Tworzenie strony Internetowej


Strona internetowa jest niezbędna do tego by móc zaistnieć w Internecie. 
Jak każdy wie Internet jest ogromny i dzięki niemu możemy dotrzeć do wielu potencjalnych klientów.
Stronę internetową możemy stworzyć samodzielnie wówczas należy posiadać wiedzę do tego jak zrobić stronę www, bądź też zlecić stworzenie strony osobie,
bądź firmie, która na co dzień zajmuje się tworzeniem stron.
Niezależnie od tego kto będzie wykonywał naszą stronę musimy zadbać o odpowiedni projekt naszej strony, oraz zadbać by treści, które znajdą się na stronie były najlepszej jakości.
Ważne, aby twoja strona internetowa była wykonana w sposób profesjonalny i by nikt nie mógł zarzucić stylistyki twojej www.
 języka HTML!

World Wide Web (ang. ogólnoświatowa sieć) (w skrócie określany jako WWW lub Web)
– hipertekstowy, multimedialny, sieciowy (TCP/IP) system informacyjny oparty na publicznie dostępnych, otwartych standardach IETF i W3C.

Pierwotnym i w chwili obecnej nadal podstawowym zadaniem WWW jest publikowanie informacji. 
WWW jest często błędnie utożsamiane z całym Internetem, w rzeczywistości stanowi tylko jedną z jego najpopularniejszych usług.

Brytyjski inżynier i naukowiec sir Tim Berners-Lee, obecnie dyrektor World Wide Web Consortium (W3C), napisał w marcu 1989 projekt bazujący na ENQUIRE,
(aplikacji i bazy danych, którą stworzył na własny użytek w 1980).
Przedstawił w nim dużo bardziej rozbudowany system zarządzania informacjami, który stał się zalążkiem obecnej WWW.
Po jakimś czasie dołączył do niego belgijski naukowiec Robert Cailliau, z którym Lee współpracował w ośrodku CERN (Genewa, w Szwajcarii).
12 listopada 1990 opublikowali oficjalny projekt budowy systemu hipertekstowego zwanego World Wide Web (w skrócie W3), obsługiwanego przy pomocy przeglądarki internetowej,
używającego architektury klient-serwer.
Użycie hipertekstu umożliwiło dostęp do różnego rodzaju informacji poprzez sieć węzłów.
Użytkownik oglądając stronę internetową może podążać za hiperłączami, które przenoszą go do innych stron internetowych w ramach tego samego serwera internetowego 
ub innych dostępnych w ramach sieci.
Sieć World-Wide Web (W3) została zaprojektowana, aby zbierać zasoby ludzkiej wiedzy i umożliwić współpracownikom w odległych miejscach dzielenie się swoimi pomysłami
oraz zgłębianie wszystkich aspektów wspólnego projektu.
W przypadku, gdy dwa projekty tworzone były niezależnie od siebie, WWW pozwalała skoordynować pracę naukowców, dzięki czemu obie prace stawały się jednym spójnym dziełem. 
Sieć Web została oficjalnie uruchomiona w grudniu 1990.

HTTP (ang. Hypertext Transfer Protocol – protokół przesyłania dokumentów hipertekstowych) to protokół sieci WWW (ang. World Wide Web). 
Obecną definicję HTTP stanowi RFC 2616.
Za pomocą protokołu HTTP przesyła się żądania udostępnienia dokumentów WWW i informacje o kliknięciu odnośnika oraz informacje z formularzy.
Zadaniem stron WWW jest publikowanie informacji – natomiast protokół HTTP właśnie to umożliwia.
Protokół HTTP jest tak użyteczny, ponieważ udostępnia znormalizowany sposób komunikowania się komputerów ze sobą. 
Określa on formę żądań klienta dotyczących danych oraz formę odpowiedzi serwera na te żądania. 
Jest zaliczany do protokołów bezstanowych (ang. stateless) z racji tego, że nie zachowuje żadnych informacji o poprzednich transakcjach z klientem.
Pozwala to znacznie zmniejszyć obciążenie serwera, jednak jest kłopotliwe w sytuacji, gdy np. trzeba zapamiętać konkretny stan dla użytkownika, który wcześniej łączył się już z serwerem. Najczęstszym rozwiązaniem tego problemu jest wprowadzenie mechanizmu ciasteczek. 
Inne podejścia to m.in. sesje po stronie serwera, ukryte parametry (gdy aktualna strona zawiera formularz) oraz parametry umieszczone w URL-u.
HTTP standardowo korzysta z portu nr 80 (TCP).

Pojęcia związane z tworzeniem stron WWW:  HTML, XHTML, CSS,  JavaScript, PHP, Ajax

Strony, zwłaszcza proste tworzy się wykorzystując jezyk HTML, który jest obecnie standardem w tworzeniu stron WWW.
Bardziej zaawansowane wykorzystują obecnie jezyk XHTML
Style CSS pozwalają w prosty sposób kontrolować wygląd  stron WWW w zakresie, który do tej pory był wręcz niemożliwy do uzyskania.
Style zaraz po ich wprowadzeniu, szybko stały się podstawowym narzędziem formatującym, dlatego tym bardziej wskazane byłoby się z nimi zapoznać.
Skrypty języka JavaScript (specjalne programy umieszczone bezpośrednio w kodzie źródłowym strony), umożliwiają wykonywanie pewnych dynamicznych zadań, niedostępnych na zwykłych statycznych witrynach. 

HTML (ang. HyperText Markup Language, pol. język znaczników hipertekstu) – dominujący język wykorzystywany do tworzenia stron internetowych. 
Pozwala opisać strukturę informacji zawartych w dokumencie nadając znaczenie poszczególnym fragmentom tekstu (formując linki, nagłówki, akapity, listy, itp.)
oraz osadzić w tekście dodatkowe obiekty np. statyczne grafiki, interaktywne formularze, dynamiczne animacje.
W składni języka HTML wykorzystuje się znaczniki opatrzone z obu stron nawiasami ostrokątnymi.
Język HTML umożliwia, do pewnego stopnia, zdefiniowanie sposobu wizualnej prezentacji dokumentu w przeglądarce internetowej, a także osadzanie ciągów instrukcji języków skryptowych, wpływających na zachowanie przeglądarek lub innych parserów HTML.
Zaleca się zrezygnowanie z wykorzystywania znaczników opisujących wygląd strony na rzecz kaskadowych arkuszy stylów CSS.
Ważną cechą języka, która wyraźnie przyczyniła się do rozpowszechnienia sieci WWW jest niezależność od systemu operacyjnego oraz parametrów sprzętowych komputera, na którym strony te będą oglądane.

Język HTML składa się z kilku kluczowych komponentów:


XHTML (ang. Extensible HyperText Markup Language, rozszerzalny język znaczników hipertekstowych) – język służący do tworzenia stron WWW ogólnego przeznaczenia.
Specyfikacje XHTML przygotowuje organizacja W3C.
XHTML/1.0 nie jest następcą HTML, a jedynie przedstawieniem HTML 4.01 w postaci XML. XHTML/2.0 miał być następcą HTML, niekompatybilnym wstecz,
ale ze względu na niekompatybilność Internet Explorera, a co za tym idzie niechęć użytkowników, W3C zadecydowało o kontynuowaniu linii XHTML/1.0 i HTML 4 jako XHTML 1.1 i HTML 5.
W odróżnieniu od HTML-a (który jest aplikacją SGML), dokumenty pisane w XHTML są zgodne z oficjalną specyfikacją XML
(to znaczy, że dokumenty w XHTML są poprawnymi dokumentami XML) i dzięki temu można je łatwo generować z innych dokumentów XML przy pomocy np. transformacji XSLT,
a także automatycznie przekształcać w inne formy XML-a.
Dzięki temu dokumenty te posiadają większe możliwości, jak choćby wstawianie innych dokumentów za pomocą jednej metody (element <object/>),
zagnieżdżanie wzorów matematycznych (język MathML), czy grafik o nieograniczonej jakości (język SVG).
Jedną z największych zalet XHTML jest możliwość łączenia z innymi językami zgodnymi z XML, np. wspomniany już, MathML czy SVG.
Odbywa się to dzięki wykorzystaniu mechanizmu przestrzeni nazw XML.
Obecnie nowe przeglądarki, takie jak Firefox czy Opera, praktycznie w pełni obsługują XHTML, lecz program mający ciągle największy udział w rynku – Internet Explorer – w ogóle nie obsługuje XHTML-owego typu zawartości.
W praktyce zmusza to webmasterów do stosowania dla dokumentów XHTML starego HTML-owego typu zawartości – dzięki temu, że XHTML w wersji 1.0 "symuluje" HTML 4
(tzn. posiada praktycznie taki sam zestaw elementów i atrybutów), wyświetlanie XHTML jako HTML nie sprawia większych problemów w żadnej przeglądarce,
o ile dokument nie wykorzystuje dodatkowych możliwości XHTML, których nie ma w HTML (przedrostków nazw elementów, innych przestrzeni nazw, XML DOM),
zachowanie to uznawane jest za nieprawidłowe, choć dopuszczalne, ze względu na niezgodność Internet Explorer.
Jednak aby prawidłowo wyświetlać strony zarówno w nowoczesnych, jak i starszych przeglądarkach należy wykorzystać metodę negocjowania zawartości.

Zasady konstruowania dokumentów XHTML – najważniejsze różnice w porównaniu z HTML:


CSS - Cascading Style Sheets (z ang. Kaskadowe Arkusze Stylów) jest to specjalny język opracowany tylko w jednym celu:
stworzenie możliwości bardziej elastycznego zarządzania sposobem formatowania (wyglądem) elementów znajdujących się w dokumentach elektronicznych.
CSS nie może zatem istnieć samodzielnie, gdyż jest ściśle powiązane z językiem opisu struktury dokumentów takim jak (X)HTML.
CSS daje możliwość globalnego zarządzania formą prezentacji całej witryny internetowej.
Pomysł ten nie jest wcale nowy. Style formatujące są wbudowane od dawna w praktycznie każdy bardziej zaawansowany edytor tekstu.
Posiada je np. MS Word i Open Office.
Niestety część poleceń stylów nie jest interpretowana przez niektóre przeglądarki internetowe lub jest obsługiwana odmiennie.
Dlatego zawsze należy sprawdzać efekty w praktyce - jeśli to możliwe, to najlepiej w kilku najbardziej popularnych przeglądarkach: Microsoft Internet Explorer, Netscape/Mozilla/Firefox
(czyli przeglądarki oparte na silniku Gecko), Opera.
Absolutnie nie trzeba się jednak obawiać stosowania CSS, ponieważ nie powodują one błędów w przeglądarkach, które ich nie obsługują.
Nigdy nie zdarzy się tak, aby strona w ogóle nie została wyświetlona, ponieważ korzysta z CSS. Jeżeli przeglądarka nie obsługuje stylów, po prostu je pominie
Najważniejszym powodem wprowadzenia stylów było rozdzielenie struktury i prezentacji dokumentów.
Język HTML wywodzi się od SGML (Standard Generalized Markup Language - Standardowy Uogólniony Język Oznaczania).
SGML miał opisywać ogólną strukturę strony: nagłówek oraz ciało dokumentu, w którym mogły znajdować się akapity z tekstem, wykazy, tabele i inne elementy.
SGML odpowiada tylko za wstawienie tych elementów, ale nie określa ich wyglądu.
Szybko przestało to wystarczać - dlatego wprowadzono HTML.
Zawarcie poleceń formatujących w samym HTML spowodowało jednak, że modyfikacja wyglądu elementów strony stała się bardzo żmudna
(atrybuty i znaczniki które za to odpowiadają, są porozrzucane w różnych miejscach kodu, mieszając się ze strukturą dokumentu).
Dzięki wprowadzeniu stylów CSS, wszystkie polecenia dotyczące formatowania można umieścić w jednym miejscu
(tzw. arkuszu) i powiązać je z konkretnymi elementami, wstawionymi za pomocą czystego (X)HTML.
Taka koncepcja sprawia, że modyfikacja wyglądu stron może przebiegać dużo sprawniej.

JavaScript (JS) – obiektowy skryptowy język programowania, stworzony przez firmę Netscape, najczęściej stosowany na stronach internetowych. 
Pod koniec lat 90. XX wieku organizacja ECMA wydała na podstawie JavaScriptu standard języka skryptowego o nazwie ECMAScript.
Głównym autorem JavaScriptu jest Brendan Eich.

Najczęściej spotykanym zastosowaniem języka JavaScript są strony WWW.
Skrypty służą najczęściej do zapewnienia interaktywności poprzez reagowanie na zdarzenia, sprawdzania poprawności formularzy lub budowania elementów nawigacyjnych.
Podczas wzbogacania funkcjonalności strony internetowej istotne jest, aby żaden element serwisu nie stał się niedostępny po wyłączeniu obsługi JavaScriptu w przeglądarce.
Skrypt JavaScriptu ma znacznie ograniczony dostęp do komputera użytkownika (o ile nie zostanie podpisany cyfrowo).
Niektóre strony WWW zbudowane są z wykorzystaniem JavaScriptu po stronie serwera, jednakże znacznie częściej korzysta się w tym przypadku z innych języków.

W języku JavaScript można także pisać pełnoprawne aplikacje.
Fundacja Mozilla udostępnia środowisko złożone z technologii takich jak XUL, XBL, XPCOM oraz JSLib.
Umożliwiają one tworzenie korzystających z zasobów systemowych aplikacji o graficznym interfejsie użytkownika dopasowującym się do danej platformy.
Przykładem aplikacji napisanych z użyciem JS i XUL może być klient IRC o nazwie ChatZilla, domyślnie dołączony do pakietu Mozilla.
Microsoft udostępnia biblioteki umożliwiające tworzenie aplikacji JScript jako część środowiska Windows Scripting Host.
Ponadto JScript.NET jest jednym z podstawowych języków środowiska .NET.
Istnieje także stworzone przez IBM środowisko SashXB dla systemu Linux, które umożliwia tworzenie w języku JavaScript aplikacji korzystających z GTK+, GNOME i OpenLDAP.

PHP – obiektowy, skryptowy język programowania zaprojektowany do generowania stron internetowych w czasie rzeczywistym.

PHP jest najczęściej stosowany do uruchamiania skryptów po stronie serwera WWW, ale może być on również używany do przetwarzania danych z poziomu wiersza poleceń,
a nawet do pisania programów pracujących w trybie graficznym (np. za pomocą biblioteki GTK+).
Implementacja PHP wraz z serwerem WWW Apache oraz serwerem baz danych MySQL określana jest jako platforma AMP (w środowisku Linux – LAMP, w Windows – WAMP).

Skrypty napisane w PHP są z reguły umieszczane w plikach tekstowych (czasami razem z HTML lub XHTML).
Dzięki temu PHP jest podobny w założeniach do coraz rzadziej stosowanego mechanizmu Server Side Includes.
PHP pozwala także na wykonywanie skryptów z linii poleceń podobnie jak Perl, Python oraz Ruby.
Jego modułowa budowa daje również możliwość programowania samodzielnych aplikacji z interfejsem graficznym.
PHP umożliwia współpracę z wieloma rodzajami źródeł danych, takich jak systemy zarządzania bazami danych, pliki tekstowe, dokumenty XML oraz serwisy WWW.


AJAX (ang. Asynchronous JavaScript and XML, asynchroniczny JavaScript i XML) – technologia tworzenia aplikacji internetowych,
w której interakcja użytkownika z serwerem odbywa się bez przeładowywania całego dokumentu, w sposób asynchroniczny. 
Ma to umożliwiać bardziej dynamiczną interakcję z użytkownikiem niż w tradycyjnym modelu, w którym każde żądanie nowych danych wiąże się z przesłaniem całej strony HTML.

Na technologię AJAX składa się parę elementów: Teoretycznie są to wszystkie wymagane elementy, jednak w praktyce używane są jeszcze odpowiednie skrypty funkcjonujące po stronie serwera i współpracujące z bazą danych.
Można sobie jednak bez nich poradzić, jeśli wszystkie potrzebne dane zostały już wcześniej wygenerowane (np. zawartość poszczególnych stron prostego serwisu).



Java to obiektowy język programowania stworzony przez grupę roboczą pod kierunkiem Jamesa Goslinga z firmy Sun Microsystems. 

Java jest językiem tworzenia programów źródłowych kompilowanych do kodu bajtowego, czyli postaci wykonywanej przez maszynę wirtualną. 
Język cechuje się silnym typowaniem.
Jego podstawowe koncepcje zostały przejęte z języka Smalltalk (maszyna wirtualna, zarządzanie pamięcią) oraz z języka C++ (duża część składni i słów kluczowych).
Javy nie należy mylić ze skryptowym językiem JavaScript, z którym wspólną ma jedynie składnię podstawowych instrukcji.

W przeciwieństwie do proceduralno-obiektowego języka C++, Java jest silnie ukierunkowana na obiektowość.
Wszelkie dane i akcje na nich podejmowane są pogrupowane w klasy obiektów.
O obiekcie można myśleć jako o samoistnej części programu, która może przyjmować określone stany i ma określone zachowania, które mogą zmieniać te stany bądź przesyłać dane do innych obiektów.
Wyjątkiem od całkowitej obiektowości (jak np. w Smalltalku) są typy proste (int, float itp.).



Edytory do stron WWW


Do napisania strony Internetowej potrzebny jest edytor tesktu.
Teoretycznie może to być dowolny edytor tekstu.
Dokument (X)HTML, czyli (Extensible) Hypertext Markup Language - (Rozszerzalny) Hipertekstowy Język
Oznaczania, jest po prostu plikiem tekstowym, gdzie wpisujemy wszystkie polecenia, dotyczące formatowania tekstu, wstawiania grafiki i inne.
Lecz pisanie strony w zwykłym edytorze tekstu, byłoby bardzo uciążliwe. Dlatego powstało wiele wyspecjalizowanych edytorów, które ułatwią, przyspieszą i uprzyjemnią Twoją pracę.
Wykaz popularnych edytorów HTML:

Windows

Pajączek (shareware - płatny)
Najbardziej znany polski edytor HTML rozwijany od lat.
Oferuje szerokie wsparcie dla najnowszych technologii internetowych, z których warto wymienić takie jak HTML, XHTML, XML, PHP, JavaScript, VBScript, Perl, MathML, SVG, SMIL, P3P, ASP i inne.
Wsparcie to dotyczy nie tylko ułatwionej edycji plików źródłowych w tych językach - program oferuje bowiem kontekstową dokumentację dla wybranego polecenia języka, przeglądanie za pomocą serwera czy funkcję dynamicznego kodu, która uwalnia od konieczności pamiętania poleceń języka.

CoreEditor (płatny - dostępna wersja DEMO)
Tańszy konkurent Pajączka, następca darmowego EdHTML przepisany zupełnie od nowa. Bardzo dobrze spisuje się jako edytor dla osób programujących w Pascalu, Asemblerze, Delphi, C, Java itd. Niemniej największy nacisk położony został na wsparcie dla takich technologii jak xHTML, CSS, PHP, JavaScript i MySQL.

Ager Web Edytor (darmowy)
Oprócz HTML i CSS, wspiera również programowanie w językach JavaScript i PHP.
Posiada generatory do automatycznego podłączenia pluginów takich jak: Media Pleyer, QuickTime, Flash, RealMedia, a także kreatory znaczników HTML, deklaracji CSS oraz skryptów JavaScript.
Obsługuje makrokody i encje HTML.

EdHTML (darmowy)
Uniwersalny edytor do HTMLa. Wspiera również XHTML, CSS, JavaScript i PHP. Bardzo dobrze koloruje składnię, pozwala na proste testowanie stron we wbudowanych przeglądarkach, pozwala także na testowanie skryptów PHP nie wychodząc z programu. Program zawiera wiele wbudowanych narzędzi, np. kompresor HTML, konwerter polskich znaków itp.
Dzięki szablonom i rozbudowanej pomocy pomaga początkującym webmasterom.

Edytor Znaczników HTML - ezHTML (darmowy)
Dostęp do wszystkich możliwości języka HTML dają zakładki - pomieszczone na nich zostały wszystkie istotne znaczniki.
Można także skorzystać z listy znaczników zawierającej wszystkie tagi standardu HTML 4.0.
Wiele czynności automatyzują "czarodzieje" i inne kreatory. Warto także zwrócić uwagę na konfigurowalny interfejs (pasek użytkownika, na który można przenieść najczęściej używane polecenia), edytor kolorujący znaczniki oraz inne drobne ułatwienia (np. powtórne wstawienie ostatnio użytego znacznika, podpowiedzi składniowe, automatyczne zamykanie znaczników).

HateML Pro (darmowy)
Edytor przeznaczony zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych webmasterów.Wspomaga tworzenie stron z użyciem XHTML, PHP, CSS, SQL (m.in. MySQL, Oracle, MSSQL7, MSSQL2000, Interbase6), JavaScript i VBScript. Posiada wbudowany inspektor tagów, parser HTML i PHP oraz prosty edytor WYSIWYG.
Program został również wyposażony w narzędzia mające na celu optymalizację kodu - m.in. narzędzie HTMLTidy służące do sprawdzania poprawności kodu, narzędzie kompresujące kod, oraz możliwość bezpośredniego wysłania kodu do narzędzia Validator W3C.
Ułatwieniem dla programistów piszących w PHP jest możliwość bezpośredniego uruchamiania kodu PHP z poziomu programu (bez konieczności uruchamiania serwera).

kED (darmowy)
Edytor plików HTML, CSS, XML, PHP, JavaScript. Edycja wielu dokumentów jednocześnie, rozbudowana edycja tabel (w tym oczyszczanie tabel zapisanych przez MS-Word).
Możliwość wyboru dodatkowych zewnętrznych przeglądarek. Wbudowany prosty mechanizm sprawdzania struktury dokumentu - "rysuje" on sprawdzany dokument w postaci drzewa, dzięki czemu łatwiej zobaczyć, czy wszystkie znaczniki są prawidłowo podomykane.

PSPad (darmowy)
Szybki i lekki edytor produkcji czeskiej, jednak radzący sobie z kodowaniem polskich znaków lepiej niż niejeden rodzimy program.
Posiada polską wersję językową. Uwaga: zaraz po instalacji należy w ustawieniach programu usunąć skróty klawiaturowe kolidujące z kombinacjami służącymi do uzyskania polskich znaków diakrytycznych (np. Alt+L)!
Wspiera m.in. następujące języki: (X)HTML, XML, CSS, JavaScript, PHP, C/C++, Java, Pascal, Perl, Python, RSS, SQL (MySQL, Interbase, MSSQL, Oracle, Sybase), Visual Basic, Assembler. Pozwala korzystać z szablonów dokumentów. Ma wbudowany podgląd dokumentów za pomocą Internet Explorera i Mozilli. Integruje się z zewnętrznymi programami, między innymi edytorem CSS. Obsługuje mechanizm wtyczek. Zawiera narzędzie do kompresji i dekompresji kodu HTML oraz rozbudowany eksplorator kodu z listą funkcji i elementów zawartych w edytowanym dokumencie. Posiada zaimplementowaną funkcję dopasowywania nawiasów, podpowiedzi oraz kreatory znaczników i funkcji, które można samodzielnie tworzyć i modyfikować.
Obsługuje makrokody. Zawiera wbudowane narzędzie do porównywania plików oraz wyszukiwania i zamiany w wielu plikach jednocześnie.
Przydatną funkcją jest także próbnik kolorów ekranu, tabela znaków ASCII oraz sprawdzanie pisowni.

Web Edit (darmowy)
Wsparcie m.in. języków: HTML i XHTML, CSS, PHP. Zawiera generatory: tabele, formularze, listy, bloki tekstowe, wideo, Flash, obrazy.
Inteligentna funkcja podpowiedzi kodu ułatwia wstawianie atrybutów bez potrzeby ich pamiętania.
Znajdziemy tutaj również gotowe do użycia przykłady skryptów PHP i JavaScript, wbudowane sprawdzanie składni HTML oraz możliwość instalacji wtyczek.

Linux

Bluefish (darmowy)
Szybki i lekki edytor dla webmasterów-programistów. Posiada również wbudowany graficzny tryb edycji.
Wspiera m.in.: HTML, PHP, C, Java, JavaScript, JSP, SQL, XML, Python, Perl, CSS, ColdFusion, Pascal.
Zawiera kreatory znaczników HTML, a także specjalne dla szkieletu strony, tabel, ramek, albumów zdjęć itp.
Automatyczne domyka znaczniki. Posiada wbudowane narzędzie wyszukiwania i zamiany w wielu plikach jednocześnie oraz przeglądarkę dokumentacji znaczników i funkcji.
Integruje się z innymi aplikacjami. Istnieje polska wersja językowa.

gedit (darmowy)
Oficjalny edytor środowiska GNOME, cechujący się prostotą.
Wspiera m.in.: C, C++, Java, HTML, XML, Python, Perl.
Automatycznie dodaje wcięcia linii kodu oraz dopasowywuje nawiasy.
Obsługuje wtyczki, np.: statystyki dokumentu, integracja z zewnętrznymi aplikacjami, makrokody, lista znaczników.

Kate (darmowy)
Wchodzi w skład środowiska KDE. Dostępna również uproszczona wersja pod nazwą KWrite. Podświetla składnię, dopasowuje nawiasy oraz automatyczne dodaje wcięcia linii kodu. Obsługuje autouzupełnianie, a także mechanizm wtyczek. Wbudowana jest funkcja sprawdzanie pisowni oraz konwersja kodowania znaków.

Quanta Plus (darmowy)
Wchodzi w skład środowiska KDE. Podświetla składnię m.in.: (X)HTML, XML, XSLT, CSS, JavaScript, Java, PHP, C/C++, C#, Python, Perl, SQL (MySQL, PostgreSQL), Assembler, ASP, JSP, Pascal. Dopasowuje i automatycznie domyka nawiasy, jak również dodaje wcięcia linii kodu.
Zawiera liczne kreatory znaczników, zaawansowane autouzupełnianie, podpowiedzi i automatyczne zamykanie znaczników.
Umożliwia podgląd dokumentu w kilku trybach oraz przeglądarkach (Konqueror, Firefox, Mozilla, Netscape, Opera, Lynx).
Posiada edytor znaczników i atrybutów, a także zaawansowany eksplorator struktury dokumentu. Załączona jest dokumentacja dla języków HTML, CSS, JavaScript, PHP. Zawiera szablony dokumentów i skryptów. Obsługuje wtyczki oraz integruje się z innymi aplikacjami. Posiada zintegrowane narzędzie wyszukiwania i zamiany w wielu plikach jednocześnie, porównywania plików oraz edytor map odsyłaczy.
Wspiera CVS. Wbudowana jest funkcja sprawdzania pisowni.

SCREEM - Site CRreation and Editing EnvironMent (darmowy)
Zawiera eksplorator linków z możliwością sprawdzenia martwych odnośników. Udostępnia kreatory, autouzupełnianie, podpowiedzi i automatycznie zamykanie znaczników. Obsługuje szablony dokumentów (interpretuje pliki programu Dreamweaver). Wspiera CVS. Posiada wbudowany eksplorator struktury dokumentu.
Integruje się z innymi aplikacjami. Zawiera narzędzie wyszukiwania i zamiany w wielu plikach jednocześnie.


Mac OS X

Bluefish (darmowy)
Oprócz wersji dla systemu Linux, edytor ten dostępny jest także dla Mac OS X. Opis powyżej.

Smultron (darmowy)
Oferuje podświetlanie składni, tworzenie biblioteki snippetów, czyli często używanych bloków kodu. Posiada eksplorator funkcji występujących w edytowanym dokumencie. Obsługuje autouzupełnianie i automatyczne domykanie znaczników. Zawiera wbudowane narzędzie wyszukiwania i zamiany w wielu plikach jednocześnie. Obsługuje AppleScript.

Taco HTML Edit (darmowy)
Obsługuje podświetlanie składni HTML i PHP. Kontroluje poprawność składni. Udostępnia podgląd edytowanych dokumentów - w tym dynamiczny.
 Zawiera liczne kreatory. Umożliwia zapisywanie często używanych bloków kodów w bibliotece.

Edytory graficzne

Istnieją również edytory graficzne, tzw. WYSIWYG (ang. What You See Is What You Get, czyli To Co Widzisz Jest Tym Co Otrzymasz).
 Jest nim choćby FrontPage dostępny w pakiecie biurowym Microsoft Office.
Aby się nimi posługiwać, nie musisz wcale znać języka HTML, ponieważ stronę tworzy się w nich jak w zwykłym edytorze tekstu, a cały kod HTML generuje automatycznie program.
Takie edytory nie dają jednak pełnej kontroli nad zawartością strony.
Możesz korzystać z bogatych narzędzi, lecz czasami nauka wszystkich możliwości takiego edytora, może zabrać więcej czasu, niż nauka podstaw HTML.
Dodatkowo generują "nadmiarowy" kod, co zwiększa objętość strony oraz powoduje, że bardzo trudno ją później modyfikować przy użyciu edytorów tekstowych.
Często wywołuje to również nieprawidłowy sposób wyświetlania w niektórych popularnych przeglądarkach internetowych - np. strony tworzone w edytorze FrontPage, najlepiej wyświetlają się w przeglądarce Internet Explorer.
Poza tym istnieją przypadki, w których znajomość choćby podstaw HTML jest wprost niezbędna, ponieważ edytory graficzne po prostu nie udostępniają wszystkich możliwości lub uzyskany efekt nie do końca jest zgodny z oczekiwaniami.

Chociaż stronę WWW można napisać w zwykłym edytorze tekstu, absolutnie nie polecna jest  ta metoda.
Po pierwsze łatwo w ten sposób popełnić błędy literowe w nazwach poleceń HTML, co spowoduje błędy w wyświetlaniu strony.
Wyspecjalizowane edytory HTML od razu o nich informują, ponieważ każde poprawne polecenie HTML zwykle jest w nich napisane innym kolorem - niepoprawne komendy nie zmieniają koloru.
Cała treść w zwykłym edytorze tekstu jest jednolita, co sprawia, że nie zauważymy błędów.



Nvu

Nvu (od ang. "new view" - "nowy widok") to program, dzięki któremu każdy może łatwo i szybko stworzyć swoją stronę internetową, bez potrzeby znajomości HTML.
Jako program open-source, jest dostępny za darmo dla wszystkich.

Posiada opcję wizualnej edycji stron w trybie WYSIWYG, dzięki czemu tworzenie stron jest równie proste, jak pisanie listu w procesorze tekstu.
Posiada zintegrowane zarządzanie plikami poprzez FTP (dzięki temu można przeglądać strukturę katalogów, edytować strony na bieżąco).
Program posiada opcję korekty kodu HTML, dzięki temu stworzona strona działa w większości współczesnych przeglądarek.

Pozostałe funkcje:
- proste przełączanie się między edycją w trybie wizualnym a edycją kodu HTML dzięki kartom;
- edytowanie stron w kartach, upraszczające pracę nad wieloma stronami jednocześnie;
- świetna obsługa formularzy, tabel i szablonów

Nvu bazuje na kodzie źródłowym projektu Mozilla, w tym z mechanizmu wyświetlania stron Gecko - tym samym, którego używa przeglądarka Firefox. Nvu to wolne oprogramowanie.
Każdy może pobrać ten program za darmo, a programiści mogą dowolnie dopasować program do swoich potrzeb, korzystając z udostępnionego kodu

Program do tworzenia stron internetowych, będący bezpłatną alternatywą dla popularnego Microsoft FrontPage i Adobe Dreamweaver.
Nvu może pracować w graficznym trybie WYSIWYG (What You See Is What You Get - To Co Widzisz Jest Tym Co Otrzymasz), dzięki czemu tworzenie stron nie wymaga znajomości języka HTML.
Wstawianie poszczególnych elementów takich jak tekst, obrazki czy linki jest tak banalne jak tworzenie dokumentu w edytorze tekstu, a efekty pracy są od razu widoczne na ekranie.
Nvu sprawdzi także w zastosowaniach półprofesjonalnych dzięki generowaniu wysokiej jakości kodu HTML, obsłudze XHTML, wbudowanemu edytorowi arkuszy styli CSS,
menedżerowi witryn (z wbudowanym klientem FTP) i wielu innym opcjom...

Nvu [enwju:] to wizualny edytor stron www oparty na Kompozytorze stron z pakietu Mozilla udostępniany na licencjach typu Open Source.
W chwili obecnej program obsługuje język HTML w wersji 4.01, XHTML w wersji 1.0 oraz CSS w wersji 1 oraz 2.
Podobnie jak przeglądarka Firefox i program pocztowy Thunderbird jest samodzielną aplikacją (w przeciwieństwie do zintegrowanego pakietu Mozilla).
Program został tak zaprojektowany, by nie wymagać od użytkownika jakiejkolwiek znajomości CSS i (X)HTML, ma być jak najprostszy w obsłudze.
Każdy dokument można edytować w jednym z trzech trybów - graficznym WYSIWYG, graficznym z zaznaczonymi znacznikami lub tekstowym.
Kod (X)HTML utworzony w Nvu stanowi zazwyczaj kod zgodny ze standardami internetowymi.

Nvu posiada także możliwości niedostępne w Kompozytorze stron: Program ten stanowi bezpłatne i wolne oprogramowanie, dostępny jest na potrójnej licencji MPL/LGPL/GPL.
Prace nad edytorem Nvu prowadziła na zlecenie Linspire francuska firma Disruptive Innovations SARL, założona przez byłego pracownika Netscape, Daniela Glazmana, jednego z autorów Kompozytora stron Mozilli/Netscape.
16 grudnia 2006 r. Daniel Glazman ogłosił oficjalnie wstrzymanie prac nad Nvu.
Glazman pracuje obecnie nad następcą programu, tymczasowo nazwanym Composer (albo Mozilla Composer 2.0), mającym być częścią projektu Mozilla.
Program ten ma być napisany od podstaw, bazować na silniku Gecko 1.9 i XULRunner oraz wspierać PHP i CSS.
Społecznościowe odgałęzienie projektu, KompoZer, zajmuje się kodem Nvu i poprawianiem błędów do czasu pojawienia się nowej wersji.

Kompozer
KompoZer 0.7.10 - edytor html, który jest kontynuacją zawieszonego  projektu edytora Nvu, (warto spojrzeć obydwa mają bardzo podobny interfejs i wygląd).
Oczywiście KompoZer ma wiele nowych funkcji oraz poprawione błędy, które występowały w Nvu.
Program posiada edytor CSS, menadżer stron, proste tworzenie tabel, formularzy, krótkie porady do programu, możliwość instalacji motywów i rozszerzeń, kolorowanie składni, numerowanie linii, wyszukiwarka zwrotów
, strony w zakładkach, menadżer i klient ftp, podgląd źródła, znaczników html (patrz drugi zrzut), strony jak w przeglądarce to tylko wybrane cechy tego edytora.
Dostępny także na Linux Mac OS X.
Spolszczenie do pobrania z: Kompozer.net/localizations.php
Instalacja spolszczenia:
Uruchamiamy program
KompoZer wchodzimy z menu głównego do Tools > Extensions, klikamy na Install i z dysku wczytujemy pobrane spolszczenie, po czym wyłączamy i ponownie włączamy program.