnego programu, przeglądarki lub programu pocztowego. Adresy serwera news, to np.
news.nask.org.ol
news.cyf-kr.edu.pl
Aby zapisać się do grupy trzeba uruchomić Subscribe
Odpowiednik programu Netscape Communicator w języku polskim.
Przykłady z programu Sylaba Komunikator
Programem podobnym do Netscape Navigator ale w polskiej wersji jest Sylaba Komunikator.
Menu główne
Zakładki
Internet to jedno z największych źródeł informacji. Informacje produkuje wiele firm. Są elektroniczne wersje gazet, np. Gazeta Wyborcza, Super Express, USA Today. W Internecie są miliony serwerów WWW, które zawierają dokumenty na różne tematy.
Istnieją 2 metody dotarcia do informacji:
Gdy nie znamy adresu to można wykorzystać wyszukiwarki internetowe
Wyszukiwarka to specjalny serwer, który na żądanie użytkownika odnajduje w Internecie dokumenty wg podanych kryteriów, zawierające podane elementy. Tymi elementami mogą być: wyraz, grupa wyrazów lub dowolny ciąg wyrazów.
Proces wyszukiwania dokumentu może obrazować algorytm
Najpopularniejsze wyszukiwarki w Intenecie
| Yahoo | http://www.yahoo.com |
| Altavista | http://altavista.digital.com |
| Excite | http://www.excite.com |
| Hotbot | http://www.hotbot.com |
| Infoseek | http://www.ifoseek.com |
| Lycos | http://www.lycos.com |
| Linkstar | http://www.linkstar.com |
| Sieciowid | http://www.pol.pl |
| Netoskop | http://www.chip.pl |
Po uruchomieniu wyszukiwarki w polu definiowania kryteriów wpisuje się szukany wyraz lub słowa i klika na przycisku Submit (Dostarcz).
W celu zawężenia kryteriów wyszukiwania obowiązują pewne zasady przy podawaniu ciągu znaków:
Wyszukiwarka Netoskop
Wyszukiwanie w trybie logicznym
Wprowadzić można operatory logiczne
Jednym z niezbędnych elementów wędrówki po Internecie jest protokół komunikacyjny. Za pośrednictwem linii telefonicznej dane przesyłane są z prędkością rzędu 28800b/s, przez sieć komputerową ok 100000000b/s. Obecnie najczęściej stosowanym protokołem przesyłania danych po linii telefonicznej jest protokół PPP (Point-to-Point Protocol). Umożliwia on łączność między komputerami w protokole TCP/IP za pośrednictwem linii telefonicznych.
Z Windows 9x dostarczane są odpowiednie komponenty do połączenia z serwerem internetowym. Są to program komunikacyjny Dial-up Networking oraz protokół PPP.
Pierwszym krokiem uzyskania połączenia z Internetem jest uzyskanie konta w Internecie, następnie instalacja modemu i konfiguracja komputera.
Modemy dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Modem wewnętrzny ma postać karty i jest umieszczany wewnątrz komputera, w slocie. Modem zewn. jest podłączony do portu szeregowego komputera. Zadaniami modemu jest zamiana sysgnału cyfrowego na analogowy (modulacja) oraz sygnału analogowego na cyfrowy (demodulacja).
Instalacja modemu: Panel sterowania, Modemy, Zainstaluj nowy modem
Instalacja programu Dial-Up: Panel sterowania, Dodaj/Usuń programy, Instalator Windows, Komunikacja, Szczegóły, Dial-Up Networking, OK
Instalacja protokołu TCP/IP: Panel Sterowania, Sieć, Dodaj, Wybierz typ składnika sieci, Protokół, Dodaj, Protokół sieciowy: Microsoft, TCP/IP
Powiązanie programu Dial-Up z protokołem TCP/IP: Sieć, Karta Dial-Up, Właściwości: Karta Dial-Up, Powiązania, TCP/IP, OK
Konfigurowanie parametrów protokołu TCP/IP: Panel sterowania, Sieć, TCP/IP, TCP/IP->Karta Dial-UP, Właściwości: TCP/IP, Podaj adres IP (jeśli dostawca usług internetowych dostarczył adres IP) lub Uzyskaj adres IP z serwera DHSCP - w przypadku dostępu do Internetu przez TP S.A.
Utworzenie połączenia z serwerem internetowym: Mój komputer, Dial-Up Networking, Utwórz nowe połączenie, Wpisz nazwę komputera, z którym chcesz się połączyć (np. TP S.A.), Wybierz modem, Dalej, Nr telefonu - 0202122, Numer kierunkowy, Kod Kraju - Polska, Dalej, Zakoncz
Dokonanie połączenia: Mój komputer, Dial-Up Networking, TP S.A., Połącz z, w polu Użytkowni: ppp, Hasło: ppp, Połącz